Stary samochód opłacalny podatkowo
REKLAMA
REKLAMA
Stare auto doradcy podatkowego
Podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą (świadczenie usług doradztwa podatkowego) wniósł w listopadzie 2011 r. do majątku firmy samochód osobowy, stanowiący poprzednio jego majątek prywatny. Samochód ten jest potrzebny doradcy w związku z licznymi wyjazdami do potencjalnych i przyszłych klientów.
Nabycie samochodu osobowego do majątku prywatnego dokonane zostało w 2007 r. za cenę 30.000 zł, w oparciu o fakturę VAT wystawioną przez poprzedniego właściciela pojazdu. Wnioskodawca planuje, iż wprowadzony do firmy samochód osobowy będzie wykorzystywany jedynie przez krótki okres czasu (krótszy niż 1 rok), a zatem w ciągu kilku najbliższych miesięcy samochód zostanie zbyty.
Z tego powodu, wniesionego do firmy samochodu nie planuje zaliczać do środków trwałych (choć stanowić on będzie składnik majątku firmy), lecz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo, wg ceny z dokumentującej jego nabycie faktury VAT z 2007 r. (30.000 zł). Równocześnie, w dacie sprzedaży pojazdu, osiągnięty przychód wykazany zostanie jako przychód związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Doradca zapytał organ podatkowy (we wniosku o interpretację podatkową):
1. Czy prawidłowe jest obciążenie jednorazowo kosztów uzyskania przychodu w momencie wniesienia samochodu osobowego do składników majątku prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na założenie, iż będzie on użytkowany krócej niż 1 rok?
2. Czy wartość początkowa samochodu osobowego (koszt, po jakim obciążać on będzie koszty prowadzonej działalności gospodarczej), winien być ustalony w oparciu o pierwotną cenę nabycia, tj. fakturę VAT z 2007 r. (30.000 zł)?
Na oba pytania Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2012 r. (nr IPTPB1/415-275/11-2/MD) udzielił twierdzącej odpowiedzi (zgodnej ze zdaniem doradcy).
Koszty podatkowe w PIT
Organ podatkowy przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, spełniać łącznie następujące warunki:
a) pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
b) nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT,
c) być właściwie udokumentowany.
Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- natomiast wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Zgodnie zaś z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT.
W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Niedopuszczalność odpisów amortyzacji w przypadku refundacji wydatku
Przewidywany okres użytkowania krótszy niż rok
Zatem przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok. Jednak jeżeli po upływie roku dany środek trwały (np. samochód) będzie nadal użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o PIT.
Samochód osobowy niebędący środkiem trwałym.
Zgodnie z art. 22e ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m,
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Stosownie do art. 22e ust. 2 ustawy o PIT, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach (22e ust. 2).
Na podstawie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Wartość początkowa środków trwałych
Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.
Zgodnie z art. 22g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty:
- transportu, załadunku i wyładunku,
- ubezpieczenia w drodze,
- montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych,
- opłat notarialnych, skarbowych i innych,
- odsetek, prowizji,
oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Zdaniem organu podatkowego jeżeli podatnik dla zakupionego samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określił okres używania krótszy niż rok oraz nie zaliczy go do środków trwałych podlegających amortyzacji, to wartość tego samochodu ustalona w oparciu o cenę nabycia o której mowa w art. 22g ust. 3 ustawy o PIT, wynikającą z faktury nabycia może obciążyć jednorazowo koszty uzyskania przychodów.
Jak ustalić wartość początkową auta kupionego kilka lat wcześniej
Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest więc, jeżeli podatnik wykaże, iż składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli jednak zakupiony składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył celom osobistym, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.
W przypadku sprzedaży ww. samochodu jako składnika majątku firmy podatnik osiągnie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o PIT stanowiącego, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Również w innych interpretacjach została potwierdzona ww. argumentacja: m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 listopada 2010 r., Nr ITPBl/415-853a/10/AK, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 czerwca 2011 r., Nr ITPBl/415-378a/l1/AK), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lipca 2011 r., Nr IPPB1/415-456/11-2/AM, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 sierpnia 2011 r., Nr IPPB1/415-501/11-4/ES, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 stycznia 2012 r., nr IPPB1/415-996/11-2/JB.
Można więc uznać, że to stanowisko jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe i nie grozi podatnikowi negatywnymi konsekwencjami.
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat