Podwyższone koszty uzyskania przychodów w przypadku programistów
REKLAMA
REKLAMA
Możliwość zastosowania podwyższonych 50% kosztów uzyskania przychodów w przypadku pracowników zatrudnionych jako programiści nie budziła do tej pory większych wątpliwości u organów podatkowych (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT). Spełnienie kilku warunków umożliwiało stosowanie rocznych kosztów podatkowych na poziomie ok. 42.000 PLN, czyli 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej (art. 22 ust. 9a ustawy o PIT).
Wśród przyjętych zasady, których należało przestrzegać uwzględniając tak wysokie koszty podatkowe, można wyróżnić:
- zawarcie umowy o pracę, która będzie wskazywać tworzenie programów komputerowych, objętych prawami autorskimi,
- umowa powinna przewidywać, że po ukończeniu utworu wszelkie majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne do utworu przechodzą w całości na pracodawcę w zamian za wynagrodzenie,
- wskazanie w umowie szacunkowego wynagrodzenia autorskiego (np. 70%, 80%) łącznego wynagrodzenia brutto,
- prowadzenie ewidencji czasu pracy, przeznaczonego na pisanie kodu, który potwierdzałby czasowe zaangażowanie pracownika na prace twórcze (brak uwzględnienia urlopów, zwolnień lekarskich)
- prowadzenie miesięcznego zestawienia utworów stworzonych przez pracownika.
Przy spełnieniu powyższych warunków programiści w stosunku do określonej kwoty wynagrodzenia mogli stosować podwyższone koszty. Natomiast do pozostałej części wykonanej pracy mają zastosowanie standardowe koszty uzyskana przychodów, np. 1.335 PLN.
Jednakże ostatnio zostały wydane interpretacje indywidualne, które podważają możliwość zastosowanie podwyższonych kosztów podatkowych przy tak ustalonych zasadach wynagradzania pracowników (vide interpretacje indywidualne nr 0111-KDIB2-3.4011.123.2017.1.KK; 0115-KDIT2-1.4011.232.2017.1.KK). Organ podatkowy wskazał w nich, że samo wykonanie pracy twórczej nie jest podstawą do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. W umowie o pracę powinno być jasno określone wynagrodzenie (honorarium) za przeniesienie praw autorskich.
Ponadto, niewystarczające jest wyodrębnienie honorarium za zasadzie procentowego określenia czasu pracy pracownika. Rejestracja czasu pracy jest tylko czynnością techniczną i nie może przesądzać o stosowaniu 50% kosztów podatkowych. Poświęcony czas na wykonanie zadania nie jest odpowiednikiem udziału w prawie autorskim do utworu i na jego podstawie nie można określić wysokości wynagrodzenia należnego pracownikowi za korzystanie przez pracodawcę z praw autorskich. Chociaż sama ewidencja jest niezbędna do udowodnienia wykonywania pracy twórczej, jednak nie jest wystarczająca do określenia wartości wynagrodzenia otrzymanego za pracę twórczą. W konsekwencji, zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT będzie musiało zostać ściśle związane z przychodem z korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi.
Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry
W tej chwili warto zrewidować umowy o pracę z twórcami, szczególnie, że od stycznia 2018 r. posiadane interpretacje mogą stracić swoją moc ochronną z uwagi na zmiany w ustawie o PIT, szczególnie dodanie ust. 9b do art. 22, określającego tytuły działalności, do których mają zastosowanie podwyższone koszty uzyskania przychodów.
Autor: Katarzyna Berej-Bartoszczyk, Starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego Accreo Sp. z o.o.
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat