Wystawianie faktur VAT od 2013 roku – zapoznaj się z nowymi zasadami

VAT 2013 - nowelizacje ustawy o VAT skierowane do Sejmu

Uchylony ma zostać obecny art. 106 ustawy o VAT, a zamiast niego zostaną dodane nowe  przepisy art. 106a – 106r.

Zdaniem resortu finansów projektowane regulacje są w dużej mierze odzwierciedleniem rozwiązań przyjętych w aktualnie obowiązujących rozporządzeniach Ministra Finansów:

- z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem fakturowym oraz

- z 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz  trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249,  poz. 1661), oraz uwzględniają obecne brzmienie przepisów art. 106 ustawy o VAT.  

Faktura VAT i fakturowanie w 2013 roku - wyjaśnienia Ministerstwa Finansów

VAT 2013 - najważniejsze zmiany w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów

Kasy fiskalne 2013 – zakres zwolnień w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów

Potrzeba zmian dotychczasowych regulacji wynika przede wszystkim z konieczności  transpozycji zmian wprowadzonych dyrektywą 2010/45/UE.  

Minister Finansów wydał również rozporządzenie z 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - Dz. U. z 18 grudnia 2012 r., poz. 1428.

Likwidacja faktur wewnętrznych

Istotną zmianą w stosunku do aktualnego brzmienia ww. art. 106 ustawy o VAT jest propozycja wyeliminowania faktur wewnętrznych.

Zmiana ta jest konieczna, z uwagi na fakt, iż właściwe regulacje prawa unijnego nie przewidują możliwości wystawiania tego rodzaju  faktur. Faktura wewnętrzna nie jest zresztą istotnym dokumentem mającym wpływ na  prawidłowe funkcjonowanie systemu VAT.  

Projektowana nowelizacja ustawy o VAT przewiduje uchylenie art. 106 ustawy o VAT, przy jednoczesnym  dodaniu przepisów art. 106a-106r. Celem tego zabiegu jest umożliwienie dokonania zmian w  aktualnie obowiązujących przepisach dotyczących fakturowania w możliwie najbardziej  czytelny sposób oraz przejrzyste usystematyzowanie przepisów w zakresie fakturowania.  

Ogólne zasady fakturowania

Przepisy art. 106a formułują ogólne zasady fakturowania i stanowią implementację art. 219a dyrektywy 2006/112/WE, dodanego przez dyrektywę 2010/45/UE Rady.

Regulacja ta ma zapewnić pewność prawa w odniesieniu do zobowiązań dotyczących  fakturowania poprzez wyraźne określenie zakresu objętego daną jurysdykcją.

Jak wynika z art. 219a dyrektywy 2006/112/WE, podstawową zasadą jest, że państwo  członkowskie, w którym ma miejsce dostawa, określa zasady fakturowania. Istnieją jednak dwa wyjątki od tej zasady, które zostały zawarte w art. 219a lit. a) i b). Dotyczą one dostaw transgranicznych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia oraz dostaw  podlegających opodatkowaniu poza terytorium UE.

W takich przypadkach zastosowanie  mają przepisy w zakresie państwa członkowskiego, w którym dostawca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego wykonywana jest dostawa towaru lub  w którym dostawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Więcej na ten temat: Faktura VAT 2013

Dla dostawców mających siedzibę poza UE, dokonujących dostawy towarów lub  świadczenia usług podlegających opodatkowaniu w UE, wyjątki nie mają zastosowania,  natomiast zawsze stosuje się podstawową zasadę fakturowania, czyli zasadę państwa  członkowskiego, w którym ma miejsce dostawa.    

W równym stopniu, podstawowa zasada będzie miała zawsze zastosowanie w przypadku  samofakturowania, w którym odbiorca wystawiający fakturę również podlega  opodatkowaniu w ramach odwrotnego obciążenia. Zatem państwo członkowskie, w którym ma miejsce dostawa, będzie ustalać zasady fakturowania.   

Konstrukcja projektowanego art. 106a pozwala na przeniesienie opisanych wyżej zasad  wynikających z art. 219a dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego  poprzez wskazanie przypadków, w których znajdą zastosowanie odpowiednie regulacje  odnoszące się do fakturowania przewidziane w krajowych przepisach prawa.  

---

Podmioty wystawiające faktury oraz zakres przedmiotowy faktury VAT

Przepisy art. 106b określają podmioty wystawiające fakturę oraz zakres przedmiotowy  faktury i są odpowiednikiem art. 220 dyrektywy  2006/112/WE Rady.

Polska w art. 106b ust. 2 skorzystała z regulacji  zawartej w art. 221 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE i zwolniła z obowiązku wystawiania faktur w odniesieniu do czynności zwolnionych od podatku (podatnicy mogą jednak takie  faktury wystawiać). Jednocześnie Polska korzystając z możliwości zawartej w art. 221  ust. 1 dyrektywy nakłada obowiązek wystawienia faktury na żądanie nabywcy. Dotyczy  to zarówno  żądania zgłoszonego przez podatników nabywających towary lub usługi  zwolnione od podatku, jak również żądania zgłoszonego przez każdą osobę niebędącą podatnikiem.

Wprowadzono zastrzeżenie, że nie można żądać wystawienia faktury przez  rolnika ryczałtowego w odniesieniu do dostawy produktów rolnych i świadczenia usług  rolniczych, które są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Rolnicy ryczałtowi są zwolnieni z obowiązku wystawiania faktur na podstawie art. 117  pkt 1 i art. 118 ustawy o VAT.

Należy zwrócić uwagę, że faktury wystawia się zawsze  w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju.  

Projektowany przepis art. 106b posługuje  się pojęciem „podatnika” nie zaś pojęciem „podatnika VAT czynnego”, przy czym  zmiana ta została wprowadzona celowo. Konsekwencją powyższego jest powstanie, co do zasady, obowiązku dla podmiotu niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny (w tym  również dla podatników zwolnionych od podatku od towarów i usług) do wystawienia  faktury VAT dokumentującej wykonywaną przez niego czynność podlegającą opodatkowaniu. Pośrednią konsekwencją ww. zmiany będzie usunięcie wątpliwości  dotyczących prawa nabywców do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z  faktury wystawionej przez podatnika, który nie zarejestrował się przed dokonaniem danej  czynności opodatkowanej.  

Przepisy art. 106c zobowiązują organy egzekucyjne oraz komorników sądowych do  wystawienia w imieniu i na rzecz dłużnika faktur potwierdzających dokonanie dostawy towarów. Przepisy te stanowią odpowiednik regulacji obowiązujących w tym zakresie w § 23 rozporządzenia fakturowego i mają uzasadnienie w art. 220 ust. 1 dyrektywy  2006/112/WE.   

Więcej na ten temat: Faktura VAT 2013

Możliwość wystawiania faktur VAT w imieniu i na rzecz  podatnika przez osoby trzecie

Przepisy  art. 106d przewidują możliwość wystawiania faktur w imieniu i na rzecz  podatnika przez upoważnione przez niego osoby trzecie, w szczególności przez jego przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w projektowanym art. 18a oraz przez nabywcę towarów lub usług.

Przepisy te również odzwierciedlają postanowienia art. 220  dyrektywy 2006/112/WE. Ponadto art. 106d stanowi częściową kontynuację regulacji  obowiązujących w tym zakresie w § 6 i 25 rozporządzenia fakturowego odpowiednio  zmodyfikowanych celem dostosowania regulacji krajowych do art. 224 dyrektywy 2006/112/WE w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2010/45/UE.

Należy zwrócić uwagę, że odbiurokratyzowano szereg istniejących obecnie wymogów dotyczących  samofakturowania, takich jak np. informowania naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umowy na samofakturowanie.  

Jakie dane musi zawierać faktura VAT od 2013 roku

Przepisy art. 106e zawierają katalog danych, które winna zawierać faktura i stanowią odzwierciedlenie regulacji obowiązujących w tym zakresie w § 5, § 23, § 25  rozporządzenia fakturowego odpowiednio zmodyfikowanych celem dostosowania  regulacji krajowych do regulacji dyrektywy 2006/112/WE, zmienionych przez dyrektywę 2010/45/UE w zakresie danych, które winna zawierać faktura.  

Część danych obligatoryjnie umieszczanych na fakturze VAT pozostała niezmieniona,  stanowiąc odzwierciedlenie przepisów rozporządzenia, np. nazwa (rodzaj) towaru lub  usługi, stawki podatku.

Bez zmian pozostał również sposób wykazywania i zaokrąglania  kwoty podatku.

Niewielkim zmianom (doprecyzowującym) uległ przepis o możliwości określenia w fakturze również kwot podatku dotyczących wartości dostarczonych  poszczególnych towarów i wyświadczonych usług. Pozostały również szczególne  uregulowania dotyczące faktur wystawianych przy transakcjach trójstronnych  (wprowadzono jedynie zmiany o charakterze redakcyjnym).  

Wskazanie niektórych danych uległo zmianie w związku z nowelizacją innych przepisów  np. daty dokonania czynności opodatkowanej (w związku z nowym terminem powstania  obowiązku podatkowego), dostosowano również odpowiednio podstawę zwolnienia  czynności z podatku.  

Wymóg umieszczania na fakturze niektórych danych uległ likwidacji, np. zlikwidowano  obowiązek umieszczania numeru rejestracyjnego samochodu na fakturach  dokumentujących nabycie paliw.

Zlikwidowano również określenia „Faktura VAT-MP”, „Faktura VAT-marża” oraz możliwość umieszczenia informacji, iż podatek VAT rozlicza  nabywca.   

Jednocześnie wprowadzono obowiązek podania danych wynikających ze znowelizowanego brzmienia art. 226 dyrektywy 2006/112/WE poprzez obowiązek  umieszczenia na fakturze:  

1) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 16, wyrazów „metoda kasowa”; rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 7a dyrektywy 2006/112/WE,

2) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 17, wyrazu „samofakturowanie”; rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 10a dyrektywy 2006/112/WE,  

3) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 18, wyrazów „procedura marży dla biur  podróży”; rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 13 dyrektywy 2006/112/WE,  

4) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 19, wyrazów „procedura marży – towary  używane”; „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży –  przedmioty  kolekcjonerskie i antyki”; rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 14 dyrektywy  2006/112/WE,  

5) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 20, wyrazów „odwrotne obciążenie”;  rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 11a dyrektywy 2006/112/WE,  

6) stosownie do projektowanego art. 106e pkt 21:  

- przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego  podatnik stosuje zwolnienie od podatku,   

-  przepisu dyrektywy, który zwalnia od podatku tę dostawę lub to świadczenie, lub  

-  każdego innego odesłania wskazującego na to, że dostawa towarów lub świadczenie  usług korzysta ze zwolnienia;   rozwiązanie to odpowiada art. 226 pkt 11 dyrektywy 2006/112/WE.  

---

Faktury uproszczone od 2013 roku

Przepisy art. 106f wprowadzają możliwość wystawiania faktur uproszczonych i określają przesłanki warunkujące korzystanie z tej możliwości. W tym zakresie przepis stanowi  implementację art. 220a dyrektywy 2006/112/WE, dodanego przez dyrektywę 2010/45/UE.

Faktury uproszczone wystawiane są kiedy kwota faktury nie przekracza 100  euro lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej.

Proponowana kwota 450 zł uwzględnia zasady przewidziane w art. 399 i 400 dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z art.  399, bez uszczerbku dla innych przepisów szczególnych, równowartość w walutach  krajowych kwot wyrażonych w euro przewidzianych w dyrektywie 2006/112/WE jest  określana w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej  po 1 stycznia 1999 r. i nie przyjęły euro jako jednej waluty – wg kursu euro  obowiązującego w dniu ich przystąpienia. W przypadku Polski, w dniu przystąpienia do  UE, tj. 1 maja 2004 r., obowiązywał kurs euro z dnia 30 kwietnia 2004 r., który wynosił  wg Tabeli A kursów średnich NBP: 1 EUR= 4,8122 PLN.

Jednocześnie należy zaznaczyć,  iż zgodnie z art. 400, przy przeliczaniu na waluty krajowe kwot, o których mowa w art.  399, państwa członkowskie mogą zaokrąglać otrzymane kwoty do 10% w górę lub w dół.  Przy zastosowaniu tych reguł wprost kwota, o której mowa w art. 220a dyrektywy  2006/112/WE, wyniosłaby 481,22 zł. Proponuje się zaokrąglić tę kwotę do 450 zł, co  umożliwia przepis art. 399 dyrektywy 2006/112/WE. Jednocześnie proponowane  rozwiązanie przyczyni się do uproszczenia rozliczeń w tym zakresie.    

Zgodnie z art. 226b Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie nakładają obowiązek umieszczenia fakturach uproszczonych co najmniej następujących danych: 

a) daty wystawienia faktury;  

b)  danych identyfikacyjnych podatnika dokonującego dostawy towarów lub  świadczącego usługi;  

c)  danych określających rodzaj dostarczonych towarów lub wykonanych usług;  

d)  należnego VAT lub danych potrzebnych do jego obliczenia;

e)  w przypadku gdy wystawiona faktura jest dokumentem lub notą uznaną za fakturę na  mocy art. 219, wyraźnego i jednoznacznego odniesienia do tej faktury pierwotnej oraz  konkretnych danych, które ulegają zmianie.  

Zauważyć należy, iż wprowadzone w cyt. wyżej przepisie dyrektywy wyrażenie „co  najmniej” przyznaje państwom członkowskim pewną dowolność w zakresie określania  danych, które musi zawierać faktura uproszczona, wskazując jednocześnie katalog danych  umieszczanych obligatoryjnie na tego rodzaju dokumencie. W proponowanym przepisie  art. 106f zaprojektowano zakres danych obowiązkowo zamieszczanych na fakturach  uproszczonych w sposób zbliżony do zakresu danych wymaganych (odrębnymi  przepisami) na paragonie fiskalnym.   

Przepis art. 106g reguluje zasady postępowania w przypadkach, w których faktura  dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy pomocy kas fiskalnych.  

Przepisy  art. 106h określają obowiązek przekazania kopii faktury lub odpowiednich  danych w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych  środków transportu dla nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4 oraz wystawienia i przekazania określonej  ilości egzemplarzy faktur w przypadku, o którym mowa w art. 106c.

Podkreślić należy, iż regulacje proponowane w art. 106h ust. 1 zostały uproszczone i zliberalizowane wobec  aktualnego brzmienia art. 106 ust. 6 ustawy o VAT,  zezwalając na przesyłanie do  jednostki organizacyjnej, o której mowa w projektowanym art. 97 ust. 17 pkt 2  (dotychczas zwanej biurem wymiany informacji o podatku VAT) danych zawartych na  fakturze lub kopii tego dokumentu, niewymagając wystawiania kolejnego egzemplarza  faktury. W  świetle przyjętego rozwiązania wskazać należy na znaczące zmniejszenie  obciążeń biurokratycznych wynikających z zakresu obowiązków informacyjnych  nałożonych na podatnika przepisami ustawy o VAT.   

Przepisy  art. 106i dotyczą terminu wystawienia faktury VAT i stanowią odpowiednio  zmodyfikowane odzwierciedlenie regulacji obowiązujących w tym zakresie w § 9, § 10,  § 11 rozporządzenia fakturowego. Dokonane modyfikacje mają charakter dostosowawczy i są konsekwencją zmian przepisów dotyczących momentu powstania obowiązku  podatkowego.  

Przepisy  art. 106j regulują zasady wystawiania faktur korygujących i stanowią odzwierciedlenie regulacji obowiązujących w tym zakresie w rozporządzeniu  fakturowym.  

Przepisy  art. 106k regulują zasady wystawiania duplikatów faktur i stanowią odzwierciedlenie regulacji obowiązujących w tym zakresie w § 20 rozporządzenia  fakturowego.   

Przepisy art. 106l stanowią implementację art. 233 dyrektywy 2006/112/WE,  w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2010/45/UE. Jednocześnie art. 106l ust. 2, 3  i 4 odzwierciedla definicje zawarte w rozporządzeniu fakturowym oraz ww.  rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2010 r.   

Przepisy art. 106m stanowi o warunku stosowania faktur elektronicznych. Projektowane  przepisy liberalizują obowiązujące w tym zakresie wymogi. Odchodzi się od obowiązku  wyrażania formalnej zgody na ten rodzaj przesyłu, pozostawiając te kwestie całkowicie   w gestii umownej stron. Zmiany w tym zakresie oznaczają, że np. za akceptację należy  również uznać tzw. akceptację dorozumianą, np. konsument otrzymując fakturę w tej  formie, reguluje płatności z nich wynikające.

Przepisy od art. 106n do art. 106r zawierają delegacje dla ministra właściwego do spraw  finansów publicznych do wydania przepisów wykonawczych do projektowanych  przepisów ustawowych w zakresie fakturowania.   

Należy również podkreślić, iż całokształt przepisów regulujących zasady fakturowania  w brzmieniu proponowanym w niniejszym projekcie (w tym m.in. projektowany art. 106i  ust. 1), w powiązaniu z proponowanym brzmieniem art. 19a, zezwalają na wystawianie  przez podatników tzw. faktur zbiorczych, o których  mowa w art. 223 dyrektywy  2006/112/WE, w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2010/45/UE. Zatem  projektowane rozwiązania transponują ww. przepis dyrektywy 2006/112/WE.

Więcej na ten temat: Faktura VAT 2013

Nowe przepisy dotyczące wystawiania faktur VAT od 2013 r. w ustawie o VAT (wg projektu nowelizacji ustawy o VAT z 25 maja 2012 r.):

Uchylony ma zostać obecny art. 106 ustawy o VAT, a zamiast niego zostaną dodane nowe  przepisy art. 106a – 106r w następującym projektowanym brzmieniu:

Art. 106a.

Przepisy rozdziału 1 stosuje się do:

1)  sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 3, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2) dostawy towarów i  świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te  czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium:

a)  państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca  i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)   państwa trzeciego.

Art. 106b.

1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)  sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywaną przez niego na rzecz:

a) innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o  podobnym charakterze lub 

b)  osoby prawnej niebędącej podatnikiem, o którym mowa w lit. a;

2)  sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i na terytorium kraju, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z pkt 1; 

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z pkt 1; 

4)  otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności,  o których mowa w pkt 1 – 3, z wyjątkiem gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. 

2.  Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1,  art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 2.

3.  Na  żądanie nabywcy towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)  czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, dokonywane na rzecz podmiotów innych niż wymienione w ust. 1 pkt 1,

2)  sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118.

Art. 106c.

Faktury potwierdzające dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1)  organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.),

2)  komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego

- jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Art. 106d.

1. Faktury może wystawić w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a.

2.  Nabywcy towarów i usług od podatnika mogą wystawiać w jego imieniu i na jego rzecz faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży na ich rzecz przez podatnika, w tym również faktury, o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem,  że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży. 

Art. 106e.

1. Faktura wystawiana zgodnie z art. 106a-106d zawiera: 

1)  datę wystawienia faktury;

2) kolejny numer faktury, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy  towarów lub usług oraz ich adresy; 

4)  numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku,  z zastrzeżeniem pkt 26 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 26 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust.  1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)   nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 

8)   miarę i ilość dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 

9)   cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek, w tym w formie rabatu za wcześniejszą zapłatę, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej;

11) wartość dostarczanych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 

12) stawkę podatku; 

13) sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionej od podatku; 

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, wyrazy „metoda kasowa”;

17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d  ust. 2 - wyraz „samofakturowanie”;

18) w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży – wyrazy „procedura marży dla biur podróży”;

19) w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża – odpowiednio, wyrazy „procedura marży – towary używane”; „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży –  przedmioty kolekcjonerskie i antyki”;

20) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy „odwrotne obciążenie”;

21) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, albo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 lub 9: 

a) przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,

b) przepis dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od  podatku tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, lub

c)  każde inne odesłanie wskazujące na to,  że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

22) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

23) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d  ust. 1, wystawianych przez przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko, adres tego przedstawiciela podatkowego oraz jego numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku;

24) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – moment (datę) dopuszczenia nowego  środka transportu do użytku oraz:

a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a; 

b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;  

25) w przypadku wystawienia jej przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;

26) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: 

a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, poprzedzony kodem PL,

b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, właściwy dla państwa członkowskiego tego nabywcy.

2.  Faktura, o której mowa w ust. 1, nie zawiera: 

1) w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży – danych określonych w ust. 1  pkt 9 – 14;

2) w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 kwota marży – danych określonych w ust. 1 pkt 9 – 14;

3) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, w zakresie wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 – danych określonych w ust. 1 pkt 12 – 14;

4) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, albo na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 – danych określonych w ust. 1 pkt 12 i 14;

5) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4;

6) w przypadku: 

a) eksportu towarów,

b) sprzedaży uprawnionym przedstawicielstwom dyplomatycznym i  urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych,

c) o którym mowa w art. 2 pkt 23 i 24, art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz art. 106b ust. 2  – danych określonych w ust. 1 pkt 5;

7) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14;

8) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14. 

3.  Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości dostarczonych poszczególnych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

4.   Kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. 

Art. 106f. (faktura uproszczona)

1. W przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro – jeżeli kwoty w fakturze określone są w euro, faktura może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 3 – w zakresie danych nabywcy, pkt 8, 9 i 11 – 14, pod warunkiem  że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku, jeśli sprzedaż jest opodatkowana różnymi stawkami.

2.  Przepis art. 106e ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3.  Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a, do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju oraz do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. 

Art. 106g.

1. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

3. W przypadku gdy faktura elektroniczna dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Art. 106h.

1. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17 pkt 2, kopię wystawionej faktury lub jej dane. 

2.  W przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach; jeden egzemplarz faktury jest wydawany nabywcy, drugi podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci przekazuje dłużnikowi. W przypadku faktury elektronicznej podmiot wystawiający przesyła ją, w tym udostępnia, nabywcy i dłużnikowi, zachowując ją jednocześnie w swojej dokumentacji. 

Art. 106i.

1. Fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od zakończenia miesiąca, w  którym dostarczono towar lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2 – 7.

2. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem  usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od zakończenia miesiąca, w którym otrzymano zapłatę od nabywcy.

3.  Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 2, nie obejmują całej zapłaty, podatnik po dokonaniu dostawy towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę zgodnie z ust. 1, art. 106e, z tym  że sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi.

4.  Fakturę wystawia się nie później niż: 

1)  30. dnia od dnia wykonania usług – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 2 lit. a, 

2) 60. dnia od dnia wydania towarów – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 2 lit. b, z zastrzeżeniem ust. 5,

3) 90. dnia od dnia wykonania czynności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 2 lit. c.

5. W przypadku dostawy towarów, o których mowa w art. 19 ust. 5 pkt 2 lit. b, gdy umowa przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, fakturę wystawia się 120. dnia od pierwszego dnia wydania towarów. 

6. W przypadku, o których mowa w art. 29a ust. 12, fakturę wystawia się nie później niż:

1)  7. dnia od dnia, w którym umowa przewidywała zwrot opakowań,

2)  60. dnia od dnia wydania opakowań, jeśli w umowie nie określono daty zwrotu opakowań.

7. W przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się zgodnie  z ust. 1 i ust. 2, pod warunkiem że żądanie wystawienia faktury nastąpiło najpóźniej  z upływem miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4. Jeżeli jednak żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w zdaniu pierwszym, wystawienie faktury następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.      

8. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po

upływie 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, o którym mowa w ust. 7.

Art. 106j. (faktury korygujące)

1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono:

1) obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2) opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

podatnik ich udzielający wystawia fakturę korygującą.

2. W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:

1)  numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2)  dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)  określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b)  nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych opustem lub obniżką;

3)  kwotę i rodzaj udzielonego opustu lub obniżki;

4)  kwotę zmniejszenia podatku należnego.

3. W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać:

1)  numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2)  dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-4;

3)  okres, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;

4)  kwotę udzielonego opustu lub obniżki oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.

4. Jeżeli opust lub obniżka ceny, o których mowa w ust. 1, dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę opustu lub obniżki oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

5.  Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu:

1) podatnikowi towarów i opakowań;

2)  nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4.

6.  Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub  w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

7.  Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1)  numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2)  dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;

3)  kwotę podwyższenia podatku należnego.

8.  Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 6, zawiera dane określone w ust. 7 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w  omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

9.  Do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy art. 106e ust. 4.

10. Do faktur korygujących fakturę, o której mowa w art. 106f, przepisy ust. 1-9 stosuje się odpowiednio. 

11. Faktury korygujące powinny zawierać wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”. 

Art. 106k. (duplikat faktury)

1. W przypadku gdy faktura lub faktura korygująca ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podatnik na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w egzemplarzu tej faktury lub faktury korygującej, będącym w posiadaniu podatnika.

2.  Faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie zawiera wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Art. 106l.

1. Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury, niezależnie od tego czy wystawiono ją w formie papierowej czy elektronicznej.

2.  Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

3.  Przez integralność treści faktury rozumie się,  że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

4. Autentyczność pochodzenia, integralność oraz czytelność treści faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

5. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1) bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub 

2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Art. 106m.

1. Stosowanie faktur elektronicznych podlega akceptacji odbiorcy faktury.

2. W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy jednocześnie kilku faktur elektronicznych dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane.

Art. 106n.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić przypadki wystawiania faktur zawierających zakres danych mniejszy niż określony w art. 106e oraz dane, które faktury te powinny zawierać, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników.

Art. 106o.

1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić warunki wystawiania faktur, których kwota należności ogółem wraz z kwotą podatku przekracza 450 zł albo 100 euro - jeżeli kwoty w fakturze określone są w euro, ale nie przekracza 1800 zł albo 400 euro - jeżeli kwoty w fakturze określone są w euro, oraz dane, które faktury te powinny zawierać.

2. Zakres danych, o których mowa w ust. 1, musi być mniejszy niż określony w art. 106e.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia:

1) konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników;

2) specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności.

Art. 106p.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych rodzajów usług  lub towarów, inny niż określony w art. 31a ust. 1 sposób przeliczania wykazywanych na fakturach kwot  w walutach obcych, stosowanych do określenia podstawy opodatkowania,  z uwzględnieniem specyfiki rozliczania należności z tytułu świadczenia tych usług lub dostaw tych towarów.

Art. 106r.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić późniejsze niż określone w art. 106i terminy wystawiania faktur uwzględniając specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności.”;

Źródło: Projekt z 25 maja 2012 r.  oraz projekt z 10 sierpnia 2012 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw.