REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Import usług – rozliczanie VAT od 2014 roku

Import usług – rozliczanie VAT od 2014 roku
Import usług – rozliczanie VAT od 2014 roku
fot. Fotolia

REKLAMA

REKLAMA

Zmiany w VAT, które weszły w życie od 2014 roku dotyczyły przede wszystkim rozliczeń krajowych. Mają też jednak wpływ na rozliczenie transakcji zagranicznych, w tym importu usług. Zmieniły się terminy powstawania obowiązku podatkowego i zasady dokumentowania. Bez zmian pozostały natomiast zasady ustalania, czy polski podatnik jest zobowiązany do rozliczenia VAT od importu usług.

Najprościej rzecz ujmując, import usługi to zakup zagranicznej usługi, od której VAT jest zobowiązany rozliczyć w kraju polski nabywca usługi. W rzeczywistości definicja importu usług oraz warunki, które muszą zostać spełnione, aby nabycie zagranicznej usługi podlegało rozliczeniu przez polskiego usługobiorcę, są bardziej złożone.

Autopromocja

Ustalamy, kiedy polski podatnik jest zobowiązany do rozliczenia importu

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usługi należy rozumieć świadczenie usługi, z tytułu wykonania której podatnikiem jest usługobiorca (osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna) nabywający usługę od zagranicznego podmiotu na warunkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Aby polski podatnik był zobowiązany do rozliczenia VAT z tytułu nabycia usługi od zagranicznego usługodawcy, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1) miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi jest terytorium Polski;

2) usługę świadczy:

Dalszy ciąg materiału pod wideo

• podatnik, który nie posiada na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, lub

• podatnik, który na terytorium kraju nie posiada siedziby działalności gospodarczej, ale posiada stałe miejsce (lub inne miejsce) prowadzenia działalności, które jednak nie uczestniczy w tej transakcji, lub

• w przypadku usług związanych z nieruchomościami, do których stosuje się art. 28e ustawy o VAT – podatnik, który nie posiada na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany w Polsce jako „podatnik VAT czynny” lub „podatnik VAT zwolniony”;

100 pytań o samochód w firmie + CD

3) usługę nabywa:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, tj. usług świadczonych między podatnikami, których miejscem opodatkowania jest kraj usługobiorcy:

– podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub

– osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania jako „podatnik VAT UE”,

• w pozostałych przypadkach:

– podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub

– osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania jako „podatnik VAT UE”;

4) podatnik świadczący usługę nie rozlicza podatku należnego; podatek ten rozlicza polski nabywca usługi.

Polska spółka z siedzibą w Poznaniu otrzymała od podatnika z siedzibą w Niemczech fakturę za usługi restauracyjne świadczone w restauracji w Berlinie. W fakturze został wykazany niemiecki VAT. Polska firma nie ma podstaw do rozliczenia tej usługi w ramach importu, ponieważ miejsce jej świadczenia znajduje się poza terytorium Polski. Zgodnie z art. 28i ust. 1 ustawy o VAT miejscem opodatkowania usług restauracyjnych jest kraj, w którym usługi te są faktycznie wykonywane. Niemiecki podatnik prawidłowo wystawił fakturę z doliczonym do usługi podatkiem.

Polska spółka z siedzibą w Łomży nabyła od norweskiego kontrahenta usługi tłumaczenia. Ze względu na to, że norweski kontrahent nie ma w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności (oddziału), do rozliczenia podatku należnego od usługi nabytej od zagranicznego kontrahenta zobowiązana będzie polska spółka.

Polska spółka z siedzibą w Katowicach zleciła czeskiemu przewoźnikowi transport towarów. Przewoźnik ten posiada w Polsce swój oddział. Jeśli polski oddział zagranicznej firmy transportowej jest jej stałym miejscem prowadzenia działalności, które uczestniczyło w transakcji, to nabycie usługi transportowej nie stanowi dla polskiego podatnika importu usług. Polski oddział czeskiej firmy transportowej powinien wystawić fakturę z polskim VAT.

Ustalamy termin powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług

Przepisy ustawy o VAT, znowelizowane z dniem 1 stycznia br., wprowadziły zmiany w zakresie ustalania daty powstania obowiązku podatkowego. Zmiana ta ma również wpływ na ustalenie obowiązku podatkowego dla importu usług.

Z wyjaśnień Ministerstwa Finansów zawartych w broszurze informacyjnej nt. „Zmian w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT od 1 stycznia 2014 r.”, zamieszczonej na stronie internetowej www.finanse.mf.gov.pl (zwanej dalej: broszurą MF nt. powstawania obowiązku podatkowego), wynika ogólna reguła postępowania w przypadku wyznaczania daty powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług, która może stanowić dla podatników istotną wskazówkę w tym zakresie. Z broszury tej wynika, że obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do nabywanych usług:

• do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT – na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wykonania tych usług lub – jeśli przed tym momentem otrzymano całość lub część zapłaty

– z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej części,

• pozostałych – na zasadach szczególnych, jeśli usługi te zostały wymienione w przepisach art. 19a ust. 5–7 ustawy o VAT, jeśli natomiast nie zostały wymienione – na zasadach ogólnych.

500 pytań o VAT - odpowiedzi z interpretacjami MF

1. Zasady ogólne powstawania obowiązku podatkowego

Od 1 stycznia 2014 r. w odniesieniu do większości usług nabytych od zagranicznych usługodawców, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, czyli z chwilą wykonania usługi (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). Jak wynika z broszury MF nt. powstawania obowiązku podatkowego:

Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, z wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy o VAT określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu (...) usługi za wykonaną (np. przyjęcie jej wykonania dopiero z chwilą podpisania protokołów zdawczo-odbiorczych) pozostają bez znaczenia dla ww. celów, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Wyższa uczelnia, będąca podatnikiem VAT, nabyła usługę edukacyjną od zagranicznej firmy szkoleniowej (podatnika). Szkoleniowiec zagranicznego kontrahenta wziął udział w wykładzie dla studentów uczelni. Miejscem opodatkowania usługi jest Polska (art. 28b ustawy o VAT). Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi powstaje z chwilą wykonania usługi, tj. wygłoszenia wykładu przez zagranicznego szkoleniowca.

Polski podatnik otrzymał fakturę za mycie naczepy samochodowej na terytorium Francji, wystawioną przez zagranicznego podatnika. Usługa ta, świadczona między podatnikami, jest opodatkowana na zasadach ogólnych, tj. w kraju usługobiorcy (art. 28b ustawy o VAT). Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi mycia naczepy samochodowej powstał w dniu jej wykonania.

Spółka z o.o. z siedzibą w Krakowie nabyła usługę doradczą od podatnika podatku od wartości dodanej z siedzibą we Włoszech. Usługa została faktycznie wykonana 26 marca 2014 r. Włoski usługodawca wystawił fakturę 4 kwietnia 2014 r. Zapłata za wykonanie usługi nastąpi 10 kwietnia 2014 r. Polska spółka powinna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu nabycia usługi doradczej od zagranicznego kontrahenta w dacie wykonania usługi (26 marca 2014 r.).

Jeżeli jednak przed wykonaniem usługi podatnik przekazał całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej przekazania w odniesieniu do przekazanej kwoty.

Spółka, o której mowa w poprzednim przykładzie nabyła usługę doradczą od włoskiego podatnika podatku od wartości dodanej. Usługa została faktycznie wykonana 26 marca 2014 r. Natomiast zapłata za nabywaną usługę, w wysokości określonej w umowie, nastąpiła już 20 lutego 2014 r. W tej sytuacji polska spółka na dzień 20 lutego 2014 r. powinna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dokonania całości zapłaty przed wykonaniem usługi.

Dla wyznaczenia momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług usługę uznaje się również za wykonaną:

• w przypadku usługi przyjmowanej częściowo (podzielnej w sensie gospodarczym)

– w dniu wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy o VAT),

• w przypadku usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń – z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT),

• w przypadku usługi świadczonej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok (tj. przez okres przekraczający 12 kolejnych, następujących po sobie miesięcy), dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń

– z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).

Polski producent sprzętu AGD (podatnik), rozważający wprowadzenie swoich produktów na terytorium Łotwy, zlecił łotewskiemu kontrahentowi (podatnikowi) przygotowanie raportu o sytuacji gospodarstw domowych zlokalizowanych na wskazanym w umowie terytorium. Raport składa się z trzech części. Za każdą z nich przysługuje odpowiednio skalkulowane wynagrodzenie. Zapłata będzie następować w terminie 14 dni od przekazania/otrzymania danej części raportu. Niezależnie od terminów zapłaty oraz daty i sposobu wystawienia faktury przez łotewskiego podatnika (tj. za całość usługi lub za poszczególne jej części) u polskiego podatnika obowiązek podatkowy powstanie:

• w dniu otrzymania pierwszej części raportu w odniesieniu do zapłaty skalkulowanej za tę część raportu,

• w dniu otrzymania drugiej części raportu w odniesieniu do zapłaty skalkulowanej za tę część raportu,

• w dniu otrzymania trzeciej części raportu w odniesieniu do zapłaty skalkulowanej za tę część raportu.

Polski podatnik nabywa usługę badania rynku od kontrahenta z Litwy, który jest zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik podatku od wartości dodanej. Na podstawie zawartej umowy usługa będzie świadczona za okres od 1 marca 2014 r. do 31 sierpnia 2014 r. Zapłata będzie następować w terminie do 10 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni.

Polski nabywca usługi wyznacza datę powstania obowiązku podatkowego na każdy ostatni dzień miesiąca trwania umowy. Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu usługi badania rynku – w odniesieniu do pierwszego okresu rozliczeniowego, czyli marca 2014 r., za który płatność nastąpi do 10 kwietnia 2014 r. – polski podatnik powinien rozpoznać na dzień 31 marca 2014 r. W ten sam sposób powinien wyznaczyć daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usługi za kolejne okresy rozliczeniowe, aż do momentu zakończenia usługi.

Polski podatnik zawarł z czeskim podatnikiem umowę o świadczenie usługi przechowywania dokumentów na okres od 1 marca 2014 r. do 31 maja 2015 r. Zgodnie z umową polski podatnik jest zobowiązany do zapłaty zobowiązania po zakończeniu umowy w terminie do 30 czerwca 2015 r. Nabywca usługi powinien z tytułu jej importu ustalić obowiązek podatkowy na ostatni dzień 2014 r. (31 grudnia 2014 r.) oraz na dzień zakończenia świadczenia usługi (31 maja 2015 r.).

2. Szczególne przypadki rozliczenia importu

2.1. Import usług budowlanych

Od 1 stycznia 2014 r. w odniesieniu do usług budowlanych lub budowlano-montażowych świadczonych między podatnikami obowiązek podatkowy powstaje w sposób szczególny, określony przez art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy o VAT, tj. z chwilą wystawienia faktury. Przy czym nie chodzi tu o każdą wystawioną fakturę, w tym np. o fakturę wystawioną przez zagranicznego kontrahenta, lecz o fakturę wystawioną w sposób określony przez art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, czyli zasadniczo wystawioną przez polskiego podatnika świadczącego usługi budowlane. W imporcie usług budowlanych polski usługobiorca nie wystawia żadnej faktury. Z tego powodu do powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług budowlanych nie znajduje zastosowania szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, określony przez art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy o VAT. W przypadku nabycia tych usług, dla których zgodnie z art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia jest Polska, obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, tj. w dniu wykonania usługi budowlanej.

Ukraiński podatnik wykonał 3 kwietnia usługę budowlaną na nieruchomości położonej w Krakowie. Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest kraj położenia nieruchomości (art. 28e ustawy o VAT). Nabycie tej usługi stanowi dla polskiego podatnika import, którego miejscem opodatkowania jest Polska. Ukraiński podatnik wystawił fakturę 10 marca na wartość określoną w umowie. Zapłata za wykonaną usługę nastąpiła w dwóch terminach:
• 20 marca – zaliczka,
• 5 kwietnia – pozostała część zobowiązania.

U polskiego podatnika obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi budowlanej powstał w dwóch terminach:
• 20 marca, tj. w dniu dokonania zapłaty przed wykonaniem usługi budowlanej – w odniesieniu do kwoty zaliczki przekazanej zagranicznemu usługodawcy,
• 3 kwietnia, tj. w dniu wykonania usługi – w odniesieniu do pozostałej kwoty zobowiązania z tytułu kupionej usługi.

Dla ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usługi budowlanej bez znaczenia pozostaje natomiast data wystawienia faktury przez ukraińskiego podatnika oraz data zapłaty za usługę po jej wykonaniu.

Kasy fiskalne 2015 / 2016 – zwolnienia

W związku z tym, że:

• usługa budowlana może być przyjmowana częściowo, dla której to części określono zapłatę – obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje w dniu wykonania części usługi budowlanej (art. 19a ust. 2 ustawy o VAT),

• dla usługi budowlanej w związku z jej świadczeniem mogą być ustalane następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń – obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia usługi budowlanej (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).

Polski podatnik zawarł ze słowackim podwykonawcą (podatnikiem) umowę o wykonanie podjazdu do budynku dla osób niepełnosprawnych. Budynek znajduje się w Rzeszowie. Zgodnie z postanowieniami umowy zakres prac budowlanych obejmuje dwa etapy:

I etap:
• rozbiórka chodnika okalającego taras,
• wykonanie wykopów,
• wykonanie zbrojonych fundamentów;

II etap:
• wykonanie ścian, ich tynkowanie oraz malowanie,
• wywiezienie gruzu,
• sianie trawy.

Strony ustaliły, że prace zostaną wykonane w okresie od 20 marca do 10 kwietnia, przy czym roboty budowlane objęte pierwszym etapem zostaną zakończone do 31 marca, natomiast roboty objęte drugim etapem – do 10 kwietnia. Dla każdego z etapów strony umowy przewidziały odpowiednio skalkulowane wynagrodzenie i uzgodniły, że zapłata za każdy etap nastąpi w ciągu trzech dni roboczych od jego zakończenia.

Dla usługi budowlanej przyjmowanej częściowo (etapami) obowiązek podatkowy powstanie w dniu wykonania poszczególnych etapów, tj.:
• 31 marca – w odniesieniu do kwoty zapłaty przysługującej za I etap,
• 10 kwietnia – w odniesieniu do kwoty zapłaty przysługującej za II etap
– przy założeniu, że w tych dniach nastąpi faktyczne zakończenie każdego z etapów usługi budowlanej.

2.2. Import usług transportowych

Od 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy w stosunku do usług transportowych powstaje na zasadach ogólnych, z chwilą wykonania usługi, także w przypadku importu tych usług.

Przewoźnik z Litwy wykonał dla polskiego podatnika usługę transportu towarów na trasie Praga–Moskwa. Załadunek nastąpił 11 marca 2014 r., natomiast rozładunek – 14 marca 2014 r. Usługa została zakończona w dniu rozładunku towarów. Litewski przewoźnik wystawił fakturę 20 marca 2014 r.
Jeśli przed dniem, w którym nastąpił rozładunek towarów, polski podatnik nie zapłacił za usługę transportową, to obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi powstał 14 marca 2014 r.

Przewoźnik z Litwy wykonał dla polskiego podatnika usługę transportu towarów na trasie Berlin–Lwów. Załadunek nastąpił 10 marca 2014 r., natomiast rozładunek – 12 marca 2014 r. Z umowy zawartej między przedsiębiorcami wynika, że usługę transportu towarów uznaje się za wykonaną z chwilą przekazania polskiemu usługobiorcy dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do wskazanego klienta. Litewski przewoźnik dostarczył te dokumenty w umówiony sposób 4 kwietnia 2014 r. wraz z fakturą za usługę transportową wystawioną 2 kwietnia 2014 r.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi transportowej powstał 12 marca 2014 r. Na datę powstania tego obowiązku nie wpływa ani postanowienie umowne uznające usługę za wykonaną z chwilą dostarczenia dokumentów, ani data wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta, tylko data faktycznego wykonania usługi. Tak wynika z ostatnich wyjaśnień MF.

W przypadku gdy:

• usługa transportowa jest przyjmowana częściowo, dla której to części określono zapłatę – obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania części usługi transportowej (art. 19a ust. 2 ustawy o VAT),

• dla usługi transportowej w związku z jej świadczeniem zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń – obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia usługi transportowej (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).

2.3. Import usług finansowo-ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37–41 ustawy o VAT

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e) ustawy o VAT w przypadku usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37–41 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty (w odniesieniu do otrzymanej kwoty). Chodzi tu o niektóre usługi finansowe i ubezpieczeniowe oraz pośrednictwo w tych usługach. Przykładowo zwolnieniem tym objęte są m.in.:

1) usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych,

2) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych,

3) usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług,

4) usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

a) spółkach,

b) innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną

– z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi.

W przypadku importu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37–41 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekazania przez usługobiorcę całości lub części zapłaty (w odniesieniu do przekazanej kwoty). Na wyznaczenie daty powstania tego obowiązku nie wpływa ani dzień wykonania usługi, ani dzień wystawienia faktury przez zagranicznego usługodawcę.

Polski podatnik kupił od niemieckiego podatnika usługę pośrednictwa w świadczeniu usługi udzielenia pożyczki pieniężnej. W Polsce świadczenie tej usługi jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Dla polskiego podatnika nabycie tej usługi stanowi import objęty zwolnieniem z VAT. Obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie tylko w przypadku dokonania przez polskiego podatnika całości lub części zapłaty za tę usługę. W przypadku częściowej zapłaty za usługę obowiązek podatkowy powstanie wyłącznie w odniesieniu do tej części. Dla wyznaczenia dnia powstania obowiązku podatkowego bez znaczenia pozostaje dzień wystawienia faktury przez niemieckiego usługodawcę czy dzień wykonania usługi.

2.4. Import usług telekomunikacyjnych, najmu, dzierżawy, stałej obsługi prawnej i innych

W przypadku świadczenia usług (art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT):

• telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,

• wymienionych w poz. 140–153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (chodzi m.in. o usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne),

• najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,

• ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,

• stałej obsługi prawnej i biurowej,

• dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

– obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Nie dotyczy to jednak przypadków, w których do wymienionych usług stosuje się art. 28b ustawy o VAT i stanowią on import usług.

Polski podatnik nabył usługę najmu maszyny od francuskiego podatnika. Maszyna była wynajmowana w okresie od 19 do 22 marca 2014 r., co potwierdziła faktura wystawiona 25 marca 2014 r. przez zagranicznego podatnika. W przypadku tego rodzaju usługi świadczonej między podatnikami miejsce świadczenia wyznacza art. 28b ustawy o VAT. Znajduje się ono w kraju nabywcy usługi. Nabycie tej usługi stanowi u polskiego podatnika import usług.

O dacie powstania obowiązku podatkowego nie decyduje data wystawienia faktury przez zagranicznego podatnika. W tym przypadku obowiązek podatkowy w imporcie usługi powstał na zasadach ogólnych, tj. w dniu wykonania usługi (22 marca 2014 r.).

Duński podatnik od lutego 2014 r. świadczy na rzecz polskiego podatnika usługę stałej obsługi prawnej. Strony postanowiły, że usługa ta będzie świadczona do końca czerwca 2014 r., a jej rozliczanie będzie następować za okresy miesięczne. Zapłata za tak ustalone okresy rozliczeniowe będzie następowała w terminie do 20 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. Na podstawie art. 28b ustawy o VAT miejscem opodatkowania tej usługi jest Polska. Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi powstanie na zasadach ogólnych w sposób przewidziany dla usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. Zatem z tytułu importu tej usługi obowiązek podatkowy będzie powstawał ostatniego dnia każdego miesiąca w odniesieniu do płatności przysługującej za dany miesiąc.

Kurs waluty, jaki należy zastosować do przeliczenia wartości transakcji na złote

Regulacje określające sposób przeliczania transakcji wyrażonych w walutach obcych na złote nie uległy zmianie. Gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według:

• kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT),

• kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury – gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 2 ustawy o VAT).

Podatnik może również przeliczyć te kwoty według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W imporcie usług do ustalenia podstawy opodatkowania w złotych należy stosować regulację określoną w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT. Jeżeli wartość transakcji została wyrażona w walucie obcej, a tak jest prawie zawsze w przypadku zakupu zagranicznych usług, to do przeliczenia jej na walutę polską należy zastosować kurs średni waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego. Najczęściej będzie to kurs średni waluty ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wykonania usługi.

Nawet jeśli zagraniczny kontrahent wystawi fakturę przed wykonaniem usługi (czyli przed powstaniem obowiązku podatkowego), to do przeliczenia jej na złote należy zastosować kurs średni z dnia poprzedzającego powstanie tego obowiązku. W tej sytuacji nie należy stosować regulacji określonej w art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, która odnosi się do sytuacji, gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wówczas wartość faktury przelicza się na złote według kursu średniego z dnia poprzedzającego jej wystawienie. W art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, stanowiącym podstawę do przeliczania wartości faktury według kursu średniego z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, nie chodzi o fakturę wystawioną przez zagranicznego kontrahenta. W przypadku importu usługi żadnej faktury nie wystawia też polski podatnik nabywający usługę. Dlatego do przeliczenia wartości transakcji na walutę polską może być zastosowany jedynie kurs waluty z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego określony w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT. W praktyce najczęściej będzie to kurs średni waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający:

• dzień wykonania usługi,

• dzień zapłaty – jeśli zapłata za nabytą usługę nastąpiła przed wykonaniem usługi.

Stanowisko to potwierdził Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 4 grudnia 2013 r. (sygn. PT8/033/324/1034/WCX/13/RD-125816), zmieniającej interpretację wydaną wcześniej przez Dyrektora IS w Warszawie. MF wyjaśnił, że:

(...) obowiązek podatkowy w imporcie usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest według zasady ogólnej zawartej w art. 28b nie zależy od daty wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, a jedynie od daty wykonania usługi lub od daty zapłaty. Wnioskodawca słusznie wskazał, że przepis art. 31a ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie dotyczy faktur wystawianych przez kontrahentów zagranicznych, a odnosi się do faktur innych niż faktury wewnętrzne wystawianych przez polskiego podatnika. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, do określenia podstawy opodatkowania należy przyjąć kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wykonania usługi lub dzień zapłaty.

Przywołana interpretacja powinna rozstrzygnąć dotychczasowe wątpliwości związane z zastosowaniem właściwego kursu waluty do przeliczenia wartości kupionej usługi zagranicznej. Jest ona o tyle istotna dla podatników, że do tej pory zdaniem niektórych organów podatkowych dopuszczalne było przeliczanie wartość importu usługi według kursu średniego waluty z dnia poprzedzającego wystawienie faktury przez zagranicznego kontrahenta – w przypadku gdy wystawił tę fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego (zob. interpretację indywidualną Dyrektora IS w Bydgoszczy z 14 października 2013 r., sygn. ITPP3/443-338/13/AT). W 2014 r. nie powinny pojawiać się już tego typu wątpliwości. Także w takim przypadku właściwym kursem jest kurs średni waluty z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego.

Polski podatnik nabył usługę tłumaczenia od zagranicznego podatnika. Zagraniczny usługodawca wykonał usługę 28 lutego 2014 r., natomiast fakturę wystawił 1 marca 2014 r. Zapłata za usługę nastąpiła 15 marca 2014 r. Obowiązek podatkowy powstał w dniu wykonania usługi. Do określenia podstawy opodatkowania należy przyjąć kurs średni waluty obcej z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, czyli kurs średni waluty obcej z 27 lutego 2014 r.

Polski podatnik nabył usługę tłumaczenia od zagranicznego podatnika. Zagraniczny usługodawca wykonał usługę 28 lutego 2014 r., natomiast fakturę wystawił 1 lutego 2014 r. Zapłata za usługę nastąpiła 15 lutego 2014 r. Obowiązek podatkowy powstał w dniu dokonania zapłaty za usługę. Do określenia podstawy opodatkowania należy przyjąć kurs średni waluty obcej z dnia poprzedzającego dzień dokonania zapłaty, czyli kurs średni waluty obcej z 14 lutego 2014 r.

Od 1 stycznia 2014 r. dla większości transakcji stanowiących import usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ich wykonania, co u podatnika nabywającego zagraniczną usługę powoduje konieczność zastosowania kursu średniego waluty obcej z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi (lub, ewentualnie, dokonania zapłaty, jeśli nastąpiła przed wykonaniem usługi). Jednak od każdej zasady są wyjątki. Takim wyjątkiem jest import usług zwolnionych z VAT, wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37–41 ustawy o VAT. W przypadku importu tych usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania całości lub części zapłaty. W rezultacie do przeliczenia wartości tych transakcji na złote – gdy zostały wyrażone w walucie obcej – należy zastosować kurs średni waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień dokonania całości lub części zapłaty (niezależnie od tego, czy zapłata nastąpiła przed wykonaniem usługi czy po jej wykonaniu).

Polski podatnik kupił od szwedzkiego podatnika usługę pośrednictwa w świadczeniu usługi udzielenia pożyczki pieniężnej zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Usługa została wykonana 20 marca. Szwedzki kontrahent wystawił fakturę w walucie obcej 8 kwietnia. Polski podatnik uregulował zobowiązanie w dwóch terminach:
• 11 marca – w odniesieniu do 30% wartości transakcji,
• 22 marca – w odniesieniu do 60% wartości transakcji.

Obowiązek podatkowy z tego tytułu powstał wyłącznie w odniesieniu do kwot faktycznie zapłaconych szwedzkiemu pośrednikowi (w marcu nie objął on 10% wartości nieuregulowanej transakcji).

Wobec tego do przeliczenia wartości transakcji na złote polski podatnik powinien zastosować:
• kurs średni waluty obcej z 10 marca – w odniesieniu do zapłaty przekazanej szwedzkiemu kontrahentowi w wysokości 30% wartości transakcji,
• kurs średni waluty obcej z 21 marca – w odniesieniu do zapłaty przekazanej szwedzkiemu kontrahentowi w wysokości 60% wartości transakcji.

Dla powstania obowiązku podatkowego w imporcie usługi i w rezultacie zastosowania właściwego kursu waluty nie ma znaczenia ani data wykonania usługi, ani data wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta.

Dokumentowanie importu usług

Od 1 stycznia 2014 r. nastąpiła całkowita likwidacja faktur wewnętrznych, co jest podyktowane tym, że regulacje prawa unijnego nie przewidują możliwości wymagania przez państwa członkowskie wystawiania tego typu faktur. Obecnie takie transakcje jak import usług, w związku z którymi w poprzednich latach istniała konieczność wystawienia faktury wewnętrznej, od 2014 r. mogą być rozliczane na podstawie innych dokumentów. Sposób dokumentowania importu usług ustawodawca pozostawił całkowicie w sferze decyzji podatnika.


W rezultacie podstawę udokumentowania rozliczenia VAT (należnego i naliczonego) z tytułu importu usługi może stanowić dokument źródłowy, czyli faktura otrzymana od zagranicznego kontrahenta, na której podatnik dokonuje obliczeń związanych z ustaleniem podstawy opodatkowania i kwoty VAT. Podstawę tę może też stanowić dodatkowo wystawiony przez podatnika dokument księgowy o charakterze wewnętrznym.

Polski podatnik nabył usługę reklamową od niemieckiego podatnika. Usługa na kwotę 10 000 euro została wykonana 7 marca 2014 r. Podatnik w połowie kwietnia otrzymał fakturę wystawioną przez zagranicznego kontrahenta 2 kwietnia 2014 r. Za usługę zapłacił 31 marca 2014 r.

Dla tej transakcji obowiązek podatkowy powstał w dniu wykonania usługi, czyli 7 marca 2014 r. Do przeliczenia jej na złote podatnik zastosował kurs średni waluty z dnia poprzedzającego wykonanie usługi. 6 marca 2014 r. średni kurs waluty wynosił 4,1788 PLN/EUR (tabela nr 045/A/NBP/2014 z 6 marca 2014 r.).

W celu rozliczenia VAT od importu usługi podatnik sporządził dowód wewnętrzny o następującej treści:

Dodatkowe dokumenty wystawione przez podatnika w celu rozliczenia VAT należnego, który w imporcie usług przekształca się jednocześnie w VAT naliczony, należy przechowywać, wraz z całą dokumentacją dotyczącą rozliczenia VAT, do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 112 ustawy o VAT).

Termin odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia zagranicznej usługi

Podatek należny z tytułu importu usługi z reguły przekształca się u podatnika w podatek naliczony. Wynika to z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, zgodnie z którym kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich usługobiorca. Warunkiem odliczenia jest jednak związek nabytej usługi z wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym w odniesieniu do nabytej usługi powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu importu usługi w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek (art. 86 ust. 10b pkt 3 w zw. z ust. 10 ustawy o VAT). Oznacza to, że co do zasady rozliczenie importu usługi jest podatkowo neutralne dla podatnika, ponieważ w tym samym okresie rozliczeniowym (w tej samej deklaracji VAT) wykazuje on zarówno podatek należny, jak i podatek naliczony od tej usługi.

Jeżeli natomiast podatnik nie dokona odliczenia podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy dla importu usługi, wówczas może to uczynić w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT). Takie rozwiązanie jest już mniej korzystne podatkowo, ponieważ prowadzi do sytuacji, w której podatnik najpierw wykaże w deklaracji podatek VAT należny (co może skutkować koniecznością zapłacenia zobowiązania podatkowego do urzędu skarbowego), a dopiero w kolejnej deklaracji odliczy podatek naliczony. Niemniej jednak podatek naliczony od importu usługi może zostać rozliczony w ciągu trzech kolejnych okresów rozliczeniowych, przy czym pierwszym okresem rozliczeniowym jest okres, w którym powstał obowiązek w podatku należnym od importu usługi i podatnik uwzględnił kwotę podatku należnego w deklaracji VAT za ten okres.

Brytyjski kontrahent 16 marca 2014 r. wykonał usługę doradczą, która dla polskiego podatnika stanowi import usług. Brytyjski podatnik wystawił fakturę 20 marca 2014 r. Zapłata za usługę nastąpiła 3 kwietnia br. Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi powstał na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wykonania usługi (16 marca br.). Polski podatnik uwzględnił podatek należny od importu usługi w deklaracji VAT-7 za marzec 2014 r. Powstanie obowiązku podatkowego w VAT należnym w marcu powoduje, że polski usługobiorca – w przypadku gdy zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi VAT – może odliczyć podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za marzec, kwiecień lub maj 2014 r.

Jeżeli podatnik w odniesieniu do świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ustawy o VAT podatnikiem jest nabywca usług, nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT (tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstało prawo do odliczenia i za dwa kolejne okresy rozliczeniowe), wówczas może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu pięciu lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Tak wynika z art. 86 ust. 13a ustawy o VAT.

Jeśli podatnik, o którym mowa w poprzednim przykładzie, nie odliczył podatku naliczonego z tytułu importu usługi w deklaracjach VAT-7 za marzec, kwiecień lub maj 2014 r., to na podstawie art. 86 ust. 13a ustawy o VAT może dokonać tego odliczenia także w późniejszym terminie poprzez korektę deklaracji VAT-7 za marzec br., ale nie później niż do końca 2019 r.

Rozliczenie importu usług w deklaracjach VAT

Import usług rozliczają zarówno podatnicy VAT czynni, jak i podatnicy zwolnieni z VAT (podmiotowo lub przedmiotowo). W przypadku gdy nabywcą zagranicznej usługi jest czynny podatnik VAT, podstawę opodatkowania wraz z kwotą podatku należnego od importu usługi wykazuje on w poz. 27 i 28 deklaracji VAT-7, VAT-7D lub VAT-7K. W tych pozycjach deklaracji wykazuje się te wszystkie usługi nabywane od zagranicznych kontrahentów, dla których miejscem opodatkowania, ustalonym na podstawie przepisów art. 28b–28n ustawy o VAT, jest Polska.

Dodatkowo w poz. 29 i 30 deklaracji należy wykazać nabycie usług od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT. Jak wynika z objaśnień do deklaracji VAT-7/VAT-7D/VAT-7K, w pozycjach tych wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług:

• dla których miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28b ustawy o VAT,

• nabytych od podatników podatku od wartości dodanej z terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej (innych niż Polska).

Jeśli natomiast zakup zagranicznej usługi służy wykonywaniu przez podatnika czynności opodatkowanych VAT, to jego wartość wraz z kwotą podatku naliczonego zostanie wykazana także w dalszej części deklaracji, tj. w poz. 41 i 42 deklaracji VAT-7/VAT-7D/VAT-7K jako nabycie usług pozostałych.

Polski podatnik kupił usługę budowlaną od unijnego usługodawcy. Usługa została wykonana na nieruchomości położonej w Polsce. W związku z tym, że miejsce świadczenia tej usługi określa art. 28e ustawy o VAT, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego z tytułu importu usługi podatnik ten wykaże jedynie w pozycjach 27 i 28 deklaracji VAT-7/VAT-7D/VAT-7K jako „Import usług”. Mimo że usługa została wykonana przez podatnika z państwa członkowskiego UE, nie należy wykazywać jej w pozycjach 29 i 30 deklaracji podatkowej, tj. jako nabycia od podatników podatku od wartości dodanej usług, do których stosuje się art. 28b ustawy.

Jeżeli natomiast nabywcą zagranicznej usługi jest podatnik zwolniony z VAT, który nie składa deklaracji VAT-7/VAT-7D/VAT-7K (ani deklaracji VAT-8 służącej do rozliczenia WNT i importu usług), wówczas ma on obowiązek sporządzenia i złożenia deklaracji VAT-9M. Deklarację tę składa on w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi (art. 99 ust. 9 ustawy o VAT). Podstawę opodatkowania wraz z kwotą podatku należnego od importu usługi podatnik ten wykazuje w poz. 10 i 11 deklaracji VAT-9M. Dodatkowo w poz. 12 i 13 deklaracji wykazuje on nabycie usług od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT.

Podatki 2015 - komplet

W deklaracji VAT-9M nie wykazuje się podatku naliczonego. Choć w przypadku importu usług zazwyczaj jest tak, że podatek należny z tytułu importu usługi przekształca się u podatnika w podatek naliczony, jednak zasada ta nie ma zastosowania do podatnika VAT zwolnionego, u którego zakup ten służy działalności zwolnionej z VAT, a nie opodatkowanej tym podatkiem. Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, to jest on pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego. Oznacza to, że podatnik VAT zwolniony (przedmiotowo lub podmiotowo) w deklaracji VAT-9M rozlicza jedynie VAT należny od importu usługi, natomiast nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

Adam Nowak jest podatnikiem VAT, u którego sprzedaż – ze względu na niskie obroty – jest objęta zwolnieniem w opodatkowaniu VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W marcu wynajął on maszynę od słowackiego kontrahenta. Usługa została wykonana 25 marca. Adam Nowak otrzymał od słowackiego kontrahenta fakturę na kwotę 1000 euro z terminem płatności do 3 kwietnia. W tej sytuacji obowiązek podatkowy w podatku należnym z tytułu importu usługi powstał 25 marca.

Status „podatnika VAT zwolnionego” nie zwalnia nabywcy z rozliczenia podatku należnego od usługi najmu maszyny, stanowiącej import usługi. Podatnik jest zobowiązany do rozliczenia VAT od tej usługi w deklaracji VAT-9M i złożenia jej w urzędzie skarbowym w terminie do 25 kwietnia. W tym samym terminie powinien również zapłacić VAT, który wynika ze złożonej deklaracji VAT-9M.

Transakcja ta nie pozbawia podatnika statusu podatnika zwolnionego z VAT.

Podatnik zwolniony z opodatkowania VAT – z tytułu nabycia usługi, do której stosuje się art. 28b ustawy o VAT, jeżeli usługa ta będzie stanowiła u niego import usług – ma również obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT UE. Rejestracji tej powinien dokonać przed nabyciem usługi w ramach importu. Obowiązek ten wynika z art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

PODSTAWA PRAWNA:

• art. 2 pkt 9 i 11, art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 1a i 2, art. 19a, art. 28b, art. 28e, art. 28f, art. 28i, art. 31a ust. 1 i 2, art. 43 ust. 1 pkt 37–41, art. 86, art. 88 ust. 4, art. 96 ust. 4, art. 97 ust. 3 pkt 1 i 4, art. 99 ust. 9, art. 106b ust. 1, art. 112 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – j.t. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; ost.zm. Dz.U. z 2014 r. poz. 312

Aneta Szwęch, ekspert w zakresie podatków i rachunkowości, autorka licznych publikacji

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: Biuletyn VAT

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

Komentarze(0)

Pokaż:

Uwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
    QR Code
    Podatek PIT - część 2
    certificate
    Jak zdobyć Certyfikat:
    • Czytaj artykuły
    • Rozwiązuj testy
    • Zdobądź certyfikat
    1/10
    Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
    30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
    2 maja 2023 r. (wtorek)
    4 maja 2023 r. (czwartek)
    29 kwietnia 2023 r. (sobota)
    Następne
    Księgowość
    Zapisz się na newsletter
    Zobacz przykładowy newsletter
    Zapisz się
    Wpisz poprawny e-mail
    Polska ustawa o kryptoaktywach od 30 czerwca 2024 r. Założenia i cel nowych przepisów [omówienie projektu]

    Projekt ustawy o kryptoaktywach ma zaimplementować do krajowych przepisów rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1114 z dnia 31 maja 2023 r. w sprawie rynków kryptoaktywów oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 1095/2010 oraz dyrektyw 2013/36/UE i (UE) 2019/1937 (Dz. U. UE. L. z 2023 r. Nr 150, str. 40 z późn. zm.) (dalej: MiCA) określające zasady regulacji i nadzoru emisji, handlu i świadczenia usług związanych z kryptowalutami. Rozporządzenie obowiązuje już od 29 czerwca 2023 r., ale w pełni zacznie być stosowane dopiero w grudniu 2024 r. Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie nowych rozwiązań w obszarze sektora rynku kryptoaktywów, mających na celu realizację zadań wynikających z rozporządzenia MiCA, w szczególności w zakresie skutecznego nadzoru i ochrony inwestorów. Według ustawodawcy podjęcie działań zmierzających do realizacji ww. celów zapewni rozwój rynku w perspektywie wieloletniej oraz bezpieczeństwo przez rozszerzenie kompetencji nadzorczych. Za projekt ustawy odpowiada Podsekretarz Stanu Ministerstwa Finansów. 

    Rozlicz się przez internet. Dzięki usłudze Twój e-PIT szybko i łatwo rozliczysz swój PIT

    Okres rozliczeń rocznych PIT trwa do końca kwietnia. Dzięki usłudze Twój e-PIT udostępnionej przez Ministerstwo Finansów w e-Urzędzie Skarbowym (e-US) możesz szybko i wygodnie rozliczyć swój PIT. Zwłaszcza jeśli masz Profil Zaufany. Jeśli nie masz – założysz go od ręki.

    PIT 2024. Czy można rozliczyć podatki bez Profilu Zaufanego?

    Sezon rozliczeń podatkowych jest w pełni. Dzięki usłudze e-PIT dostępnej na stronie Ministerstwa Finansów, możesz  szybko rozliczyć swój PIT. Resort zaleca, aby z rozliczeniem nie zwlekać.

    Co można sobie odliczyć od podatku 2024? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu PIT?

    Co można odliczyć z podatku PIT? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu w 2024 roku?

    Kto może wyjechać do sanatorium z ZUS-em w 2024 roku? Jak uzyskać skierowanie? Ile trzeba czekać?

    Nie tylko Narodowy Fundusz Zdrowia kieruje do miejscowości uzdrowiskowych, ale także Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z leczenia może skorzystać każdy ubezpieczony, który jest zagrożony utratą zdolności do pracy. Warunkiem jest jednak, by rehabilitacja poprawiła rokowania stanu zdrowia i przyczyniła się do powrotu do aktywności zawodowej.

    Limit pomocy de minimis dla MŚP 2024 - podwyżka od 1 maja

    Ministerstwo Finansów przygotowało projekt rozporządzenia, na podstawie którego MŚP nadal udzielana będzie pomoc de minimis w formie gwarancji BGK spłaty kredytu lub innego zobowiązania - napisał resort w OSR do projektu. Rozporządzenie wdroży w życie unijne przepisy wprowadzające nowy wyższy limit takiej pomocy dla jednego przedsiębiorstwa w ciągu 3 lat.

    Ulga sponsoringowa a koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych

    Po koniec 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że podmioty osiągające przychody z zysków kapitałowych również mogą odliczać koszty wspierania sportu, edukacji i kultury, na podstawie art. 18ee, niezależnie od tego czy koszty te zostaną przyporządkowane do przychodów z zysków kapitałowych czy pozostałych przychodów.

    Rozrachunki w księgowości wsparte sztuczną inteligencją. Nadchodzi nowe

    Czy sztuczna inteligencja może wspomóc księgowym w rozrachunkach? Dzięki wykorzystaniu mechanizmów sztucznej inteligencji programy księgowe pozwalają na dużą automatyzację procesów w tym zakresie.

    Jak rozpoznać pellet dobrej jakości? Jak sprawdzić samemu?

    Jakość pelletu jest kluczowym czynnikiem decydującym o jego efektywności i bezpieczeństwie użytkowania. Niezależnie od tego, czy wykorzystujemy go do ogrzewania domu, czy jako surowiec w przemyśle, istnieją cechy, na które warto zwrócić uwagę, aby mieć pewność, że wybieramy produkt najwyższej jakości.

    Składki ZUS wspólników spółki z o.o. (jednoosobowej i wieloosobowej). Kto i kiedy nie zapłaci składek?

    Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych różnicują pozycję wspólników spółki z o.o. w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu w zależności od tego, czy spółka jest jednoosobowa czy wieloosobowa.

    REKLAMA