Najem lokalu, oprócz pobierania czynszu, często wiąże się z odrębnym obciążaniem najemcy kosztami mediów takich jak dostawa wody lub odprowadzanie ścieków. Zasadniczo, z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług, takie obciążanie może stanowić odrębne od najmu świadczenie (taki przypadek zakładamy na potrzeby niniejszego artykułu). Uznaje się wtedy, że to wynajmujący (a nie faktyczny dostawca) świadczy usługi mediów na rzecz najemcy (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT), co określa się jako odsprzedawanie (refakturowanie) tych świadczeń.
Zgodnie z obowiązującą praktyką, podmioty, które świadczą usługi budowlane i budowlano-montażowe co do zasady w umowach z inwestorami ustalają szczegółowy harmonogram prac (podzielony na poszczególne etapy). Zazwyczaj każdy taki etap kończyć się sporządzeniem protokołu zdawczo – odbiorczego, który w przypadku braku zastrzeżeń inwestor podpisuje. W konsekwencji, zakończenie danego etapu prac oznacza, że usługa jest wykonana wraz z podpisaniem końcowego protokołu odbioru robót i usługodawca może wystawić fakturę za wykonane usługi. Powstaje jednak wątpliwość kiedy w ww. sytuacji powstaje obowiązek podatkowy w VAT?
Zgodnie z do art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa), przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ustawy, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Benzyna jest towarem w rozumieniu VAT, a w konsekwencji może być przedmiotem podlegających opodatkowaniu VAT dostaw towarów.
Jesteśmy wyznaczeni przez starostę powiatu jako jednostka do usuwania pojazdów na zlecenie policji lub innych uprawnionych służb na parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Często zdarzają się sytuacje, że pojazd nie jest odbierany przez właściciela, którego dane pozostają nieznane. Wtedy sprawa trafia do sądu, a ten orzeka o przepadku pojazdu na rzecz powiatu. W takiej sytuacji starostwo odbiera pojazd z parkingu (koniec świadczenia usługi przechowywania pojazdu). Wówczas wystawiamy faktury VAT dla powiatu (jako właściciela) za usługę przechowywania pojazdu, jak również za usunięcie pojazdu z drogi (usługa holowania), ponieważ nikt przez okres 6 miesięcy, a następnie przez okres 3 miesięcy faktycznie nie uiścił za nią opłaty. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w postępowaniu administracyjnym wydało postanowienie o przyznaniu nam zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru, zwrotu kosztów przechowywania pojazdu, oraz wynagrodzenie za usunięcie pojazdów z drogi. Czy z tytułu tych czynności powstanie obowiązek podatkowy w VAT? Jeśli tak, to w jakim momencie?
Świadczymy usługi z branży komunalnej. Wygraliśmy przetarg na transport odpadów. Z umowy zawartej z gminą wynika, że za świadczone usługi przysługuje nam miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe, płatne na podstawie wystawionej faktury. Podstawę wystawienia faktury stanowi miesięczny raport z wykonania usługi w danym miesiącu przekazany do gminy w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy raport i zatwierdzony przez gminę (która zastrzegła sobie prawo odmowy zatwierdzenia raportu oraz zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do niego w terminie nie dłuższym niż 14 dni roboczych od dnia otrzymania raportu). Raport będący podstawą do wystawienia faktury zawiera ilości odebranych i przekazanych do utylizacji odpadów. Wynagrodzenie z tytułu wystawionej faktury płatne jest przez gminę w terminie 21 dni od dnia wystawienia faktury. Zdarza się, że gmina nie zgłasza żadnych uwag ani zastrzeżeń do raportu, a mimo to odmawia jego zatwierdzenia. Czy w takiej sytuacji powinniśmy wystawić fakturę za nasze usługi i rozpoznać obowiązek podatkowy?
Prowadzimy dystrybucję doładowań do telefonów komórkowych w postaci tzw. elektronicznych jednostek doładowania, tj. zaszyfrowanych plików elektronicznych zawierających kody doładowujące. Nabywamy je od operatorów sieci komórkowych lub pośredników. Są one następnie przesyłane w postaci zabezpieczonych plików elektronicznych do bazy danych elektronicznego systemu dystrybucji, a w momencie zgłoszenia zapotrzebowania są one przesyłane na konkretny terminal w punkcie sprzedaży podmiotu, z którym mamy podpisaną umowę, co umożliwia dalszą odsprzedaż tych jednostek w postaci wydruku. Zgodnie z umową, przeniesienie praw do elektronicznych jednostek doładowania następuje w momencie, w którym kontrahent pobiera te jednostki na zainstalowany w swojej placówce terminal i dokonuje ich sprzedaży finalnemu nabywcy. Jednocześnie ponosi on ryzyko gospodarcze związane z jednostkami pobranymi a niesprzedanymi. Czy przy takim modelu dystrybucji jednostek powinniśmy rozpoznawać obowiązek podatkowy na zasadach ogólnych, tj. z chwilą dokonania ich sprzedaży?
