Transport towarów dla zagranicznego kontrahenta - rozliczenie VAT
REKLAMA
REKLAMA
Usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, dlatego nie można stosować stawki 0%. Faktura powinna mieć oznaczenie „odwrotne obciążenie”. Szczegóły w dalszej części artykułu.
Sposób opodatkowania usług transportowych zależy od tego, gdzie znajduje się jego miejsce świadczenia według ustawy o VAT. Z art. 28f ust. 1a ustawy o VAT wynika, że miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:
1) posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej – jest terytorium znajdujące się poza Unią Europejską;
2) posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju – jest terytorium kraju.
Polska firma transportowa wykonała usługę na rzecz rosyjskiego kontrahenta. Towar został przetransportowany z Katowic do granicy polsko-białoruskiej. Cała trasa została wykonana na terytorium kraju, dlatego miejsce jej świadczenia znajduje się w Polsce.
Żaden z opisanych przypadków nie ma zastosowania w Państwa sprawie, gdyż:
- kontrahent ma siedzibę poza UE,
- usługa nie jest wykonana wyłącznie na terytorium Polski, gdyż trasa przebiega na terytorium Polski i Rosji.
Oznacza to, że dla wykonanych przez Państwa usług transportu towarów przepisy nie określają specjalnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Ma tutaj zastosowania ogólna zasada przewidziana w art. 28b ustawy o VAT. Według niej miejscem świadczenia usług transportu jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Na tej podstawie w omawianym przypadku miejsce świadczenia znajduje się w Rosji. Dlatego stawka 0% nie może mieć tu zastosowania. Usługę należy udokumentować fakturą bez stawki i kwoty podatku, z adnotacją „odwrotne obciążenie”.
Fakturę rozliczamy w deklaracji za okres, w którym powstałby obowiązek podatkowy, gdyby usługa była wykonana w Polsce. Będzie to miesiąc, w którym wykonano usługę, chyba że wcześniej została wpłacona zaliczka.
Polska spółka na zamówienie rosyjskiej spółki wykonała transport towarów z Polski do Rosji. 5 lipca 2017 r. otrzymała zaliczkę w wysokości 10% wartości usługi. Towar został dostarczony na umówione miejsce 2 sierpnia. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstał w dwóch terminach:
- 5 lipca 2017 r. – w stosunku do 10% podstawy opodatkowania,
- 2 sierpnia 2017 r. – w stosunku do 90% podstawy opodatkowania.
Dlatego usługę należy w części rozliczyć w deklaracji za lipiec, a w części za sierpień.
W przypadku gdy kwoty stosowane do ustalenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.
Od tej zasady istnieje wyjątek. Ma on zastosowanie, gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego. W takim przypadku przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.
Wróćmy do poprzedniego przykładu.
Spółka wystawiła 29 czerwca 2017 r. fakturę zaliczkową w dolarach, na podstawie której kontrahent wpłacił zaliczkę 5 lipca 2017 r. Spółka powinna przyjąć do przeliczenia kurs z 28 czerwca 2017 r. Z kolei fakturę dokumentującą usługę spółka wystawiła 17 sierpnia 2017 r., dlatego do przeliczenia tej faktury powinien przyjąć kurs z 1 sierpnia 2017 r.
Fakturę należy wykazać w poz. 11 deklaracji VAT-7. Nie wykazujemy jej w informacji podsumowującej, gdyż kontrahent nie jest podatnikiem VAT UE innego kraju UE.
Polecamy: Biuletyn VAT
Podstawa prawna:
-
art. 19a ust. 1 i 8, art. 28b, art. 31a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221
Joanna Dmowska, Ekspert w zakresie VAT
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat