REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.
Porada Infor.pl

Podwójne opodatkowanie VAT przy dostawie mediów

Podwójne opodatkowanie VAT przy dostawie mediów
Podwójne opodatkowanie VAT przy dostawie mediów

REKLAMA

REKLAMA

Minister Finansów nie wyklucza wydania interpretacji ogólnej w zakresie opodatkowania VAT dostawy (refakturowania) mediów dla najemców lokali komunalnych.

Problem ten stał się przedmiotem interpelacji poselskiej nr 20289 z 17 stycznia 2011 r.

Autopromocja

Interpelacja dotyczyła mieszkań komunalnych (w całym kraju) zarządzanych przez jednostki budżetowe gmin oraz dostawy mediów do tych mieszkań, w szczególności ciepła i wody.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT dostawcy mediów są płatnikami podatku VAT, który doliczają do ceny sprzedawanych przez siebie mediów.

Media te kupują m.in. wspólnoty mieszkaniowe, które nie mają problemu z rozliczeniem podatku VAT, ponieważ nie są podatnikami podatku VAT i płacą za media cenę brutto, a podatkiem VAT obciążają - według przyjętych w danej wspólnocie kryteriów - mieszkańców wspólnoty.

Inna sytuacja jest w przypadku mieszkań komunalnych zarządzanych przez gminną jednostkę budżetową, np. Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w Bielsku-Białej (ZGM), będący podatnikiem podatku VAT. W takim przypadku faktura za dostawę mediów jest wystawiana przez dostawcę na gminę reprezentowaną przez ZGM. ZGM jest tzw. VAT-owcem i nie może odliczyć podatku VAT, a występuje w tej sytuacji jako pośrednik w dostawie mediów, tzn. kupuje media, ale nie jest ich bezpośrednim odbiorcą, lecz sprzedaje je dalej najemcom mieszkań. Skoro ZGM sprzedaje media, musi naliczyć podatek VAT. Stąd podwójne opodatkowanie.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Taki stan wynika z przepisów prawa podatkowego i obowiązuje na terenie całej Polski. Najemcy mogliby nie płacić podwójnie podatku, ale w przypadku gdyby byli bezpośrednimi odbiorcami mediów, czyli musieliby zostać właścicielami lokali, albo też w przypadku gdy istniałyby możliwości techniczne do podpisania umów dostawy bezpośrednio z dostawcami mediów bez pośredników, przy czym w przypadku starego budownictwa często nie jest to możliwe w zakresie dostawy wody i ciepła. Wskazać przy tym należy, iż opisana regulacja prawna narusza zasadę zakazu podwójnego opodatkowywania tym samym podatkiem tych samych dostaw. Ponadto jest bardzo krzywdząca dla mieszkańców, którzy za dostawy mediów są obciążani dodatkową stawką VAT.

W związku z powyższym poseł Falfus zadał Ministrowi Finansów następujące pytania:

1. W jaki sposób można rozwiązać opisany wyżej problem, by uniknąć podwójnego opodatkowywania tych samych dostaw podatkiem VAT?
2. Czy w tym zakresie Ministerstwo Finansów zamierza wprowadzić stosowne regulacje prawne eliminujące opisany problem?

Stanowisko Ministra Finansów

Odpowiedzi na tą interpelację udzielił w imieniu Ministra Finansów Maciej Grabowski - podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów.

W przypadku zawieranych umów na dostarczanie wody i odprowadzenie ścieków z przedsiębiorstwem wodociągowokanalizacyjnym przez zarząd (organ wspólnoty mieszkaniowej) lub zarządcę nieruchomości wspólnej (działającego na podstawie zawartej z osobą fizyczną lub prawną umowy zlecenia) ma zastosowanie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, ze zm.).

Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym lub budynkami wielolokalowymi, umowa o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków jest zawierana z ich właścicielem lub z zarządcą.

W przypadku zawieranych umów z przedsiębiorstwem energetycznym o dostawę paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, ze zm.).

Do podmiotów określonych przez tę ustawę jako odbiorcy (art. 3 pkt 13 ustawy) odnoszą się obowiązki, o których mowa w art. 45a ustawy Prawo energetyczne, m.in. w zakresie dotyczącym przeprowadzenia przez odbiorcę rozliczenia całkowitych kosztów zakupu mediów na poszczególne lokale (art. 45a ust. 6 tej ustawy).

W sytuacji gdy wybrano wariant, że zarząd wspólnoty mieszkaniowej zawiera umowę z przedsiębiorstwem energetycznym, to zgodnie z art. 45a ust. 2 ww. ustawy Prawo energetyczne opłaty za media stanowią dla wspólnoty koszty zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła dostarczanych do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby niebędące odbiorcami.

W tym przypadku zakład energetyczny wystawia fakturę VAT na zarząd wspólnoty, który w rozumieniu ww. Prawa energetycznego jest odbiorcą tej energii. Koszty zakupu mediów podlegają rozliczeniu przez odbiorcę energii z podmiotami niebędącymi odbiorcami (właścicielami lokali, którymi mogą być również gminy wynajmujące lokale osobom trzecim).

Polecamy: VAT 2011 - wszystkie zmiany w jednym miejscu

Polecamy: Faktura VAT od A do Z

Wysokość opłat powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu mediów (art. 45a ust. 4 ww. ustawy Prawo energetyczne). Przedstawione zasady rozliczeń mediów dostarczanych dla wspólnot mieszkaniowych wynikają z przepisów innych ustaw niż ustawy podatkowe. Minister finansów nie jest upoważniony do dokonywania zmian w innych przepisach szczegółowych, a wykładnie prawa podatkowego muszą być dokonywane przy uwzględnieniu uregulowań wynikających z tych ustaw.

Kwestia rozliczeń dokonywanych przez wspólnoty mieszkaniowe jest nadal analizowana przez Ministerstwo Finansów, również w kontekście ostatnio zapadających wyroków sądów administracyjnych. Ze wstępnej analizy wynika, że na obecnym etapie brak jest w mojej opinii podstaw do podejmowania zmian o charakterze legislacyjnym.

Ciekawe orzecznictwo NSA i WSA

Minister uznał ponadto, że po zapoznaniu się z uzasadnieniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia br., sygn. akt I FSK 1193/09, podejmie decyzję, czy zachodzi konieczność wydania w tym zakresie interpretacji ogólnej.

Warto podkreślić, że ww. wyrokiem NSA oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1369/08 i jednocześnie utrzymał to orzeczenie w mocy.

W tym wyroku WSA w Gliwicach stwierdził m.in.:

(…) w ciągu tych świadczeń pomiędzy zakładem wykonującym świadczenia dostawy towarów i świadczenia usług, a ostatecznym odbiorcą i konsumentem, czyli najemcą odrębnych lokali, występują dwa podmioty pośredniczące: Wspólnota i strona skarżąca. W ten sposób podmioty dokonujące "odsprzedaży" towarów i usług stają się podatnikami podatku od towarów i usług, na których ciąży obowiązek zarejestrowania się jako podatników VAT i wystawiania faktur VAT ewentualnie tzw. refaktur.

We wcześniejszym stanie prawnym, jeśli chodzi o możliwość wystawiania refaktur, w orzecznictwie przyjmowano, że podmiot refakturujący usługę świadczy tę usługę nawet wówczas, gdy nie jest podmiotem uprawnionym do świadczenia danych usług i że refakturowanie dla podatku od towarów i usług nie jest zwrotem kosztów a właśnie świadczeniem usług (uchwała SN z dnia 15 października 1998 r., III ZP 8/98, OSNP 1999/10/324; wyrok NSA z dnia 27 października 2000 r., I SA/Gd 1229/99; wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2004 r., III SA 193/03, Lex nr 160975 i wyrok WSA w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2004 r., I SA/Gd 1270/01, Lex nr 205515). Warunkiem stosowania refaktury było między innymi to, że usługa powinna mieć niezmieniony charakter i powinna być zastosowana ta sama stawka lub zwolnienie od podatku, które były określone na fakturze wystawionej przez sprzedawcę. Tak były w praktyce rozliczane wydatki związane, np. z ubezpieczeniem samochodu oddanego w leasing i z transportem towaru.

Wynika z tego, że refaktura jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

W orzecznictwie podkreśla się, że "refakturowanie" jest pewnego rodzaju odsprzedażą usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następnie ją sprzedaje, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą (zob. wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2006 r., I FSK 810/05, Lex nr 231159; wyrok NSA z dnia 25 października 2001 r., III SA 1466/00, Lex nr 49334 i wyrok NSA z dnia 22 marca 1999 r., I SA/Ka 1375/97, POP 2000/4/120).

Uwagi te można odnieść również do obecnego stanu prawnego w przypadku łańcucha dostaw towarów i świadczenia usług przez pośredników, o których mowa w art. 6 ust. 4 VI Dyrektywy i art. 28 dyrektywy VAT z 2006 r.

Przechodząc do oceny ostatniej kwestii należy stwierdzić za ETS, że w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług (zob. wyrok z dnia 21 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget, pkt 21 i podobnie wyroki z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, pkt 12-14; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP, pkt 28, jak również z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 19, publikowane na stronie http://curia.europa.eu).

W tym zakresie ETS wskazywał jeszcze, że co do zasady każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (wyroki w sprawie Aktiebolaget, pkt 22 i 23 i Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20 i 22).

Biorąc to pod uwagę należy stwierdzić, że świadczenia "odsprzedaży" dostawy towarów i świadczenia usług związanych z udostępnieniem mediów przez stronę skarżącą najemcom lokali nie mogą być uznane za element świadczenia jednolitego jakim jest świadczenie najmu, jak to przyjął organ w wydanej interpretacji. Błędnie organ uznał, że do podstawy opodatkowania z tytułu najmu należy wliczać nie tylko należny czynsz, ale także należne opłaty z tytułu udostępnienia mediów wynikające z wystawionej przez Wspólnotę noty lub rachunku zawierającego kwoty brutto, czyli także podatek od towarów i usług tam wymieniony.

Nie można również przyjąć, że te dwa świadczenia są ze sobą powiązane w sposób ścisły. Jak wynika z podanych okoliczności sprawy w umowie najmu strony odrębnie uregulowały kwestię wynagrodzenia za możliwość korzystania z cudzej rzeczy (art. 659 § 1 k.c.) od opłat za inne świadczenia ze strony wynajmującego z tytułu udostępnienia mediów. Opłaty te nie zostały wkalkulowane w cenę czynszu za najem. Tym samym czynsz najmu nie obejmował opłat za ewentualne inne świadczenia wynajmującego na rzecz najemcy.

Przyjęcie poglądu reprezentowanego przez organ oznaczałoby, że w sprawie do podstawy opodatkowania należałby, z jednej strony, wliczać całą kwotę z noty lub rachunku, a więc również zapłacony przez Wspólnotę podatek od towarów i usług, a z drugiej, brak byłoby możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Wiązałoby to się z przerwaniem opisanego wyżej ciągu świadczeń i pominięcie poprzednich etapów obrotu. Prowadziłoby do nie zrealizowania zasady neutralności, jako zasady konstrukcyjnej podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tą zasadą podatek naliczony zapłacony na poprzednim etapie obrotu w oparciu o wystawioną fakturę VAT lub refakturę może być odliczony od podatku należnego występującego na danym etapie, którego dotyczy rozliczenie.

Nie zarejestrowanie się danego podmiotu jako podatnika VAT i nie wystawienie faktury VAT lub refaktury na poprzednim etapie obrotu, mimo istnienia takiego obowiązku, a tym samym brak możliwości odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę towarów lub usługobiorcę nie oznacza, że z tego powodu na następnym etapie obrotu dostawa towarów i świadczenie usług nie może być opodatkowane. Jest to tylko przeszkoda faktyczna a nie prawna.

Wystąpienie w obrocie tych faktur pozwoli skorzystać z tego prawa. Tak jest w przedmiotowej sytuacji. Wspólnota nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w zakresie świadczeń dotyczących udostępniania mediów właścicielom odrębnych lokali i nie wystawia stosownych faktur tylko noty i rachunki zawierające kwoty brutto. Dokumenty te nie mogą być podstawą odliczeń podatku od towarów i usług w nim zawartego. Strona skarżąca wywodzi z tego nieprawidłowy wniosek, że z tego powodu jej świadczenie dotyczące udostępniania mediów nie może być opodatkowane.

Natomiast organ uznaje, że nie jest to przeszkoda do opodatkowania danych opłat, ale do wystawiania z tego tytułu refaktury na najemcę. Jak Sąd wskazał jest to tylko przeszkoda faktyczna. Na gruncie powszechnego podatku jakim jest podatek od towarów i usług nie można zaakceptować stanowisk stron. Nie wystawienie faktury VAT lub refaktury przez podmiot, który należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, czyli za dostawcę towarów lub usługodawcę albo pośrednika występującego na poprzednim etapie obrotu, nie może prowadzić do tego, że na następnym etapie stosowna czynność, mająca za przedmiot ten towar lub usługę, nie może być uznana za opodatkowaną lub zmieni swój charakter wpływając na sposób liczenia podstawy opodatkowania.

WSA zgodził się ze stanowiskiem zawartym w wyroku z dnia 2 października 2007 r. o sygn. akt I SA/Go 68/07 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim oraz z poglądem wyrażonym w piśmiennictwie (vide: Stella Brzeszczańska "Rozliczanie mediów we wspólnocie mieszkaniowej" - Mon.Podat.1/2007), że ustawowego obowiązku ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie można rozciągać także na lokale, a w konsekwencji przyjmować, iż w przypadku zakupu mediów Wspólnota w całości kupuje je dla siebie i sama ze sobą rozlicza. Z tego powodu, że ze względów technicznych niemożliwe jest kupowanie mediów do poszczególnych lokali oddzielnie, Wspólnota dokonuje tego zakupu "całościowo" i z tego tytułu od właścicieli pobierane są stosowne należności. Wspólnota w tym zakresie działa jako pośrednik, nie kupuje tych mediów dla siebie, lecz działa w istocie w imieniu właścicieli; nawet jeżeli zawiera umowę we własnym imieniu, to w odpowiedniej części jest ona zawarta na rzecz właścicieli. Wspólnota tylko pośredniczy w zakupie mediów i rozliczając ten zakup na poszczególne lokale w rzeczywistości dokonuje odsprzedaży. Taka odsprzedaż mediów właścicielom lokali stanowić będzie przedmiot opodatkowania VAT jako świadczenie usług.

Dalej w uzasadnieniu swego stanowiska Sąd ten podkreślił, że w tym też zakresie wystawiane mogą być przez Wspólnotę faktury VAT, dokumentujące świadczenie usług na rzecz właścicieli (refakturowanie zakupionych przez Wspólnotę mediów na właściciela). W taki sposób właściciel ponosić będzie wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, do czego jest zobowiązany na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: Własne
Czy ten artykuł był przydatny?
tak
nie
Dziękujemy za powiadomienie - zapraszamy do subskrybcji naszego newslettera
Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić.
UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł.
Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt

Komentarze(0)

Pokaż:

Uwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
    QR Code
    Podatek PIT - część 2
    certificate
    Jak zdobyć Certyfikat:
    • Czytaj artykuły
    • Rozwiązuj testy
    • Zdobądź certyfikat
    1/10
    Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
    30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
    2 maja 2023 r. (wtorek)
    4 maja 2023 r. (czwartek)
    29 kwietnia 2023 r. (sobota)
    Następne
    Księgowość
    Zapisz się na newsletter
    Zobacz przykładowy newsletter
    Zapisz się
    Wpisz poprawny e-mail
    Składka zdrowotna przedsiębiorców - czy wróci ryczałt? Czy jeszcze w 2024 roku nastąpią zmiany?

    O przywrócenie ryczałtowej składki zdrowotnej dla przedsiębiorców (wg zasad sprzed Polskiego Ładu) apelują zarówno sami przedsiębiorcy, ich stowarzyszenia, a także Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Rzecznik MŚP proponuje, by koszty związane z przywróceniem poprzednich zasad rozliczania składki zdrowotnej przez przedsiębiorców częściowo pokryć przez ograniczenie beneficjentów tzw. wakacji od ZUS.

    Czy 13 i 14 emerytura wlicza się do dochodu osoby niepełnosprawnej?

    Czy 13 i 14 emerytura wlicza się do dochodu osoby niepełnosprawnej, ustalanego na potrzeby skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej?

    Będzie nowelizacja Ordynacji podatkowej. Ministerstwo pracuje nad projektem. Podatnicy zyskają.

    Oprocentowanie nadpłaty, powstałej w wyniku orzeczenia TSUE będzie przysługiwać za cały okres, aż do jej zwrotu. Podobnie będzie z nadpłatami powstałymi wskutek wyroków TK.

    Stawki VAT 2024 - zmiany w stawkach obniżonych od 1 kwietnia

    Stawki VAT od 1 kwietnia 2024 roku ulegną zmianie. Pojawi się nowa lista towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8 proc. Stawka obniżona obejmie m.in. usługi kosmetyczne, manicure i pedicure.

    Fundacja rodzinna - podatkowe konsekwencje zbycia udziałów

    Otaczające nas środowisko prawno-ekonomiczne dynamiczne oddziałuje na wszystkich, dlatego wśród pojawiających się pytań coraz częstszymi są te odnoszące się do fundacji rodzinnej, która zapewnia kuszące preferencje podatkowe.

    Składka zdrowotna 2024. Min. Leszczyna: będą zmiany ale powrót do zasad sprzed Polskiego Ładu zbyt kosztowny

    Jeszcze w bieżącym tygodniu minister zdrowia razem z ministrem finansów przedstawią premierowi Tuskowi propozycje zmian w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców. Taką informację przekazała 18 marca 2024 r. minister zdrowia Izabela Leszczyna.

    Zmiany w akcyzie od 2025 roku - opodatkowanie saszetek nikotynowych

    Ministerstwo Finansów chce zmienić od 2025 roku przepisy ustawy o podatku akcyzowym w zakresie saszetek nikotynowych. W komunikacie z 18 marca 2024 r. MF przedstawiło propozycje zmian. Resort zaprasza zainteresowanych tymi zmianami na spotkanie w celu uzgodnienia treści tej nowelizacji.

    "Nie stać nas na cztery dni pracy". Jednak skrócenie czasu pracy może ograniczyć zwolnienia

    "Skrócenie czasu pracy, np. do czterech dni w tygodniu nie zostanie zrównoważone przez wzrost zatrudnienia. Produkcja krajowa zmniejszy się, a wraz z nią zmniejszą się dochody ludności" – mówi Jeremi Mordasewicz, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan.

    Wymiana walut w firmie. Jak to robić z korzyścią dla biznesu?

    Wymiana walut? Pierwsze skojarzenia to zagraniczne wakacje czy kredyt we frankach. Patrząc jednak na oficjalne statystyki wymiany handlowej to firmy operują dziś w wielu walutach. Tym bardziej, że coraz więcej firm prowadzi ekspansję zagraniczną, wychodząc na nowe rynki.

    Zmiany w rachunkowości od 2025 roku. Oprócz JPK KR (księgi rachunkowe) będzie JPK ST (środki trwałe)

    Od 1 stycznia 2025 roku podatnicy objęci podatkiem CIT (osoby prawne) będą mieli obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej i wysyłania ich w tej formie do urzędu skarbowego (tzw. JPK CIT). Aktualnie Ministerstwo Finansów konsultuje struktury logiczne pliku JPK_KR_PD oraz pliku  JPK_ST, a także przygotowuje zmianę projektu rozporządzenia wykonawczego w sprawie dodatkowych danych dołączanych do przekazywanych ksiąg.

    REKLAMA