gdzie:
DSOLIFO – okres inkasowania należności,
t – liczba dni okresu obliczeniowego (liczba dni składająca się na warstwę sprzedaży),
k – liczba okresów (warstw), w których różnica między należnościami ogółem a sprzedażą kolejnych okresów jest większa niż sprzedaż następnego okresu,
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.– suma sprzedaży kolejnych miesięcy (objętych analizą),
Sk+1 – sprzedaż następnego okresu.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.Zestawiając zaprezentowane wyniki obliczone dwiema metodami należy zwrócić uwagę na znaczną ich rozbieżność. Powodem tej sytuacji jest to, że sprzedaż w rozpatrywanym czasie (w ciągu kilku badanych miesięcy) sukcesywnie wzrastała, co zależy głównie od sezonowości sprzedaży. W tym bowiem okresie odczuwalny jest corocznie znaczny wzrost popytu na oferowane dobra, a maksimum sprzedaży przypada na grudzień i styczeń. Należy jednak zaznaczyć, że pierwsza z zaprezentowanych metod jest bardziej „czuła” na zmiany w poziomie sprzedaży niż metoda DSOLIFO.
Dla lepszego zrozumienia materiału zostaną rozpatrzone jeszcze dwa odmienne warianty dla roku 2001 (przykład 8 i 9).
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.Dla uzupełnienia rozważań należy przeanalizować przykład 5 i „zachowanie się” metod DSO wobec zaistniałych zmian. Zgodnie ze wspomnianym przykładem można zaprezentować sytuację firmy na potrzeby analizy należności zgodnie z DSO (przykład 9).
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Ponieważ DSOLIFO uwzględnia w swej konstrukcji najbardziej aktualne dane o poziomie realizowanej sprzedaży, ostateczny stan należności wiernie obrazuje efektywność inkasa. DSO średnioważone „uśrednia” wyniki.
Krzysztof Jaros
Autor jest handlowcem w Swedwood Poland Sp. z o.o. O/Lubawa
odpowiadamy na pytania: www.infor.pl/pytaniasfk
1 I. Olchowicz, Podstawy rachunkowości, cz. 1, Difin, Warszawa 1997, s. 28.
2 Art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 10, poz. 66.
3 Wyniki unikatowego badania w tym zakresie zawiera raport z badania nad projektami badawczymi nr 1H02C01113 opisany w książce pod redakcją U. Wojciechowskiej Płynność finansowa polskich przedsiębiorstw w okresie transformacji gospodarki. Dowiedziono, że zachwianie płynności finansowej w skali całej gospodarki miało miejsce w dwóch okresach: w latach 1991 1993 oraz w 1998 r. i 1999 r., a przyczyną były głównie zatory płatnicze i tzw. wielcy dłużnicy.