Sposoby kontrolowania i wpływania na poziom należności

gdzie:

DSO_LIFO – okres inkasowania należności,

t – liczba dni okresu obliczeniowego (liczba dni składająca się na warstwę sprzedaży),

k – liczba okresów (warstw), w których różnica między należnościami ogółem a sprzedażą kolejnych okresów jest większa niż sprzedaż następnego okresu,

– suma sprzedaży kolejnych miesięcy (objętych analizą),

S_k+1 – sprzedaż następnego okresu.

Zestawiając zaprezentowane wyniki obliczone dwiema metodami należy zwrócić uwagę na znaczną ich rozbieżność. Powodem tej sytuacji jest to, że sprzedaż w rozpatrywanym czasie (w ciągu kilku badanych miesięcy) sukcesywnie wzrastała, co zależy głównie od sezonowości sprzedaży. W tym bowiem okresie odczuwalny jest corocznie znaczny wzrost popytu na oferowane dobra, a maksimum sprzedaży przypada na grudzień i styczeń. Należy jednak zaznaczyć, że pierwsza z zaprezentowanych metod jest bardziej „czuła” na zmiany w poziomie sprzedaży niż metoda DSO_LIFO.

Dla lepszego zrozumienia materiału zostaną rozpatrzone jeszcze dwa odmienne warianty dla roku 2001 (przykład 8 i 9).

Dla uzupełnienia rozważań należy przeanalizować przykład 5 i „zachowanie się” metod DSO wobec zaistniałych zmian. Zgodnie ze wspomnianym przykładem można zaprezentować sytuację firmy na potrzeby analizy należności zgodnie z DSO (przykład 9).

Ponieważ DSO_LIFO uwzględnia w swej konstrukcji najbardziej aktualne dane o poziomie realizowanej sprzedaży, ostateczny stan należności wiernie obrazuje efektywność inkasa. DSO średnioważone „uśrednia” wyniki.

Krzysztof Jaros