REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Zamknięcie podatkowej księgi przychodów i rozchodów

REKLAMA

Listopad to dobry czas na przygotowanie się do zamknięcia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnicy prowadzący tę ewidencję muszą sporządzić spis z natury, podsumować księgę i ustalić dochód roczny. Dokonanie tych czynności pozwoli na prawidłowe rozliczenie roczne. Po 1 stycznia 2009 r. pozostanie tylko złożyć zeznanie podatkowe za 2008 rok.

SPIS TREŚCI

PORADY PRAWNE

WYJAŚNIENIA

PRZYKŁADY




Koniec roku w księdze

Koniec roku to czas wytężonej pracy w każdej firmie. Trzeba zrobić podsumowania w prowadzonej ewidencji, sporządzić m.in. spis z natury, aby na koniec ustalić wysokość dochodu do opodatkowania.

Zacznijmy od podsumowania księgi. Po zakończeniu miesiąca wpisy dokonane w danym miesiącu należy podkreślić, a dane z kolumn 7-14 zsumować. Wynikłe z podsumowania kwoty należy podkreślić. Podatnik może pod podsumowaniem danego miesiąca wpisać w poszczególnych kolumnach sumy od początku roku do miesiąca poprzedzającego dany miesiąc i w kolejnej pozycji wpisać w poszczególnych kolumnach sumę od początku roku. Inaczej sytuacja będzie wyglądać, gdy podatnik nie dokonuje podsumowania zapisów kolejnych miesięcy narastająco od początku roku. W takim przypadku po zakończeniu roku podatkowego przedsiębiorca musi na oddzielnej stronie w księdze sporządzić zestawienie roczne. W tym celu należy wpisać do właściwych kolumn sumy z poszczególnych miesięcy i dodać je.

Spis z natury

Przy zamknięciu podatkowej księgi przychodów i rozchodów istotne jest sporządzenie spisu z natury, potocznie zwanego remanentem. Podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego. W razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności spisem z natury należy objąć również wyposażenie.

Remanent powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie. Przepisy wskazują również, jakie informacje w remanencie powinny się znaleźć. Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę: Spis zakończono na pozycji..., podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników), z tym że przy prowadzeniu:

Dalszy ciąg materiału pod wideo

•  księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne;

• działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe;

•  działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki;

• działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz liczbę zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.

Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Przy towarach obcych niepodlegających wycenie wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.


Wycena materiałów i towarów

Sporządzenie spisu to nie koniec obowiązkowych wyliczeń. Podatnik jest zobowiązany także wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia. Spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Spis z natury niesprzedanych wartości dewizowych wycenia się według cen zakupu z dnia sporządzenia spisu, a w dniu kończącym rok podatkowy - według cen zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu kończącym rok podatkowy, a wartość rzeczy zastawionych - według ich wartości rynkowej.

Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej.

Produkcję zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt.

Spis z natury musi być wpisany do księgi według poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników. Zestawienie przechowuje się łącznie z księgą.

Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny najpóźniej w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu z natury. W razie przyjęcia wyceny towarów w kwocie niższej od ceny zakupu lub nabycia albo od kosztów wytworzenia, w szczególności z powodu uszkodzenia, wyjścia z mody, należy przy poszczególnych pozycjach uwidocznić również jednostkową cenę zakupu (nabycia) lub koszt wytworzenia.

Podatnik jest zobowiązany dokonać wyceny, w tym wyposażenia objętego spisem z natury, sporządzonym na dzień likwidacji działalności, według cen zakupu.

W celu ustalenia wartości poszczególnych składników spisu z natury materiałów i towarów handlowych według cen nabycia należy ustalić procentowy wskaźnik kosztów ubocznych zakupu (kolumna 11) w stosunku do ogólnej wartości zakupu towarów handlowych i materiałów zewidencjonowanych (w kolumnie 10) (suma kosztów ubocznych zakupu przemnożona przez 100 i podzielona przez wartość zakupu). O tak ustalony wskaźnik należy podwyższyć jednostkowy koszt zakupu, a następnie ustalić wartość poszczególnych składników spisu z natury.

Podatnik może również dokonać wyceny wartości materiałów i towarów handlowych według cen zakupu, tj. bez podwyższenia tej ceny o wskaźnik kosztów ubocznych zakupu.

Ważna liczba

14 dni od dnia zakończenia remanentu ma podatnik na wycenę materiałów i towarów objętych spisem


Ustalenie dochodu

Skoro wiemy już, jak sporządzić spis z natury i jak podsumować zapisy w księdze, pora na ustalenie dochodu. Od jego wysokości bowiem będzie zależeć podatek, który będzie trzeba wpłacić fiskusowi.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, że u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodów powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi:

•  ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9);

•  ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący:

a) do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,

b) kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10);

•  wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym.

Określony sposób obliczenia dochodu dotyczy również podatników sporządzających spis z natury (np. na koniec miesiąca lub jeśli sporządzenie spisu z natury zarządził naczelnik urzędu skarbowego).

Istotne koszty

Dla ustalenia podatku do zapłaty istotny jest dochód. Natomiast dla określenia dochodu kluczowe znaczenie mają koszty uzyskania przychodów. Dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania.

Zgodnie z ustawą o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest zatem na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W konsekwencji zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zakwalifikowanie poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodu uzależnione jest jednocześnie od ustalenia, czy podatnik wykaże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu, tj. czy udowodni, że jest to wydatek celowy w prowadzonej działalności. Ponadto każdy wydatek, który przedsiębiorca chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, musi być właściwie udokumentowany.


Konieczna dokumentacja

Aby nie narazić się na konflikt z fiskusem i prawidłowo rozliczać poniesione wydatki, jako koszty uzyskania przychodów trzeba je w odpowiedni sposób udokumentować. Przepisy rozporządzenia o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów wskazują, jakie dokumenty są podstawą dokonywania zapisów w księdze.

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

2) inne dowody, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem.

Co ważne, dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Za dowody księgowe uważa się również: dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem; noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi; dowody przesunięć; dowody opłat pocztowych i bankowych; inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat.

Warto wiedzieć, że na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Gdy przedsiębiorca posiada już właściwą dokumentację, potwierdzającą poniesienie wydatku, musi taki dokument ująć w księdze podatkowej. Pierwszą kolumną, w której można wpisać poniesione wydatki, jest kolumna 10 księgi. Ta część ewidencji przeznaczona jest do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę zakupionych wartości dewizowych, wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych.

Kolumna 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze.

W kolumnie 12 trzeba wpisywać wynagrodzenia brutto wypłacane pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze, jeżeli przedmiotem świadczeń w naturze są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy, wpisuje się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, a w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Wpisu dokonuje się:

a) na podstawie listy płac lub innych dowodów, na których pracownik potwierdza własnym podpisem kwoty otrzymanych wynagrodzeń w gotówce i w naturze - w przypadku wypłaty wynagrodzenia w kasie,

b) na podstawie innych dowodów, np. dowodu potwierdzającego przekazanie wynagrodzenia na rachunek pracownika - jeżeli wynagrodzenie nie jest wypłacane w kasie.

W kolumnie tej ewidencjonuje się również wynagrodzenia wypłacane osobom z tytułu umów zlecenia i umów o dzieło.

Kolumna 13 księgi jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. Wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, na potrzeby działalności gospodarczej podatnika należy wpisywać w tej kolumnie po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.

Zapisów dotyczących kosztów podróży służbowej, w tym również diet właściciela oraz osób z nim współpracujących, dokonuje się na podstawie rozliczenia tych kosztów sporządzonego na dowodzie wewnętrznym, zwanym rozliczeniem podróży służbowej. Do rozliczenia należy dołączyć dowody (faktury) potwierdzające poszczególne wydatki. Jeżeli uzyskanie dowodu (faktury) nie było możliwe, pracownik musi złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania. Nie wymagają udokumentowania fakturami diety oraz wydatki objęte ryczałtem, a także koszty przejazdu własnym samochodem pracownika.

Kolumna 14 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13. Kolumna 15 jest wolna. W kolumnie tej można wpisywać inne zaszłości gospodarcze poza wymienionymi w kolumnach 1-13. W kolumnie tej można również wpisywać wydatki odnoszące się do przychodów miesiąca lub roku następnego (lat następnych).

Ważne

Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów


Poprawianie błędów

W prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą zdarzyć się pomyłki. Podatnik musi je poprawić, i to w odpowiedni sposób. Przepisy przewidują bowiem, że stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:

1) skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki lub

2) wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.

Pomyłki mogą też zdarzyć się w dowodach księgowych. Tu również poprawki będą konieczne. Błędy w dowodach księgowych można poprawiać wyłącznie przez skreślenie niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst lub liczbę pierwotną, i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka dokonana w dowodzie księgowym musi być potwierdzona datą i podpisem osoby dokonującej poprawki. Wymienionych zasad poprawiania dowodów księgowych nie stosuje się do dowodów księgowych, dla których ustalono odrębnymi przepisami zakaz dokonywania jakichkolwiek poprawek, oraz do dowodów obcych. Dowody obce mogą być poprawione przez wystawienie i przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego (noty). Dowody własne zewnętrzne przesłane uprzednio kontrahentowi mogą być poprawione tylko przez wystawienie dowodu korygującego (noty).


Zeznanie roczne

Podatnicy, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, składają zeznanie roczne za 2008 rok do 30 kwietnia 2009 r. W zależności od formy rozliczeń - skala PIT lub liniowy, 19-proc. PIT - przedsiębiorcy muszą złożyć w urzędzie skarbowym albo PIT-36, albo PIT-36L.

Zeznanie można złożyć bezpośrednio w urzędzie skarbowym lub przesłać listem poleconym. Za datę złożenia zeznania nadanego w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego uważa się datę stempla pocztowego.

Kiedy zawiadomić o remanencie

O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu.

Ważne

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie są zobowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów

Ważne

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług

Ważne

Nie wymaga zaksięgowania materiał powierzony przez zleceniodawcę. Jeżeli jednak podatnik nie może przedstawić dokumentu określającego zleceniodawcę, uważa się, że materiał został przez podatnika zakupiony bez udokumentowania

Słownik

Cena zakupu - to cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżona o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika;

Cena nabycia - to cena zakupu składnika majątku powiększona o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze;

Koszt wytworzenia - to wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług.

Ważna data

30 kwietnia 2009 r. to ostatni dzień na rozliczenie PIT za 2008 rok

Przekształcenie księgi podatkowej w księgi rachunkowe

Z przepisów ustawy o rachunkowości wynika, że osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie mogą stosować zasady rachunkowości określone ustawą również od początku następnego roku obrotowego, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy są niższe niż równowartość w złotych 1,2 mln euro. W tym przypadku osoby te lub wspólnicy przed rozpoczęciem roku obrotowego są zobowiązani do zawiadomienia o tym urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym.

W tym kontekście istotne znaczenie mają przepisy zawarte w ustawie o rachunkowości. Wynika z nich, że wyrażone w euro wielkości przelicza się na złote po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski na 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Dla roku 2009 będzie to kwota 4 089 960 zł.

W procesie przekształcenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w księgi rachunkowe można wyróżnić kilka stałych, charakterystycznych dla tego procesu etapów. Są to:

•  opracowanie dokumentacji opisującej przyjęte przez przedsiębiorstwo podatnika (nazywane przez przepisy o rachunkowości jednostką) zasady rachunkowości,

•  zamknięcie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

• przeprowadzenie inwentaryzacji (spisu) poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa oraz określenie źródeł ich finansowania,

•  ustalenie na podstawie danych pochodzących z inwentaryzacji i jej rozliczenia wartości aktywów i pasywów przedsiębiorstwa (inwentarza),

•  sporządzenie na podstawie uzyskanych na poprzednich etapach danych bilansu otwarcia,

•  założenie przez podatnika ewidencji syntetycznej i analitycznej (konta księgi głównej i ksiąg pomocniczych).

Opracowanie dokumentacji opisującej przyjęte przez przedsiębiorstwo podatnika zasady rachunkowości należy zaliczyć do działań przygotowawczych, które powinny być bezwzględnie przeprowadzone w okresie poprzedzającym inwentaryzację. Natomiast przed opracowaniem tej dokumentacji dobrze jest zamknąć podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dzięki temu uzyskamy sporo informacji umożliwiających nam dostosowanie rozwiązań zawartych w dokumentacji opisującej przyjęte w konkretnym przypadku zasady rachunkowości, do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by najpierw opracować dokumentację, a dopiero później zamknąć podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Jak postąpić z dochodem przy likwidacji

W razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

EWA MATYSZEWSKA

ewa.matyszewska@infor.pl

PODSTAWA PRAWNA

•  Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

•  Rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

 

Źródło: Gazeta Prawna [Tygodnik Podatkowy] nr 224(2346), 17 listopada 2008 r.


Podatniczka jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży detalicznej prowadzonej przez internet. Podatniczka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Do księgi remanentem początkowym wprowadziła towary handlowe, zakupione przed dniem rozpoczęcia działalności. Obecnie dokonuje sprzedaży tych towarów, przy ponoszeniu stosunkowo niewielkich kosztów. Czy podatniczka ma prawo, na koniec dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, sporządzić spis z natury posiadanych towarów (nie przyjmując zasady sporządzania remanentu na koniec każdego miesiąca w trakcie roku podatkowego) i ustalenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki na podatek z uwzględnieniem różnic remanentowych na koniec tego miesiąca?

Dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2 ustawy o PIT.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o PIT u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Ponadto sporządzenie remanentu może wynikać także z decyzji podatnika lub obowiązku nałożonego przez naczelnika urzędu skarbowego. Przepis ten stanowi, że spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego.

Oznacza, że podatnik może z własnej inicjatywy sporządzić spis z natury, wpisać go do księgi przychodów i rozchodów i co za tym idzie, ustalać dochód z uwzględnieniem różnic remanentowych. Należy jednak pamiętać, że o sporządzeniu spisu z natury w innych terminach niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej należy zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu.

Zatem istnieje możliwość sporządzania remanentu w ciągu roku z inicjatywy podatnika. Konsekwencją powyższego będzie ustalanie dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczek na podatek dochodowy z uwzględnieniem różnic remanentowych.


Podatniczka uzyskuje przychody ze sprzedaży towarów handlowych na aukcjach internetowych. Pojedyncze towary handlowe, np. starocia, antyki, sztuczną biżuterię, ubrania itp. nabywa na okolicznych rynkach, targowiskach. Sprzedający nie wystawiają faktur VAT ani paragonów. W jaki sposób należy udokumentować zakup tych towarów?

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

•  faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej fakturami, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

•  inne dowody, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W opisanym przypadku wymóg taki spełnia niewątpliwie umowa kupna towaru handlowego, a następnie zaksięgowanie jego nabycia odpowiednio sporządzonym dowodem wewnętrznym.

Jeśli chodzi o spis z natury, należy nim objąć m.in. pozostałe na koniec każdego roku podatkowego towary handlowe oraz wycenić je według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia.

W omawianym przypadku zastosowanie znajduje cena zakupu zdefiniowana jako cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami. Można również zastosować cenę nabycia, którą jest cena zakupu powiększona o koszty uboczne związane z zakupem towaru poniesione do chwili złożenia w magazynie, w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.


1) Przychód (kolumna 9) 400 000 zł

2) Wysokość kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym:

a) wartość spisu z natury na początek roku podatkowego - 35 000 zł

b) plus wydatki na zakup towarów handlowych i materiałów (kolumna 10) - 115 000 zł

c) plus wydatki na koszty uboczne zakupu (kolumna 11) - 8400 zł

d) minus wartość spisu z natury na koniec roku podatkowego - 27 000 zł

e) plus kwota pozostałych wydatków (kolumna 14) - 21 000 zł

f) minus wartość wynagrodzeń w naturze ujętych w innych kolumnach księgi - 7300 zł

Razem koszty uzyskania przychodu - 145 100 zł

3) Ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym:

a) przychód (pkt 1) - 400 000 zł

b) minus koszty uzyskania przychodów (pkt 2) - 145 100 zł

Dochód (a-b) - 254 900 zł.


Podatnik jest wspólnikiem spółki jawnej, a podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Faktury dotyczące czynszu, zużycia energii elektrycznej i cieplnej, dostaw wody, wywozu nieczystości, rozmów telefonicznych, ochrony obiektu spółka otrzymuje kilka dni po ich wystawieniu, również za pośrednictwem poczty, często w następnym miesiącu w stosunku do daty wystawienia faktury. Czy wydatki należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie wystawienia faktury, czy w dacie jej otrzymania?

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Koszty są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Jednocześnie za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w przypadku podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zatem momentem ujęcia kosztu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będzie data jego poniesienia, czyli data wystawienia faktury. Niemniej jednak m.in. spółki jawne osób fizycznych, wykonujące działalność gospodarczą, są zobowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W przypadku gdy podatnik otrzymał fakturę w terminie późniejszym niż widniejąca na niej data wystawienia, a w międzyczasie dokonał już innych zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów czy też podsumował miesiąc, w którym faktura została wystawiona, powinien dokonać jej wpisu w dniu faktycznego otrzymania faktury. W kolumnie: data zdarzenia gospodarczego może wówczas wpisać datę wystawienia faktury, a w kolumnie: uwagi - adnotację wyjaśniającą przyczynę braku chronologii.


Co zrobić, gdy po zakończeniu remanentu i zamknięciu podatkowej księgi przychodów i rozchodów okaże się, że spis z natury zawiera błędy, które wpłynęły na podsumowanie zapisów w księdze?

MONIKA ŁAWNICKA

konsultant w Accreo Taxand

- Księga podatkowa powinna być prowadzona rzetelnie i w sposób niewadliwy. Księga jest rzetelna, jeśli dokonane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty, a niewadliwa, gdy jest prowadzona zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. W zakresie, w jakim jest nierzetelna lub wadliwa, podatkowa księga nie będzie mogła stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym (chyba, że wady nie będą miały istotnego znaczenia dla sprawy). Nierzetelne lub wadliwe prowadzenie księgi podlega również karze na podstawie kodeksu karnego skarbowego.

Błędne zapisy w podatkowej księdze mogą być związane np. z błędami w przeprowadzonym na koniec roku podatkowego spisie z natury składników majątkowych (towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów). Zdarza się, że po zakończeniu remanentu i zamknięciu ksiąg wykryte zostają błędy w remanencie. Wydaje się, że błędy takie dotyczyć mogą przede wszystkim cen pozycji - do stwierdzenia błędu w ilości składników konieczne byłoby udowodnienie, że na dzień sporządzenia spisu dane składniki rzeczywiście znajdowały się w posiadaniu podatnika w określonej ilości.

W przypadku wykrycia błędów w spisie z natury, możliwa jest korekta tego spisu. Skorygować należy również zapisy w księdze. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia księgi nie zawiera szczegółowych wytycznych dotyczących sytuacji korekty po zamknięciu księgi podatkowej - co ważne jednak, nie zawiera też zakazu dokonywania takiej korekty. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi korekty zapisów, błędy poprawia się poprzez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.

Błędne podsumowanie zapisów w księdze może mieć wpływ na dochody podatnika, wykazane w zeznaniu podatkowym za dany rok. Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o PIT u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania:

•  powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub

•  pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Jeśli deklaracja PIT sporządzona na podstawie błędnych zapisów została już złożona do urzędu skarbowego, podatnik powinien dokonać korekty deklaracji na podstawie prawidłowych, skorygowanych zapisów księgi. Do skorygowanej deklaracji trzeba dołączyć uzasadnienie przyczyn korekty.

Aby ograniczyć ryzyko pojawienia się problemów wynikających z błędnego przeprowadzenia spisu z natury, warto jest na wewnętrzne potrzeby prowadzonej działalności sporządzić instrukcję, omawiającą czynności, procedury, zasady i techniki stosowane podczas takiego spisu.

(EM)

PODSTAWA PRAWNA

•  Rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).


Jak dokonać zamknięcia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sytuacji, gdy w firmie trwa kontrola bieżących rozliczeń (za 2008 rok)?

PaweŁ MaŁecki

doradca podatkowy z Kancelarii Doradztwa Podatkowego PAMA

Zamknięcie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wiąże się z zakończeniem roku kalendarzowego lub zakończeniem działalności w trakcie roku podatkowego. Zgodnie z par. 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów musimy dokonać zawsze spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, materiałów pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów na dzień zamknięcia ksiąg. Jednak z ostatniego wyroku NSA z 24 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II FSK 376/07) wynika, że podatnik nie powinien wykazywać w inwenturze produkcji w toku, ponieważ cytowany przepis w tym zakresie jest niezgodny z konstytucją. Spisu z natury należy dokonać zawsze i to niezależnie od tego, czy trwa kontrola podatkowa bieżących rozliczeń. Sporządzoną inwenturę musimy wycenić najpóźniej w ciągu 14 dni od daty zakończenia spisu. Z dalszymi działaniami związanymi z zamknięciem podatkowej księgi warto poczekać do czasu zakończenia kontroli bieżących rozliczeń. Oczywiście ostateczny termin zamknięcia księgi jest ograniczony ustawowo i wynika z konieczności dokonania rozliczenia z podatku dochodowego w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, którego księga dotyczy. Jeśli kontrola wykryje jakieś nieprawidłowości, podatnik będzie mógł z wyników tej kontroli skorzystać, uwzględniając zastrzeżenia wynikające z wyników kontroli przy sporządzeniu zeznania rocznego. Dokona wtedy stosownych korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dokonując storna kosztów lub przychodów w ostatnich wpisach do księgi. Oczywiście podatnik dokona tego świadomie, o ile będzie zgadzać się z wynikami kontroli. Organ podatkowy przed złożeniem zeznania podatkowego za 2008 rok może jedynie wszcząć postępowanie podatkowe i następnie wydać decyzję określającą wysokość zaliczek wpłacanych w 2008 roku. Nie może wszczynać postępowania i wydawać decyzji w stosunku do rozliczenia rocznego podatnika, ponieważ przed złożeniem przez niego zeznania, zobowiązanie z tego tytułu jeszcze nie powstało. Oczywiście podatnik może i powinien zamknąć księgi w ustawowym terminie i złożyć zeznanie za 2008 rok mimo trwającej w tym czasie kontroli.

Przepisy art. 81b Ordynacji podatkowej zakazują bowiem dokonywania korekt deklaracji w czasie kontroli podatkowej. Natomiast w opisanym przypadku mówimy o złożeniu pierwotnej deklaracji podatkowej, a nie o korekcie tej deklaracji. Jeśli do 30 kwietnia 2009 r. kontrola nie zostałaby zakończona, to podatnik musi i tak zamknąć księgi, rozliczyć uzyskany dochód z działalności na podstawie różnicy wynikającej z inwentur sporządzonych na pierwszy i ostatni dzień roku 2008. Jeśli natomiast kontrola podatkowa zostanie zakończona do 30 kwietnia 2009 r., to podatnik może wyniki tej kontroli w zeznaniu rocznym uwzględnić. Reasumując, kontrola podatkowa roku kalendarzowego, którego jeszcze nie rozliczono zeznaniem rocznym, jest korzystna dla podatnika. Bazując na wynikach kontroli oraz na zasadzie zaufania obywatela do organów podatkowych, podatnik będzie miał praktycznie pewność, że zeznania roczne dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej zostało sporządzone prawidłowo.

(EM)

Podstawa prawna

•  Rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).


W jaki sposób w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonuje się koszty poniesione na przełomie roku?

RadosŁaw Kowalski

doradca podatkowy, właściciel Kancelarii Doradztwa Podatkowego

Przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, nieprowadzący ksiąg rachunkowych (czyli tzw. pełnej księgowości) i niepłacący podatku w sposób zryczałtowany (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, karta podatkowa), mają obowiązek prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. To właśnie na podstawie zapisów dokonanych w takiej księdze wyznacza się dochód. Jak to zostało wskazane w ustawie o PIT, definiując dochód podatnik powinien wyznaczyć różnicę pomiędzy przychodem a kosztami, a następnie skorygować ją o różnice remanentowe. Kwota taka odpowiednio powiększana jest o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego. Gdy wartość remanentu początkowego jest wyższa, kwotę stanowiącą wynik odjęcia kosztów od przychodów pomniejsza się o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego.

To oznacza, że dla wyznaczenia podstawy opodatkowania konieczne jest uprzednie prawidłowe rozliczenie przychodów i kosztów. Tak pierwsze, jak i drugie powinny być ujęte w księdze podatkowej. Niezwykle istotne przy tym jest to, by podatnik rozliczył przychody i koszty w odpowiednim momencie.

Dość często podatnicy mają wątpliwości, w jakim momencie wydatek powinien zostać rozliczony w czasie i ujęty w księdze podatkowej. Niewątpliwie życia podatnikom nie ułatwia to, że brak jest całkowitej spójności pomiędzy regulacjami ustawy o PIT a rozporządzeniem w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Według ogólnej zasady zapisanej w ustawie o PIT, podatnik który nie prowadzi ksiąg rachunkowych, potrąca koszty w tym roku podatkowym, w którym zostały one poniesione. Jednocześnie ustawodawca godzi się na to, by przedsiębiorcy ewidencjonujący przychody i koszty w podatkowej księdze stosowali zasadę memoriału, czyli przypisywali koszty do przychodów i rozliczali je w tych samych okresach.

Pomimo że ustawodawca rozróżnia dwie metody rozliczania kosztów w czasie, to już minister finansów nie różnicuje zasad ewidencjonowania kosztów w księdze podatkowej. I tak zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, co do zasady, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Zatem w taki sposób postąpić musi zarówno podatnik stosujący metodę kasową, jak i zasadę memoriału.

Tym samym, bez względu na to, jak podatnik rozlicza koszty w czasie, jeżeli towar lub materiał podstawowy zostanie podatnikowi doręczony do końca roku, to musi on być wpisany do podatkowej księgi. Oczywiście, jeżeli taka rzecz nie zostanie skonsumowana podatkowo (np. towar sprzedany), wówczas faktycznie wydatek zostanie wyłączony z kosztów poprzez ujęcie go w rocznej inwentaryzacji.

Dalej minister wskazał, że zapisów dotyczących wydatków innych niż dotyczących zakupu materiałów podstawowych i towarów handlowych dokonuje się, co do zasady, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad rozliczania kosztów w czasie zapisanych w art. 22 ustawy o PIT.

To oznacza, że w odniesieniu do innych kosztów podatkowych podatnik musi wyznaczyć moment poniesienia i wpisywać je do księgi przychodów i rozchodów, uwzględniając właśnie datę ich poniesienia.

W tym miejscu należy przypomnieć, że w regulacjach ustawy o PIT ustawodawca wskazał, że podatnicy prowadzący podatkową księgę, rozliczający się memoriałowo, za dzień poniesienia kosztu uznają dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

(EM)

PODSTAWA PRAWNA

•  Rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).


Jedna spółka może rozliczyć koszty innej

Przy przekształceniu spółki z o.o. w spółkę komandytową wspólnik spółki komandytowej ma prawo do rozliczenia w czasie, proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, kosztów poniesionych przez spółkę z o.o., o ile nie były one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki do dnia przekształcenia jako dotyczące innego okresu podatkowego.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik, będący osobą fizyczną jest wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która w wyniku uchwały wspólników ma zostać przekształcona w spółkę komandytową i kontynuować dalszą działalność w tej formie. Na skutek przekształcenia majątek spółki kapitałowej (przekształcanej) wejdzie w całości w skład majątku spółki komandytowej (przekształconej) i nie nastąpi jakiekolwiek (formalne lub faktyczne) uszczuplenie majątku spółki z o.o. (a tym samym późniejszego majątku spółki komandytowej). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stanie się spółką komandytową z chwilą wpisu spółki komandytowej do krajowego rejestru sądowego (dzień przekształcenia). Podmiot przekształcany - spółka z o.o. prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z zasadą memoriału i współmierności przychodów i kosztów, do aktywów danego okresu sprawozdawczego poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów, zaliczane są koszty dotyczące przyszłych okresów, które nie zostały do dnia przekształcenia w spółkę komandytową zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Podmiot przekształcony - spółka komandytowa ma również obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Czy koszty (wydatki) dotyczące działalności spółki z o.o., poniesione przed dniem przekształcenia, ujęte w księgach rachunkowych spółki z o.o. jako czynne rozliczenia kosztów, a następnie rozliczane w czasie przez spółkę komandytową będą stanowiły koszty uzyskania przychodów wspólnika spółki osobowej będącego osobą fizyczną?

ODPOWIEDŹ IZBY: Kwestię sukcesji praw i obowiązków podatkowych związanych z przekształceniem spółki z o.o. w spółkę komandytową reguluje art. 93a par. 1 i par. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym osobowa spółka handlowa zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej wstępuje we wszystkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki. A zatem przekształcenie spółki z o.o. w spółkę komandytową zarówno z punktu widzenia prawa spółek handlowych, jak i prawa podatkowego nie jest rozumiane jako likwidacja spółki kapitałowej, skutkująca wygaśnięciem źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, tylko jako proces zmierzający do zmiany formy prawnej organizacji.

Na spółkę przekształconą przejdą skutki podatkowe zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej i ujętych w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie nie miało miejsca.

Jednak na gruncie przepisów o podatku dochodowym brak jest uregulowań prawnych nadających podmiotowość podatkową spółce komandytowej. Nie jest wymieniona jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych, co powoduje, że podatnikami z tytułu dochodów osiąganych w spółce komandytowej są wspólnicy, będący osobami fizycznymi lub osobami prawnymi, a sama spółka osobowa jest transparentna dla celów podatkowych.

W związku z tym skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami fizycznymi, powinny być rozpatrywane na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Koszty powinny być przyporządkowane do tego źródła przychodów, z którym poniesione wydatki są związane. W przedstawianym przypadku źródłem tym jest działalność gospodarcza, prowadzona nieprzerwanie zarówno przez podmiot przekształcany - spółkę z o.o., jak i podmiot przekształcony - spółkę komandytową. Podmiot przekształcany i przekształcony są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przypadku wspólnika spółki komandytowej będącego osobą fizyczną za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, m.in. memoriału i współmierności przychodów i kosztów. W księgach rachunkowych jednostki należy zatem ująć wszystkie przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami do-tyczące danego roku po- datkowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, a do aktywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane są koszty dotyczące przyszłych okresów.

U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano).

W konsekwencji z uwagi na pełną sukcesję praw i obowiązków podatkowych wspólnik spółki komandytowej będący osobą fizyczną ma prawo do rozliczenia w czasie, proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, kosztów poniesionych przez spółkę z o.o., o ile nie były one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki do dnia przekształcenia jako dotyczące innego okresu podatkowego.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 października 2008 r. (nr IPPB1/415-888/08-2/EC)

OPINIA

JOANNA PATYK

doradca podatkowy, starszy konsultant w BDO Numerica

Przedmiotowa interpretacja dotyczy szczególnej sytuacji, tj przekształcenia podmiotu i skutków podatkowych z tym związanych i jak najbardziej zasługuje na aprobatę. Interpretacja potwierdza ważną dla podatników zasadę, że istnieje sukcesja generalna na gruncie prawa podatkowego. Sukcesja ta nie dotyczy tylko przejęcia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki przekształcanej lecz również przejęcia praw tej spółki (w tym możliwość rozliczenia w czasie kosztów przez spółkę przekształconą).

W interpretacji powołano się na wiele przepisów związanych z dokonywaniem przekształcenia podmiotu zarówno na gruncie kodeksu spółek handlowych, jak i Ordynacji podatkowej, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zbieg tak wielu przepisów z różnych dziedzin prawa może powodować w praktyce trudności interpretacyjne. Z tego powodu należy uznać interpretację za ważną dla podatników jako wskazującą sposób postępowania podatnika podlegającego przekształceniu.


Dowody wewnętrzne mogą być podstawą zapisów

Zakup używanych palet (jako odpadów poużytkowych) można udokumentować i tym samym dokonać zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie wystawionych dowodów wewnętrznych.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik od sierpnia 2007 roku prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji opakowań drewnianych, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. W ramach działalności podatnik zamierza dokonywać skupu palet drewnianych (zużytych), podlegających naprawie - od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które po naprawie i modernizacji podlegałyby dalszej odsprzedaży jako towar handlowy, osobie prawnej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie skupu palet, a także dla osób prowadzących działalność gospodarczą w takim zakresie. W jaki sposób należy udokumentować skup palet od ludności - czy powinna to być umowa kupna-sprzedaży? Na podstawie jakiego dokumentu należy dokonać zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

ODPOWIEDŹ IZBY: W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP; dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące lub inne dowody.

Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Dowody wewnętrzne mogą być wystawione m.in. za zakupy od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Pod pojęciem ludności należy rozumieć osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Osoby te nie mają możliwości wystawienia faktury, dlatego podatnik dokonując zakupu od tych osób, dokumentuje go dowodem wewnętrznym. Natomiast odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy o odpadach, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. Skupowane przez podatnika palety stanowić będą odpady poużytkowe.

Zatem wydatki na zakup (skup) od ludności uszkodzonych palet drewnianych w postaci odpadów poużytkowych stanowiących surowce wtórne - w celu naprawy i dalszej sprzedaży, stanowią koszt uzyskania przychodów, a fakt ich poniesienia może być udokumentowany dowodami wewnętrznymi zawierającymi datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków, określającymi nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 października 2008 r. (nr ILPB1/415-490/08-2/AA)

OPINIA

KATARZYNA BIEŃKOWSKA

doradca podatkowy w Dewey & LeBoeuf

Każdy wydatek, aby mógł zostać zakwalifikowany jako koszt podatkowy, musi spełniać pewne kryteria, tj. musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów oraz być właściwie udokumentowany.

Rozporządzenie o prowadzeniu księgi podatkowej zezwala, by zdarzenie gospodarcze zostało udokumentowane nie tylko fakturą lub rachunkiem, ale także poprzez inne dowody, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające pewne określone elementy. Wśród innych dowodów rozporządzenie wymienia dowody wewnętrzne, przez które rozumie się dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków określające przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowody takie dokumentują zapisy w księdze, w zakresie niektórych kosztów (wydatków), m.in. w odniesieniu do zakupów od ludności, poprzez którą należy rozumieć osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Ponadto dokumentacja taka może dotyczyć tylko niektórych rodzajów towarów, tj. odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Jeśli zatem podatnik dokonuje zakupów, które mieszczą się w dyspozycji wskazanych przepisów, sposób dokumentowania poprzez dowody wewnętrzne jest prawidłowy.


Wartość gruntów z darowizny nie może być kosztem

Jeśli nabycie towarów handlowych, np. gruntów, nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik otrzymał w 2002 roku grunty w darowiźnie od rodziców. Obecnie zamierza rozpocząć działalność gospodarczą (jako osoba fizyczna) w zakresie budowy na tych gruntach domów jednorodzinnych, a następnie sprzedaży tych domów wraz z przynależnymi im częściami gruntów. Grunty zostaną objęte spisem z natury sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Podatnik będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Czy wartość rynkowa gruntów otrzymanych w darowiźnie będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej?

ODPOWIEDŹ IZBY: Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Wartość towarów handlowych nabytych w drodze darowizny (nieodpłatnie) nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nabycie tych towarów nie wiąże się z poniesieniem wydatku.

U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Kolumna 10 księgi podatkowej jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Przy czym ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżona o rabaty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. Skoro kolumna 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów służy do ewidencjonowania zakupu m.in. towarów handlowych według cen zakupu, to nieprawidłowe jest ewidencjonowanie w tej kolumnie wartości towarów handlowych otrzymanych w darowiźnie (nieodpłatnie). Z uwagi na brak innych możliwości zaewidencjonowania wartości towarów handlowych otrzymanych w drodze darowizny, wartość tych towarów należy wpisać w kolumnie 16: Uwagi w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, która przeznaczona jest do wpisywania innych zaszłości gospodarczych poza wymienionymi w kolumnach 1-14, co umożliwi prawidłowe ich rozliczanie.

Podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury powinny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia.

Podatnik powinien ująć otrzymane w drodze darowizny towary handlowe (grunty) w remanencie początkowym, a wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako pierwszą pozycję. Ponownie podkreślić jednak należy, że skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Pomimo zatem ciążącego na podatniku obowiązku ujęcia tych towarów w remanencie sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego ich wartość wynikająca z wyceny nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 września 2008 r. (nr ITPB1/415-380/08/DP)

OPINIA

EWA OPALIŃSKA

doradca podatkowy w kancelarii Gide Loyrette Nouel

Interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest prawidłowa. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów w definicji ceny zakupu ujmuje również sytuację otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku, wskazując, że w tym przypadku ceną nabycia jest wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. Może to prowadzić do mylnego wniosku, że w kolumnie 10, zgodnie z rozporządzeniem, przeznaczonej do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu, ujmuje się również darowizny towarów handlowych.

Jednak w rozporządzeniu wyraźnie mowa o zakupie towarów, w związku z czym nie powinno być wątpliwości, że zwrot ten nie dotyczy darowizn. W konsekwencji ujmowanie darowizn towarów handlowych w kolumnie 16 jest prawidłowe.

Definicja ceny zakupu zawarta w rozporządzeniu może również sugerować, że w przypadku przyszłej sprzedaży towarów handlowych, otrzymanych w darowiźnie, podatnik będzie miał prawo zaliczyć ich wartość z dnia nabycia do kosztów uzyskania przychodów. Jednak, opierając się na ogólnych zasadach kwalifikacji wydatków jako kosztów podatkowych, należy uznać, że w przypadku nabycia w darowiźnie towarów handlowych nie zostanie spełniony podstawowy warunek - poniesienie kosztu.


Data wystawienia faktury może mieć znaczenie

Dniem ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, będącym jednocześnie dniem poniesienia kosztu, może być dzień wystawienia faktury przez zagranicznego dostawcę/usługodawcę.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Przedsiębiorca nabywa usługi od kontrahentów zagranicznych oraz dokonuje zakupu towarów od dostawców mających siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej (dla potrzeb VAT omawiane transakcje kwalifikowane są odpowiednio jako import usług oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - WNT). Faktury dokumentujące te transakcje zawierają datę wystawienia dokumentu (faktury), a niekiedy także datę sprzedaży/wykonania usługi. Kwoty wykazane na fakturach wyrażone są w walutach obcych. Czy dniem, na który ujmuje się koszt w księgach rachunkowych, może być data wystawienia faktury przez dostawcę zagranicznego - uwidoczniona na tej fakturze?

ODPOWIEDŹ IZBY: Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.

Omawiana sytuacja dotyczy kosztów pośrednich, do których zastosowanie ma art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, stanowiący, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 sierpnia 2008 r. (nr IP-PB3-423-781/08-3/ER)

OPINIA

JOANNA GAŁĘZA

straszy konsultant w Accreo Taxand

Źródłem wątpliwości jest art. 15 ust. 4e ustawy o ustawy o CIT, który wprowadza jako zasadę ogólną regułą rozpoznawania koszty w dniu, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych podatnika (z wyjątkiem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych). Dyrektor izby słusznie wskazuje, że takie sformułowanie art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wymaga odwołania się do przepisów ustawy o rachunkowości. Jednak stwierdzenie, że na gruncie tego przepisu koszt podatkowy powstaje w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu może już budzić wątpliwości. Można twierdzić, że skoro w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odwołano się do dnia, na który (a nie, w którym) ujęto koszt w księgach rachunkowych, to data ich technicznego wprowadzenia do ksiąg - po otrzymaniu dowodu źródłowego - nie powinna być przesądzająca.

Z drugiej strony, takie właśnie podejście zapewnia pewną spójność z zasadami rozliczania różnic kursowych na zobowiązaniach w walutach obcych. Poza tym ewentualne odrzucenie dnia zaksięgowania jako daty poniesienia kosztu nie rozstrzyga to w sposób pozytywny, jaką w takim razie datę należy przyjąć za datę poniesienia kosztu. W systemach i księgach rachunkowych podatnicy oprócz daty zapisu ewidencjonują m.in. datę faktury, datę operacji gospodarczej i okres sprawozdawczy, którego dotyczy dany koszt. Najwięcej argumentów przemawiałoby za odwołaniem się do daty operacji gospodarczej, ale nie zawsze podatnik (tak jak w sytuacji opisanej w interpretacji) posiada pełne informacje w tym zakresie.


Przedszkole może prowadzić księgę podatkową

Podatnik prowadzący przedszkole niepubliczne jako osoba fizyczna może ewidencjonować przychody i koszty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik - osoba fizyczna, prowadzi przedszkole niepubliczne, zgodnie z ustawą o systemie oświaty, na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Początkowo podatnik prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Po kontroli z urzędu miasta zasugerowano podatnikowi, aby zaprowadził pełną księgowość, co uczynił. Obecnie podatnik prowadzi pełną księgowość, co stanowi wysoki koszt dla tak małej placówki, jak przedszkole. Jaką formę dokumentacji finansowej - pełna księgowość czy podatkowa księga przychodów i rozchodów - powinna prowadzić osoba fizyczna, właściciel przedszkola niepublicznego?

ODPOWIEDŹ IZBY: Osoby fizyczne są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych, w przypadku gdy ich przychody za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość 1,2 mln euro.

Dochód z działalności polegającej na prowadzeniu przedszkola niepublicznego podlega opodatkowaniu, a właściciel przedszkola niepublicznego - osoba fizyczna - może w celu ewidencji podatkowej prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 października 2008 r. (nr ILPB1/415-476/08-4/AG)

OPINIA

TOMASZ SOCHA

menedżer w Ernst & Young

Interpretacja poznańskiej izby jest jedynie potwierdzeniem wykładni obecnie obowiązujących przepisów w zakresie obowiązku prowadzenia przez osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą ewidencji w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów bądź ksiąg rachunkowych. Dokumenty te należy prowadzić w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym okres sprawozdawczy. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych spoczywa natomiast jedynie na osobach fizycznych, jeżeli ich przychody z działalności gospodarczej za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty 1,2 mln euro.


Księgi prowadzi się dla każdego zakładu

Podatnik, który utworzył jednostkę lokalną głównej firmy, ma obowiązek prowadzić dwie księgi podatkowe, tj. dla firmy głównej i dla jednostki lokalnej.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej pod nazwą X oraz Y (jednostka lokalna). Podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Czy podatnik postępuje prawidłowo, prowadząc dwie księgi przychodów i rozchodów w związku z utworzeniem jednostki lokalnej (odrębna księga)?

ODPOWIEDŹ IZBY: Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są zobowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o PIT.

W przypadku prowadzenia przedsiębiorstwa wielozakładowego księgi podatkowe muszą znajdować się w każdym zakładzie. Podatnik może prowadzić jedną księgę w miejscu wskazanym jako jego siedziba, pod warunkiem że w poszczególnych zakładach jest prowadzona co najmniej ewidencja sprzedaży.

Z przedsiębiorstwem wielozakładowym mamy do czynienia, jeżeli działalność prowadzona jest na podstawie kilku zespołów składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych. Jeśli zatem pozarolnicza działalność gospodarcza prowadzona jest w dwóch siedzibach, należy uznać, że podatnik prowadzi przedsiębiorstwo wielozakładowe.

Przy prowadzeniu przedsiębiorstwa wielozakładowego podatkowe księgi muszą być prowadzone w każdym zakładzie osobno. Przepisy jednak dopuszczają możliwość prowadzenia jednej podatkowej księgi, która musi się znajdować w miejscu wskazanym jako siedziba przedsiębiorstwa, pod warunkiem że w poszczególnych zakładach będzie prowadzona ewidencja sprzedaży.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2008 r. (nr IPPB1/415-827/08-2/AŻ)

OPINIA

MARCIN BIERNACKI

prezes zarządu firmy Biernacki w Krakowie

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą na swoje imię i nazwisko są samoistnymi podatnikami podatku dochodowego, jak również podatku od towarów i usług. Prowadzenie odrębnych ksiąg przychodów i rozchodów ma sens przede wszystkim w sytuacji, gdy dana osoba fizyczna prowadzi działalność jako wspólnik w kilku spółkach osobowych. W takim przypadku każda ze spółek powinna prowadzić odrębną ewidencję księgową, na podstawie której ustalany byłby dochód dla każdego ze wspólników spółki. Odrębne księgi znajdują również zastosowanie w przypadku prowadzenia przez jedną osobę kilku zupełnie odrębnych działalności gospodarczych, np. sklep spożywczy i biuro projektowe. Natomiast, jeśli nie zachodzą takie okoliczności, a przedsiębiorca prowadzi swoją działalność po prostu w dwóch punktach, przepisy wymagają jedynie prowadzenia odrębnych ewidencji sprzedaży w każdym z punktów. Może to mieć szczególne znaczenie w przypadku sprzedaży towarów lub usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i konieczności ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.


Koszt podatkowy musi być związany z przychodem

Kosztem podatkowym przy sprzedaży działki będą wydatki związane z jej zakupem oraz materiałów budowanych - potwierdzonych dowodami ich poniesienia w momencie ich odsprzedaży przed zakończeniem inwestycji, ponieważ pomiędzy poniesionymi kosztami a osiągnięciem przychodów istniał ścisły związek.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatniczka - osoba fizyczna kupiła w 2003 roku od gminy działkę niezabudowaną za 15 tys. zł bez VAT. Na tej działce zgodnie z uzyskanym zezwoleniem na budowę rozpoczęła budowę baru - pijalni piwa. Podano, że zgodnie z art. 23 ustawy o PIT nie zaliczono wydatków związanych z zakupem działki i wydatków na zakup materiałów budowlanych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem podatniczki poniesione koszty nabycia działki, jak i materiałów budowlanych, ewidencjonowane były poza podatkową księgą przychodów i rozchodów i miały zostać rozliczone po zakończeniu budowy i przyjęciu środka trwałego do użytkowania. Wszystkie poniesione wydatki stanowiłyby koszt wytworzenia środka trwałego. Zakup gruntu - 15 tys. zł, wydatki na materiały budowlane - stanowiły kwotę 36 724,54 zł, w tym VAT 6621,26 zł.

W 2008 roku podatniczka sprzedała działkę wraz z rozpoczętą inwestycją za umowną kwotę 55 tys. zł, w tym VAT 9918,03 zł. Z chwilą sprzedaży poniesione wydatki, zgodnie z art. 22 ustawy o PIT, stały się kosztami uzyskania przychodów. Na podstawie sporządzonych zestawień faktur związanych z zakupem materiałów budowlanych i aktu notarialnego zakupu działki budowlanej podatniczka dokonała zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów: jako koszt uzyskania przychodów zaksięgowano zakup działki zgodnie z aktem notarialnym za 15 tys. zł; zakup materiałów budowlanych zgodnie z posiadanymi fakturami VAT - 30 103,28 zł; razem koszty uzyskania przychodu - 45 103,28 zł.

Jako przychód zaksięgowano wystawioną fakturę VAT zgodnie z aktem notarialnym na umowną kwotę 45 081,97 zł (brutto 55 tys. zł, w tym 22-proc. VAT 9918,03 zł). Czy prawidłowo zaksięgowano w podatkowej księdze zakup i sprzedaż działki wraz z rozpoczętą budową?

ODPOWIEDŹ IZBY: Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są jednak kosztem przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą bez względu na czas ich poniesienia.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

W omawianym przypadku podatniczka kupiła działkę, na której - zgodnie z otrzymanym zezwoleniem - rozpoczęła budowę baru. Poniosła zatem wydatki w celu wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie. Przed zakończeniem budowy nie zakończona inwestycja została sprzedana.

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Kosztem uzyskania przychodów w przedmiotowej sprawie będą wydatki związane z zakupem działki oraz materiałów budowanych - potwierdzonych dowodami ich poniesienia (tu - faktura VAT), w momencie ich odsprzedaży przed zakończeniem inwestycji, ponieważ pomiędzy poniesionymi kosztami a osiągnięciem przychodów istniał ścisły związek. Podatniczka prawidłowo dokonała zaksięgowania tych wydatków oraz przychodu z tytułu sprzedaży inwestycji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 września 2008 r. (nr ILPB1/415-673/08-3/AG)

OPINIA

DONATA KOREŃ

konsultant w Pricewater-houseCoopers (biuro w Krakowie)

Bezsprzeczne w obecnym stanie prawnym jest, że gdyby podatniczka nie sprzedała inwestycji, nie mogłaby poniesionych w związku z nią nakładów uznać za koszty podatkowe. Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 35 ustawy o PIT (odpowiednio art.16 ust. 1 pkt 41 ustawy o CIT) wydatki na zaniechane inwestycje nie stanowią kosztów podatkowych. Jednak w momencie sprzedaży inwestycji nastąpiło przekwalifikowanie poniesionych kosztów - wydatki na zaniechaną inwestycję stały się kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży przedmiotowej inwestycji. Rozliczenia kosztów należało dokonać w momencie sprzedaży inwestycji.

Podatniczka mogłaby podatkowo rozliczyć także te wszystkie inne wydatki, które w razie ukończenia inwestycji byłyby uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego. Tak więc do kosztów podatkowych mogłaby zaliczyć również poniesione i odpowiednio udokumentowane koszty usług obcych, naliczone odsetki i prowizje czy też koszty eksploatacyjne (o ile nie zachodziłaby przyczyna ich wyłączenia z kosztów).


Odsetki w euro trzeba przeliczać na złote

Wartość odsetek płaconych przez firmę od zaciąganych pożyczek, która będzie zaliczana do kosztów uzyskania przychodów, należy ustalić na dzień poprzedzający dzień faktycznej zapłaty odsetek.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Jednym ze źródeł finansowania firmy są zaciągane przez spółkę pożyczki z przeznaczeniem zarówno na cele inwestycyjne, jak i na bieżącą działalność firmy. Spółka zaciąga m.in. pożyczki w walucie obcej. Pożyczkodawca wystawia spółce na koniec miesiąca faktury z tytułu odsetek od pożyczki. Spółka sukcesywnie spłaca naliczone na przestrzeni ostatnich lat odsetki euro. Czy spółka prawidłowo zalicza do kosztów uzyskania przychodów naliczoną w latach ubiegłych wartość odsetek w euro przeliczoną na złote polskie po kursie z dnia poprzedzającego dzień zapłaty odsetek, który to dzień jest jednocześnie podatkowym dniem poniesienia kosztu, czyli ujęcia go w księgach podatkowych?

ODPOWIEDŹ IZBY: Wartość odsetek, która będzie zaliczana do kosztów uzyskania przychodów, należy ustalić na dzień poprzedzający dzień faktycznej zapłaty odsetek.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Ustawa o CIT zawiera definicję dnia poniesienia kosztu. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (podatkowych) na podstawie otrzymanej faktury, albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury, z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W przypadku odsetek od pożyczek podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetek w momencie otrzymania faktury. Bowiem naliczone, lecz niezapłacone odsetki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W przypadku odsetek koszt uzyskania przychodów stanowią zapłacone odsetki. Oznacza to, że podatnik może zaliczyć odsetki do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie faktycznej zapłaty odsetek. W konsekwencji w księgach podatkowych odsetki ujmowane są na dzień faktycznej zapłaty odsetek.

W związku z tym skoro koszt uzyskania przychodów w przypadku odsetek powstanie dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty, a tym samym i ujęcia kosztu w księgach (podatkowych), wówczas na podstawie innego dowodu, którym będzie wyciąg bankowy potwierdzający ich zapłatę, można będzie zaliczyć wydatek ten do kosztów uzyskania przychodów. Spłacone odsetki w walucie obcej w celu zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów należy przeliczyć po kursie z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu. Skoro podatkowym dniem poniesienia kosztu jest dzień ich zapłaty, który jednocześnie jest dniem ujęcia kosztu w księgach podatkowych, w konsekwencji przy obliczaniu kwoty odsetek w złotych polskich, spółka powinna zastosować kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień faktycznej zapłaty odsetek.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 sierpnia 2008 r. (nr IP-PB3-423-896/08-2/ER)

OPINIA

TOMASZ RYSIAK

prawnik z Kancelarii Prawniczej Magnusson

W przedmiotowej interpretacji podatnik zwrócił się o potwierdzenie prawidłowości stosowanej przez siebie metody zaliczania płaconych odsetek w walucie obcej do kosztów uzyskania przychodu. Z wyjaśnień podatnika wynika, że płatność odsetek wynika z uzyskanego przez podatnika kredytu na cele inwestycyjne oraz bieżące. Podatnik wskazał, że zaliczenie do kosztów podatkowych odsetek od kredytu powinno nastąpić na zasadzie kasowej. Tym samym odsetki powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w momencie ich faktycznej zapłaty. Jednocześnie z uwagi na fakt, że odsetki były płatne w walucie obcej, koszt podatkowy powinien być obliczony zgodnie ze średnim kursem NBP z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu. W interpretacji potwierdzono stanowisko prezentowane przez podatnika w zakresie prawidłowości metody przez niego stosowanej. Należy jednak zauważyć, że aprobujące stanowisko dotyczyło również odsetek od części kredytu przeznaczonego na działalność inwestycyjną. Tym samym należy uznać, że w opinii organu odsetki od kredytu inwestycyjnego, potencjalnie związanego z wytworzeniem środków trwałych również, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie zapłaty, a tym samym odsetki nie powiększają wartości początkowej inwestycji finansowanych kredytem.

Opracowała EWA MATYSZEWSKA

ewa.matyszewska@infor.pl

Gazeta Prawna [Tygodnik Podakowy] nr 229(2351), 24 listopada 2008 r.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR
Czy ten artykuł był przydatny?
tak
nie
Dziękujemy za powiadomienie - zapraszamy do subskrybcji naszego newslettera
Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić.
UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł.
Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt
QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
2 maja 2023 r. (wtorek)
4 maja 2023 r. (czwartek)
29 kwietnia 2023 r. (sobota)
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Będzie nowelizacja Ordynacji podatkowej. Ministerstwo pracuje nad projektem. Podatnicy zyskają.

Oprocentowanie nadpłaty, powstałej w wyniku orzeczenia TSUE będzie przysługiwać za cały okres, aż do jej zwrotu. Podobnie będzie z nadpłatami powstałymi wskutek wyroków TK.

Stawki VAT 2024 - zmiany w stawkach obniżonych od 1 kwietnia

Stawki VAT od 1 kwietnia 2024 roku ulegną zmianie. Pojawi się nowa lista towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8 proc. Stawka obniżona obejmie m.in. usługi kosmetyczne, manicure i pedicure.

Fundacja rodzinna - podatkowe konsekwencje zbycia udziałów

Otaczające nas środowisko prawno-ekonomiczne dynamiczne oddziałuje na wszystkich, dlatego wśród pojawiających się pytań coraz częstszymi są te odnoszące się do fundacji rodzinnej, która zapewnia kuszące preferencje podatkowe.

Składka zdrowotna 2024. Min. Leszczyna: będą zmiany ale powrót do zasad sprzed Polskiego Ładu zbyt kosztowny

Jeszcze w bieżącym tygodniu minister zdrowia razem z ministrem finansów przedstawią premierowi Tuskowi propozycje zmian w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców. Taką informację przekazała 18 marca 2024 r. minister zdrowia Izabela Leszczyna.

Zmiany w akcyzie od 2025 roku - opodatkowanie saszetek nikotynowych

Ministerstwo Finansów chce zmienić od 2025 roku przepisy ustawy o podatku akcyzowym w zakresie saszetek nikotynowych. W komunikacie z 18 marca 2024 r. MF przedstawiło propozycje zmian. Resort zaprasza zainteresowanych tymi zmianami na spotkanie w celu uzgodnienia treści tej nowelizacji.

"Nie stać nas na cztery dni pracy". Jednak skrócenie czasu pracy może ograniczyć zwolnienia

"Skrócenie czasu pracy, np. do czterech dni w tygodniu nie zostanie zrównoważone przez wzrost zatrudnienia. Produkcja krajowa zmniejszy się, a wraz z nią zmniejszą się dochody ludności" – mówi Jeremi Mordasewicz, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan.

Wymiana walut w firmie. Jak to robić z korzyścią dla biznesu?

Wymiana walut? Pierwsze skojarzenia to zagraniczne wakacje czy kredyt we frankach. Patrząc jednak na oficjalne statystyki wymiany handlowej to firmy operują dziś w wielu walutach. Tym bardziej, że coraz więcej firm prowadzi ekspansję zagraniczną, wychodząc na nowe rynki.

Zmiany w rachunkowości od 2025 roku. Oprócz JPK KR (księgi rachunkowe) będzie JPK ST (środki trwałe)

Od 1 stycznia 2025 roku podatnicy objęci podatkiem CIT (osoby prawne) będą mieli obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej i wysyłania ich w tej formie do urzędu skarbowego (tzw. JPK CIT). Aktualnie Ministerstwo Finansów konsultuje struktury logiczne pliku JPK_KR_PD oraz pliku  JPK_ST, a także przygotowuje zmianę projektu rozporządzenia wykonawczego w sprawie dodatkowych danych dołączanych do przekazywanych ksiąg.

Inflacja 2024. Skokowy wzrost w kwietniu poza górną granicę celu inflacyjnego. Prognoza eksperta

W marcu 2024 r. inflacja będzie najniższa w całym roku. A już w kwietniu nastąpi skokowy wzrost inflacji, która znajdzie się poza górną granicą celu. Taką prognozę przedstawił ekspert Konfederacji Lewiatan, Mariusz Zielonka. 

Obligacje skarbowe 2024. Drastyczna obniżka oprocentowania od marca i kwietnia

Inflacja w Polsce obniża się tak szybko, że jeszcze rok temu wydawało się to niemal nieprawdopodobne. Większość osób to cieszy, ale nie wszystkich. Hamująca inflacja to informacja, która może rozsierdzić osoby posiadające w portfelu detaliczne obligacje skarbowe. W skrajnym przypadku kwietniowa aktualizacja oprocentowania może doprowadzić do spadku stawki z prawie 20% do niewiele ponad 4%. 

REKLAMA