Amortyzacja w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF)
REKLAMA
REKLAMA
W standardzie tym posłużono się terminami o znaczeniu przedstawionym w tabeli 13.
Tabela 13. Definicje zawarte w MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe”
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Odpisy amortyzacyjne ujmuje się jako koszt danego okresu, o ile nie są wliczone w wartość bilansową innego składnika aktywów. Odpisy amortyzacyjne danego okresu zazwyczaj ujmuje się jako koszt w rachunku zysków i strat.
W pewnych okolicznościach korzyści ekonomiczne pochodzące z danego składnika aktywów są zużywane przez jednostkę gospodarczą do produkcji innych aktywów. W takim przypadku odpisy amortyzacyjne składają się na cenę nabycia lub koszt wytworzenia innego składnika aktywów i są ujęte w jego wartości bilansowej. Przykładowo, amortyzacja środków trwałych używanych do prac rozwojowych może być zaliczona do kosztu wytworzenia składnika wartości niematerialnych i prawnych.
Podlegająca amortyzacji wartość rzeczowych aktywów trwałych rozkłada się w sposób systematyczny na przestrzeni okresu użytkowania. Wartość końcową oraz okres użytkowania weryfikuje się co najmniej na koniec każdego roku finansowego i w przypadku gdy oczekiwania różnią się od wcześniejszych szacunków.
Jednostka rozpoczyna amortyzację środków trwałych wówczas, gdy jest on dostępny do użytkowania, to znaczy w momencie dostosowania do miejsca i warunków potrzebnych do rozpoczęcia jego funkcjonowania zgodnie z zamierzeniami kierownictwa.
ZAPAMIĘTAJ!
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się tak długo, jak długo wartość końcowa składnika aktywów nie przewyższa jego wartości bilansowej nawet wtedy, gdy wartość godziwa przewyższa jego wartość bilansową.
Zakończenie amortyzacji następuje z chwilą zrównania odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową, przeznaczenia do sprzedaży lub usunięcia z bilansu.
ZAPAMIETAJ!
Zakończenie amortyzacji nie następuje, gdy środek nie jest potrzebny lub gdy wyłączony z użytkowania.
Ustalając okres użytkowania środka trwałego, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:
• oczekiwane wykorzystanie składnika aktywów na podstawie oczekiwanej zdolności produkcyjnej składnika lub wielkości produkcji,
• oczekiwane zużycie fizyczne, które zależy od ilości zmian produkcyjnych, programu remontów i konserwacji oraz przestojów,
• technologiczną lub rynkową utratę przydatności wynikającą ze zmian lub udoskonaleń produkcji, lub ze zmian popytu na dany produkt lub na daną usługę, do wytworzenia których wykorzystywany jest dany składnik aktywów,
• prawne lub inne podobne ograniczenia dotyczące wykorzystania składnika, takie jak wygaśnięcie umów leasingowych.
Okres użytkowania środków trwałych definiuje się w kategoriach oczekiwanej przydatności dla jednostki. Przyjęty okres użytkowania może być krótszy aniżeli jego ekonomicznie uzasadniany okres użytkowania. Oszacowanie okresu użytkowania jest kwestią własnej oceny jednostki, opartej na doświadczeniu z podobnymi aktywami,
MSR 16 przewiduje następujące metody amortyzacji:
• metodę liniową,
• metodę degresywną,
• metodę opartą na liczbie wytworzonych produktów.
Metoda amortyzacji weryfikowana jest co najmniej na koniec każdego roku finansowego. Jeżeli nastąpiła istotna zmiana w oczekiwanym trybie konsumowania korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów, metoda amortyzacji ulega zmianie.
W tabeli 14 dokonano porównania zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Tabela 14. Porównanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych na krajowych i międzynarodowych regulacjach
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat