Likwidacji podatku ma zakazywać dyrektywa 2003/48/EC z 2003 r. W rzeczywistości ma ona jedynie umożliwić państwom, w których mieszka odbiorca, odsetek, opodatkowanie dochodów z tego tytułu uzyskiwanych za granicą. Dr Janusz Fiszer z Kancelarii Prawnej White & Case tłumaczy, że mechanizmem służącym temu celowi jest tzw. automatyczna wymiana informacji.
– Dyrektywa przewiduje obowiązek nakładania podatku od odsetek tylko w Austrii, Belgii i Luksemburgu, które nie mogą jeszcze zastosować pełnej automatycznej wymiany informacji – wyjaśnia dr J. Fiszer. Według niego w sprawie może dochodzić do nieporozumień, gdyż język dyrektywy i jej konstrukcja są bardzo skomplikowane.
Także według Piotra Wysockiego, doradcy podatkowego z Baker & McKenzie Doradztwo Podatkowe, dyrektywa nie nakłada obowiązku opodatkowania polskich rezydentów z lokowanych w Polsce oszczędności.
O przepisach unijnych nie było mowy w czasie debaty poprzedzającej opodatkowanie zysków od oszczędności w 2001 r. W uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej nowy podatek od 1 marca 2002 r. rząd twierdził enigmatycznie, że do opodatkowania oszczędności zobowiązano się w negocjacjach z UE. Podatek miał być wprowadzony w 2003 r., ale z powodu złej sytuacji finansów publicznych przyspieszono termin jego wejścia w życie. Jednocześnie rząd przyznawał, że w owym czasie nie było dyrektywy UE, która nakazywałaby opodatkować oszczędności, choć niektóre państwa Unii mają taki podatek, np. Belgia, Grecja – 15 proc., Portugalia, Wielka Brytania – 20 proc., Hiszpania, Francja, Austria – 25 proc., Irlandia, Włochy – 27 proc.
Kiedy 19-proc. podatek
Zgodnie z art. 30a ustawy o PIT, zryczałtowany 19-proc. podatek pobiera się m.in.: • z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych • z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania.
Stanowisko Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej
Zgodnie z preambułą dyrektywy nr 2003/48/WE dochód z oszczędności w formie wypłacanych odsetek od wierzytelności stanowi dochód podlegający opodatkowaniu w odniesieniu do rezydentów wszystkich państw członkowskich. Oznacza to, że ewentualna rezygnacja z podatku byłaby sprzeczna z celami tej dyrektywy. Mogłoby to prowadzić do zakłóceń w swobodnym przepływie kapitału i w konsekwencji utrudnić sprawne funkcjonowanie jednolitego rynku. Natomiast przepisy UE nie regulują kwestii związanych z wysokością opodatkowania, nie ustanawiają też m.in. stawek podatku – decyzja w tym zakresie jest pozostawiona państwom członkowskim.
