Oszustwo podatkowe
REKLAMA
REKLAMA
Oszustwo podatkowe zostało zdefiniowane jako zafałszowanie wymiaru zobowiązania podatkowego poprzez dokonanie niezgodnego z podatkowo-prawnym faktycznym wymiarem zobowiązania albo poprzez przedstawienie organowi niezgodnych ze stanem faktycznym danych dotyczących przedmiotu lub podstawy opodatkowania, w oparciu o które organ wydaje niezgodną z podatkowo-prawnym stanem faktycznym decyzję wymiarową.
Etyczne granice działań pełnomocników w sprawach podatkowych i karnoskarbowych – cz. I
Jedną z nielegalnych form uniknięcia podatków jest zorganizowanie niewypłacalności. W ostatnich latach pojawiło się wiele firm, które powstają tylko na potrzeby jednej, czy kilku ryzykowanych transakcji, a później znikają bez śladu.
Co to oznacza w praktyce?
Za oszustwo podatkowe uznaje się nie tylko każdorazowe wprowadzenie w błąd bądź zatajenie informacji dotyczących wysokości podatku ale również próbę dokonania tych czynności. Podatnik dopuszczający się oszustwa ponosi odpowiedzialność karną i odpowiada zgodnie z przepisami zawartymi w Kodeksie Karnym Skarbowym. Kodeks Karny Skarbowy przewiduje karę za uchylenie się od opodatkowania, wyłudzenie zwrotu podatku, podanie nieprawdy lub zatajanie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, uporczywe niezapłacenie podatku.
Polecamy produkt: 50 Ściąg Księgowego z aktualizacją online
Uchylenie się od opodatkowania
Art. 54 Kodeksu Karnego Skarbowego mówi, że podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności albo obu tym karom łącznie. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych, natomiast jeśli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Podanie nieprawdy lub zatajanie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu
Art. 56 Kodeksu Karnego Skarbowego za składanie organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi, płatnikowi deklaracji lub oświadczenia, w którym podawana jest nieprawda, zatajana prawda, niedopełnienie obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych w celu narażenia podatku na uszczuplenie, karane jest grzywną do 720 stawek dziennych, pozbawieniem wolności albo obiema karami łącznie. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości sprawca ulega karze grzywny do 720 stawek dziennych, a jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu sprawca czynu zabronionego polega karze za wykroczenie skarbowe. W przypadku nie złożenia w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji bądź oświadczenia, mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania również ulega karze jak za wykroczenie skarbowe.
Niezapłacenie podatku w terminie
Podatnik, który uporczywie nie wpłaca podatku w terminie podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe o czym stanowi art. 57 Kodeksu Karnego Skarbowego. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe całość podatku zostanie wpłacona na rzecz właściwego organu.
Wyłudzenie zwrotu podatku
Według art. 76 Kodeksu Karnego Skarbowego, kto przez podanie danych niezgodnym ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych, karze pozbawienia wolności albo obu tym karom łącznie. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot jest małej wartości sprawca podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych, a w przypadku nie przekroczenia ustawowego progu nienależnego zwrotu podatku- kara grzywny za wykroczenie skarbowe.
Uprawnienia inspektora kontroli skarbowej
Za oszustwo podatkowe może odpowiedzieć również ten, który nie dokonał go bezpośrednio ale wykazał się brakiem wymaganej staranności i ostrożności, o czym stanowi wyrok NSA z dnia 24 października 2013 r. ( sygn. akt: I FSK 1514/12): „Jeżeli zatem istnieją przesłanki, by podejrzewać nieprawidłowości lub naruszenie prawa, przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności.”
Ordynacja podatkowa wyznacza wyraźną granicę między tym co dozwolone w obchodzeniu przepisów podatkowych, a tym za co podlega się odpowiedzialności karnoskarbowej. Nie istnieje generalna zasada nakładająca na podatnika obowiązek działania dla powstania zobowiązania podatkowego w wysokości największej z możliwych, a przeciwnie, istotą działalności gospodarczej jest maksymalizacja zysku (wyrok WSA w Warszawie z 30 maja 2005 r., sygn. akt III SA/WA 1/05, POP 2006, nr 4, poz. 61). Natomiast dążenie do zapłacenia jak najmniejszego podatku i uzyskania jak największych zysków z transakcji, nie może prowadzić do naruszenia bądź złamania przepisów prawa podatkowego i działania na niekorzyść Skarbu Państwa.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat