Stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT - zaplecze personalne i techniczne
REKLAMA
REKLAMA
Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 5 marca 2020 r. (sygn. I SA/Sz 915/19).
Sprawa dotyczyła spółki, która zawarła z niemiecką spółką B. umowę składu regulującą transakcje magazynowania towarów przez spółkę. Zawarcie umowy związane było z profilem działalności obu podmiotów. Spółka prowadzi m.in. działalność w zakresie magazynowania i przechowywania towarów, a spółka B. zajmuje się sprzedażą części zamiennych do samochodów osobowych i motocykli w formule e-commerce. W celu wykonania umowy spółka zobowiązała się zabezpieczyć na rzecz spółki niemieckiej powierzchnię magazynową w pomieszczeniach przystosowanych do przechowywania określonych w umowie towarów w sposób odpowiedni do ich właściwości. W związku ze współpracą nawiązaną ze spółką B., spółka zamierza dokonać znacznych nakładów inwestycyjnych w powierzchnie magazynowe w celu zapewnienia jak najlepszej obsługi. Spółka niemiecka nie zatrudnia w Polsce pracowników, a wszelkie kluczowe decyzje odnośnie do działalności w Polsce są podejmowane w siedzibie spółki B. w Niemczech. W szczególności centrala spółki B. zastrzega sobie wyłączne prawo do opracowywania, zawierania i akceptowania zamówień, cen, umów, warunków dostawy i fakturowania klientów. Ponadto spółka B. posiada 90% udziałów polskiej spółki, a prezes zarządu spółki jest jednocześnie pracownikiem spółki niemieckiej.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy:
- czy w związku z zawarciem opisanej w stanie faktycznym umowy, powstanie dla spółki niemieckiej na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów stosowania art. 28b ust. 2 ustawy o VAT?
Zdaniem spółki należy wziąć pod uwagę definicję pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności” zawartą w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011, które ustanawia środki wykonawcze do Dyrektywy 112, a także zastosować wskazówki zawarte w orzecznictwie TSUE. Spółka stanęła na stanowisku, że jej niemiecki kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, argumentując, że spółka B. nie ma w Polsce odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego oraz nie posiada w Polsce jakiejkolwiek struktury organizacyjnej, która mogłaby brać udział w podejmowaniu decyzji zarządczych, czy w procesie zawierania umów.
Polecamy: VAT 2020. Komentarz
Polecamy: Biuletyn VAT
Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe i stwierdził, że w niniejszej sprawie są spełnione kryteria prowadzenia minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości, w której obecne są konieczne zasoby ludzkie i techniczne. Tym samym wykorzystanie posiadanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz personelu do wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany oraz ciągły, kwalifikuje aktywność spółki B. na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu przepisów art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.
WSA w Szczecinie także nie zgodził się z argumentacją zaprezentowaną przez spółkę i oddalił skargę.
Sąd wskazał w uzasadnieniu, że z przepisu art. 28b ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika, że miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługobiorca ma swoją siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że reguła ta nie ma zastosowania, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Pojęcie „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” zostało zdefiniowane w art. 11 ust. 1 rozporządzenia nr 282/2011. Sąd uznał, że w analizowanej sprawie stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli chodzi o spółkę niemiecką jest teren Polski, ponieważ spółka niemiecka miała odpowiednie zaplecze personalne i techniczne i wykorzystywała je z zamiarem stałego i ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski.
W zakresie zaplecza personalnego istotne jest istnienie powiązania personalnego między spółką polską i niemiecką, ponieważ prezesem zarządu spółki polskiej jest jednocześnie dyrektor do spraw zakupów w spółce niemieckiej. To powiązanie osobowe wskazuje na to, że spółka niemiecka posiada faktyczne władztwo nad pracownikami zatrudnionymi w spółce polskiej.
Jeżeli chodzi o zaplecze techniczne to jest ono zorganizowane przy udziale materialnych składników majątku spółki niemieckiej. Także umowa najmu pomieszczeń magazynowych została zawarta na czas nieokreślony z możliwością wypowiedzenia. Te wszystkie okoliczności wskazują, że niewątpliwie spółka niemiecka ma zamiar prowadzenia stałej, zorganizowanej działalności na terenie Polski i posiada ku temu odpowiednie zaplecze.
Wybór przepisów
Ustawa o podatku od towarów i usług
Art. 28b ust. 2
W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Jakub Czekała
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat