REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jak zaoszczędzić na amortyzacji

REKLAMA

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów w zakresie środków trwałych zostało jednakowo uregulowane zarówno w art. 15 i 16 u.p.d.o.p., jak i art. 22 i 23 u.p.d.o.f. Wydatki poniesione na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio w dacie ich poniesienia.

SPIS TREŚCI

PORADY PRAWNE

AKTY PRAWNE




Definicja środków trwałych
 
Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 15) ustawy o rachunkowości, przez środki trwałe rozumie się – rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:
• nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,  
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,  
• ulepszenia w obcych środkach trwałych,  
• inwentarz żywy.
Zawarte określenie „w szczególności” oznacza, iż możliwe jest uznanie również innych aktywów za środek trwały jednostki. Dla celów podatkowych definicja środków trwałych została ściśle powiązana z amortyzacją. Przepisy podatkowe określają środki trwałe jako składniki majątku podlegające amortyzacji, spełniające następujące warunki:
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy.
Zalicza się do nich:
• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty podlegające stopniowemu zużyciu.
Niezależnie od przewidywanego okresu używania, do środków trwałych należy również zaliczyć: przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, środki trwałe niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z umową odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.
ZAPAMIĘTAJ
Warunkiem zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu jest prowadzenie, zgodnie z wymogami, przepisów ewidencji środków trwałych.
Środki trwałe należy wprowadzić do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do użytkowania. Jednostki prowadzące, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązane do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z wymogami ustaw podatkowych. Jednostki prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązane do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej co najmniej:
• liczbę porządkową,
• datę nabycia,
• datę przyjęcia do używania,
• określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
• określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
• symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
• wartość początkową,
• stawkę amortyzacyjną,
• kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,
• zaktualizowaną wartość początkową,
• zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
• wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,
• datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego. W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
 

Wartość początkowa
 
Prawidłowe określenie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest niezwykle ważne dla prawidłowości obliczeń odpisów amortyzacyjnych. Przepisy podatkowe określają cztery podstawowe sposoby pozyskania środków trwałych – nabycie w drodze kupna, wytworzenie we własnym zakresie, nabycie w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób oraz nabycie w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki. Określenie wartości początkowej uzależnione jest od sposobu ich pozyskania. Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna stanowi cena ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. W razie wytworzenia we własnym zakresie wartość początkową stanowi koszt wytworzenia.
Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość początkową stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
W razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej wartość początkowa to ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.
 
Amortyzacja
 
Amortyzacja pełniąca funkcję kosztową to wyrażona w pieniądzu, rozłożona w czasie wartość zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zmiany, jakie na przestrzeni ostatnich lat nastąpiły w ustawie o rachunkowości, spowodowały m.in. powstanie znacznych różnic w sposobie ustalania odpisów amortyzacyjnych dla celów rachunkowości i podatków. Ustawa o rachunkowości mówi, że odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Ustawa w zakresie metod amortyzacji nie odwołuje się do przepisów podatkowych, wybór pozostawia w gestii jednostki. Określenie metody amortyzacji, jaka zostanie zastosowana dla celów bilansowych, powinna zostać określona w zasadach rachunkowości przyjętych przez jednostkę. Ustawy podatkowe zarówno w podatku dochodowym od osób prawnych, jak i od osób fizycznych mają w tym zakresie ściśle określone zasady.
Zastosowanie odmiennych zasad amortyzacji dla celów bilansowych i podatkowych powoduje różnice w obciążeniu kosztów bilansowych i podatkowych. Prawidłowe ustalenie wartości kosztów uzyskania przychodów (podatkowych) wymaga prowadzenia dodatkowej ewidencji w celu prawidłowego określenia wysokości kosztów. Różnice między prawem bilansowym i podatkowym w zakresie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujawniają się również w momencie rozpoczęcia naliczania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości, rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, natomiast ustawy podatkowe określają ten moment bardzo precyzyjnie – począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu). Stosując odmienne zasady amortyzacji dla celów bilansowych i podatkowych, możemy spowodować, że dla tego samego środka trwałego okres amortyzacji będzie się różnił o miesiąc.
 

Stawki amortyzacyjne
 
Ustawa o rachunkowości w przeciwieństwie do ustaw podatkowych nie określa stawek amortyzacyjnych, mówi jedynie, że przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają w szczególności:
• liczba zmian, na których pracuje środek trwały,  
• tempo postępu techniczno-ekonomicznego,  
• wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem,  
• prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego,  
• przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.  
Uregulowania przepisów podatkowych ściśle określają metody amortyzacji, dopuszczają dwie metody: liniową i degresywną. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego. Brak szczegółowych uregulowań w prawie bilansowym dotyczących amortyzacji pozwala na zastosowanie również tutaj zasad określonych w prawie podatkowym. Pozwala to na uproszczenie prowadzonej ewidencji – ograniczenie do jednej, wspólnej dla celów bilansowych i podatkowych. Przemyślana, właściwie zastosowana metoda amortyzacji pozwala jednostce na kształtowanie wysokości kosztów uzyskania przychodów (kosztów podatkowych), a co za tym idzie – wysokości zobowiązań podatkowych. Większość jednostek dąży do jak najszybszego skrócenia okresu amortyzacji, są to zachowania racjonalne, aczkolwiek nie zawsze korzystne dla danej jednostki.
Na wstępie należy więc ustalić, czy jednostce powinno zależeć na jak najszybszym zaliczeniu poniesionych wydatków na zakup środka trwałego w koszty, a tym samym obniżeniu podatków, czy wręcz przeciwnie – na jak najdłuższym rozłożeniu tego procesu w czasie. Może to być uwarunkowane wieloma czynnikami. Jednostka wykazująca duży zysk, chcąc obniżyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, będzie dążyła do zastosowania jak najwyższych stawek amortyzacji. Ustawy podatkowe przewidują kilka możliwości podwyższania podstawowych stawek amortyzacji. Jeśli jednostka wykazuje niewielki zysk, duże odpisy amortyzacyjne obniżające wynik finansowy wydają się niekorzystne dla firmy. Strata w wyniku finansowym również powinna być czynnikiem powodującym obniżenie odpisów amortyzacyjnych. Również na takie działania zezwalają przepisy podatkowe. Wyboru metody amortyzacji należy dokonać na dzień wprowadzenia środka trwałego do używania i stosujemy ją do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Odpisów dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Jeżeli wartość początkowa środka trwałego jest równa lub niższa niż 3500 zł, można nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Należy jednak pamiętać, że wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w terminie późniejszym uznaje się za ujawnienie środka trwałego.
 

Liniowa metoda amortyzacji
 
Najprostsza do zastosowania w praktyce jest liniowa metoda amortyzacji. Stawki amortyzacyjne określone są w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do ustaw podatkowych. Miesięczny odpis oblicza się według wzoru:
Wyliczona w ten sposób wartość amortyzacji miesięcznej jest stała w całym okresie amortyzacji, równomiernie obciąża koszty uzyskania przychodu. Ustawy podatkowe zezwalają na stosowanie w określonych przypadkach podwyższenia stawek amortyzacji. Podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki można podwyższać:
• dla budynków i budowli używanych w warunkach:
– pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,  
– złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,  
• dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej – przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4,
• dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4–6 i 8 (KŚT) poddanych szybkiemu postępowi technicznemu – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.  Jednostka może podwyższać stawki dla środków trwałych bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Należy jednak pamiętać, że w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek ulegają one podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. Jednostka może obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
 

Fabrycznie nowe środki trwałe
 
Od 5 września 2002 r. ustawodawca przewidział jeszcze jedną możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Preferencyjna metoda dotyczy jedynie fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grup 3–6 (KŚT) w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, w wysokości 30% tej wartości. Odpisu można dokonywać jednorazowo, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, lub na zasadach ogólnych, tzn. w równych ratach co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku. W następnym roku podatkowym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej metodą liniową lub degresywną.
Metoda ta pozwala na znaczne obniżenie podatku dochodowego w roku zakupu środka trwałego, nawet jeżeli został on przekazany do użytkowania 30 grudnia. Planując przekazanie do użytkowania 30 listopada, w miesiącu, gdy płaci się podwójną zaliczkę, możemy zaplanować obniżenie zaliczki podatku dochodowego za ten miesiąc.
Grupy 3–6 Klasyfikacji Środków Trwałych obejmują:
• 3 – Kotły i maszyny energetyczne,
• 4 – Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
• 5 – Specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty,
• 6 – Urządzenia techniczne.
Innym sposobem szybszego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych, szczególnie w początkowym okresie użytkowania środka trwałego, jest zastosowanie degresywnej metody amortyzacji.
Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych – od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.
Dodatkowo jeżeli jednostka położona jest na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną, których wykaz na podstawie odrębnych przepisów ustala Rada Ministrów – stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych można podwyższyć przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0, dokonując obliczenia odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną.
Należy jednak pamiętać, że jeżeli w trakcie roku podatkowego:
• gmina zostanie wyłączona z wykazu gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo gmin zagrożonych recesją i degradacją społeczną lub 
• jednostka przestanie mieć siedzibę na terenie gminy,
– może stosować do końca tego roku podwyższone stawki amortyzacyjne.  
Omówione do tej pory metody amortyzacji dotyczyły głównie nowych środków trwałych. Inne szczegółowe uregulowania przewidują przepisy podatkowe dla amortyzacji używanych lub ulepszonych środków trwałych. Jednostki mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
• dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji:  
– 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,  
– 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,  
– 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach,  
• dla środków transportu, w tym samochodów osobowych – 30 miesięcy,  
• dla budynków (lokali) i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.
Środki trwałe, zaliczane do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji oraz środki transportu, uznaje się za:
• używane – jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez 6 miesięcy, lub 
• ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.  
Środki trwałe, budynki i budowle uznaje się za:
• używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez 60 miesięcy lub 
• ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.  
Jednostka może indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
• inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach – okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,  
• inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż budynki i budowle – okres amortyzacji ustala się według zasad określonych jak dla środków trwałych zaliczanych do grupy 3–6 i 8.
 

Koszty uzyskania przychodu
 
Warto omówić jeszcze jeden sposób zaliczania zakupu środków trwałych do kosztów uzyskania przychodu. Dotyczy on przypadku, gdy zakup lub wytworzenie we własnym zakresie składnika majątku o wartości przekraczającej 3500 zł zaliczono bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, a następnie przed upływem roku od dnia nabycia lub wytworzenia – do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli jednostka nabyła lub wytworzyła we własnym zakresie składniki majątku (budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty) o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł i ze względu na przewidywany przez nią okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczyła ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok – jest obowiązana, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
• zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,  
• zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, a dla wartości niematerialnych i prawnych – przy zastosowaniu zasad określonych w ustawie,  
• stosować stawki amortyzacji, metodą liniową, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,  
• wpłacić, do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w składanych deklaracjach PIT-5 lub CIT-2. Odsetki obliczone od różnicy między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych przypadającą na okres ich dotychczasowego używania wynoszą 0,1% za każdy dzień. 
Jak widać, odpisy amortyzacyjne, spełniając swoją kosztową funkcję, mogą wpływać na wynik finansowy jednostki. Poprzez odpowiednie planowanie terminu zakupu środków trwałych, zastosowanie przemyślanych stawek amortyzacji możemy niejednokrotnie nawet w znaczny sposób regulować wysokość kosztów uzyskania przychodu, a co za tym idzie – zobowiązań podatkowych.
 
 
Jolanta Szymańska
 
Poradnik Gazety Prawnej Nr 002/2006 z dnia 2006-01-10
 

• ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm., dalej u.p.d.o.f.),
• ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej u.p.d.o.p.),
• ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.),
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Sytuację opisaną w pytaniu należy rozpatrzyć zarówno w kwestii bilansowej, jak i podatkowej. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie – nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego.
Oznacza to, że dla celów bilansowych zaprzestanie dokonywania amortyzacji może nastąpić dopiero w momencie, jeśli wystąpi jedna ze wskazanych powyżej przesłanek. Tak więc dopiero z chwilą sprzedaży budynków i maszyn będziecie mogli Państwo zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Trochę inaczej wygląda to od strony podatkowej. Z treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Jednakże, zgodnie z art. 16c pkt 5 ustawy podatkowej, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. W tym wypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.
Jak więc widać, pomimo że zapisy w obu ustawach brzmią podobnie, to różni je właśnie ten jeden szczegół. Prawo podatkowe wyłącza z amortyzacji składniki, o których mowa w Państwa pytaniu.
Powyższe oznacza, że dla celów podatkowych nie będą już Państwo dokonywali odpisów amortyzacyjnych. Natomiast dla celów bilansowych będzie ona dokonywana aż do czasu sprzedaży przedmiotowych budynków i maszyn. Chyba że wcześniej zaistnieje któraś z okoliczności wskazanych w art. 32 ustawy o rachunkowości, wówczas mogliby Państwo zaprzestać dokonywania amortyzacji jeszcze przed sprzedażą tych składników majątku.
Prawo Przedsiębiorcy z dnia 2006-01-17
 

RADA
Jednostka podejmując decyzję w sprawie wyboru metod i stawek amortyzacji majątku trwałego powinna się kierować zasadą istotności. Jeżeli przyjęcie zasad amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według przepisów podatkowych nie różni się istotnie od amortyzacji bilansowej, opartej na przesłankach ekonomicznych, naliczanie amortyzacji jest dopuszczalne tylko według tych zasad.
UZASADNIENIE
Wartość środków trwałych (z wyjątkiem gruntów niesłużących wydobyciu kopalin metodą odkrywkową) zmniejszają odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe dokonywane w celu uwzględnienia utraty ich wartości na skutek używania lub upływu czasu. Szczegółowo mówi o tym art. 31 ust. 2 ustawy o rachunkowości.
Natomiast w art. 16f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 21f ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych czytamy, że podatnicy (z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
W dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości jednostka powinna ustalić zasady amortyzacji (w dokumencie opisującym metody wyceny aktywów). 
Serwis Finansowo Księgowy z dnia 2005-12-20

Aby obliczyć wysokość miesięcznego odpisu amortyzacyjnego, należy wartość początkową pomnożyć przez 20 proc. i podzielić przez 12:
180 000 zł x 20 proc. : 12 = 3000 zł
Następnie wyliczmy, jaka część tego odpisu będzie uznawana za koszty uzyskania przychodów. W tym celu należy obliczyć wysokość odpisu amortyzacyjnego od równowartości 20 000 euro:
80 000 zł x 20 proc. : 12 = 1333,33 zł
Wysokość miesięcznego odpisu nie stanowiąca kosztów uzyskania przychodu:
3000 zł – 1333,33 zł = 1666,67 zł
Ustalenie dochodu ze sprzedaży następuje według wzoru:
Cena sprzedaży – (wartość początkowa – suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych)
100 000 zł – (180 000 zł – 30 x 3000 zł) = 10 000 zł
Ewidencja księgowa powyższych operacji przedstawia się następująco:
1. Zakup samochodu i przekazanie go do użytkowania
2. Naliczenie miesięcznego odpisu amortyzacyjnego 3000 zł (w ewidencji należy wyodrębnić wysokość odpisu niestanowiącą kosztów uzyskania przychodów, czyli 1666,67 zł)
3. Przeksięgowanie dokonanych odpisów amortyzacyjnych w związku ze sprzedażą (odpisy amortyzacyjne od stycznia 2003 r. do czerwca 2005, czyli 30 x 3000 zł)
4. Zaliczenie wartości księgowej samochodu (180 000 zł – 90 000 zł) do pozostałych kosztów operacyjnych
5. Zaksięgowanie 100 000 zł faktury za sprzedaż samochodu
Warto zauważyć, że rachunkowy wynik ze sprzedaży równy jest dochodowi.
 
Gazeta Prawna 229/2005 z dnia 25-11-2005
Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
2 maja 2023 r. (wtorek)
4 maja 2023 r. (czwartek)
29 kwietnia 2023 r. (sobota)
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Dostęp hurtowy do sieci zbudowanej ze środków KPO/FERC

Rok 2023 upłynął pod znakiem śledzenia działań Centrum Projektów Polska Cyfrowa (dalej jako „CPPC”), planowaniem zasięgów sieci możliwych do zrealizowania w ramach dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej, wzmożoną pracą nad przygotowaniem wniosków o dofinansowanie, cierpliwym oczekiwaniem na ogłoszenie wyników naboru, żeby w końcu – dotrwać do etapu podpisania umowy o dofinansowanie i rozpocząć budowę nowej infrastruktury telekomunikacyjnej. Dla wielu operatorów emocje towarzyszące tym wydarzeniom, jak również powodzenie inwestycji nadal spędzają sen z powiek. Natomiast przed operatorami, którzy sami nie stawali w blokach startowych do konkursu o środki na budowę nowej infrastruktury telekomunikacyjnej, pojawia się pytanie jak będzie wyglądać wspólne funkcjonowanie obu grup w przyszłości.

Polska ustawa o kryptoaktywach od 30 czerwca 2024 r. Założenia i cel nowych przepisów [omówienie projektu]

Projekt ustawy o kryptoaktywach ma zaimplementować do krajowych przepisów rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1114 z dnia 31 maja 2023 r. w sprawie rynków kryptoaktywów oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 1095/2010 oraz dyrektyw 2013/36/UE i (UE) 2019/1937 (Dz. U. UE. L. z 2023 r. Nr 150, str. 40 z późn. zm.) (dalej: MiCA) określające zasady regulacji i nadzoru emisji, handlu i świadczenia usług związanych z kryptowalutami. Rozporządzenie obowiązuje już od 29 czerwca 2023 r., ale w pełni zacznie być stosowane dopiero w grudniu 2024 r. Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie nowych rozwiązań w obszarze sektora rynku kryptoaktywów, mających na celu realizację zadań wynikających z rozporządzenia MiCA, w szczególności w zakresie skutecznego nadzoru i ochrony inwestorów. Według ustawodawcy podjęcie działań zmierzających do realizacji ww. celów zapewni rozwój rynku w perspektywie wieloletniej oraz bezpieczeństwo przez rozszerzenie kompetencji nadzorczych. Za projekt ustawy odpowiada Podsekretarz Stanu Ministerstwa Finansów. 

Eksport usług do Turcji na nowych zasadach od stycznia 2024

Eksport usług występuje wówczas, gdy za miejsce świadczenia usług, czyli faktycznego opodatkowania, jest terytorium innego państwa. O miejscu opodatkowania danej usługi decyduje nie miejsce jej faktycznego wykonania, ale wskazane przepisami ustawy o VAT „miejsce jej świadczenia”. Charakterystyką usługi wykonanej poza granice terytorium kraju to takie świadczenie, od którego zobowiązanym do rozliczenia VAT jest zagraniczny nabywca tej usługi. Dla polskiego usługodawcy jest ona wówczas czynnością niepodlegającą opodatkowaniu (NP) w VAT.

Rozlicz się przez internet. Dzięki usłudze Twój e-PIT szybko i łatwo rozliczysz swój PIT

Okres rozliczeń rocznych PIT trwa do końca kwietnia. Dzięki usłudze Twój e-PIT udostępnionej przez Ministerstwo Finansów w e-Urzędzie Skarbowym (e-US) możesz szybko i wygodnie rozliczyć swój PIT. Zwłaszcza jeśli masz Profil Zaufany. Jeśli nie masz – założysz go od ręki.

PIT 2024. Czy można rozliczyć podatki bez Profilu Zaufanego?

Sezon rozliczeń podatkowych jest w pełni. Dzięki usłudze e-PIT dostępnej na stronie Ministerstwa Finansów, możesz  szybko rozliczyć swój PIT. Resort zaleca, aby z rozliczeniem nie zwlekać.

Co można sobie odliczyć od podatku 2024? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu PIT?

Co można odliczyć z podatku PIT? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu w 2024 roku?

Kto może wyjechać do sanatorium z ZUS-em w 2024 roku? Jak uzyskać skierowanie? Ile trzeba czekać?

Nie tylko Narodowy Fundusz Zdrowia kieruje do miejscowości uzdrowiskowych, ale także Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z leczenia może skorzystać każdy ubezpieczony, który jest zagrożony utratą zdolności do pracy. Warunkiem jest jednak, by rehabilitacja poprawiła rokowania stanu zdrowia i przyczyniła się do powrotu do aktywności zawodowej.

Limit pomocy de minimis dla MŚP 2024 - podwyżka od 1 maja

Ministerstwo Finansów przygotowało projekt rozporządzenia, na podstawie którego MŚP nadal udzielana będzie pomoc de minimis w formie gwarancji BGK spłaty kredytu lub innego zobowiązania - napisał resort w OSR do projektu. Rozporządzenie wdroży w życie unijne przepisy wprowadzające nowy wyższy limit takiej pomocy dla jednego przedsiębiorstwa w ciągu 3 lat.

Ulga sponsoringowa a koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych

Po koniec 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że podmioty osiągające przychody z zysków kapitałowych również mogą odliczać koszty wspierania sportu, edukacji i kultury, na podstawie art. 18ee, niezależnie od tego czy koszty te zostaną przyporządkowane do przychodów z zysków kapitałowych czy pozostałych przychodów.

Rozrachunki w księgowości wsparte sztuczną inteligencją. Nadchodzi nowe

Czy sztuczna inteligencja może wspomóc księgowym w rozrachunkach? Dzięki wykorzystaniu mechanizmów sztucznej inteligencji programy księgowe pozwalają na dużą automatyzację procesów w tym zakresie.

REKLAMA