REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w zakresie VAT - obowiązki osób zobowiązanych do zapłaty podatku

REKLAMA

Odrębnym problemem, którym w swoich rozstrzygnięciach zajął się Europejski Trybunał Sprawiedliwości, są obowiązki osób zobowiązanych do zapłaty podatku.
Zgodnie z przepisami art. 22 Szóstej Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – każdy podatnik VAT został zobowiązany do:
a) zgłaszania rozpoczęcia, zmiany i zakończenia swojej działalności jako podatnika,
b) prowadzenia rachunkowości w sposób wystarczająco szczegółowy, aby umożliwić zastosowanie podatku od wartości dodanej oraz kontrolę przez organ podatkowy,
c) wystawiania faktury lub innego podobnego dokumentu uznawanego za fakturę w odniesieniu do wszystkich dostarczanych towarów i usług innemu podatnikowi i zachowania jego kopii,
d) wystawiania faktury w odniesieniu do płatności otrzymanych od innego podatnika, zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostanie dokonane.
Przepisy prawa wspólnotowego zawierają również wskazania co do minimalnej treści faktury. Zgodnie z nimi powinna ona zawierać:
a) cenę netto (bez podatku) i cenę brutto,
b) kwotę podatku należnego z rozbiciem na poszczególne stawki podatkowe,
c) kwoty obrotów objęte zwolnieniem podatkowym.
Ponadto w prawie wspólnotowym zezwolono państwom członkowskim na ustalenie w przepisach prawa krajowego kryteriów, według których można określić, kiedy dokument może być uznany za fakturę.
Nakazano w nim również, aby każdy podatnik składał deklarację podatkową w terminie ustalonym przez każde z państw członkowskich. Równocześnie zastrzeżono, że termin ten nie może przekraczać dwóch miesięcy od zakończenia każdego z okresów rozliczeniowych. Jednak okres rozliczeniowy może być ustalony przez każde z państw członkowskich na jeden, dwa lub trzy miesiące. Dopuszczono jednak, aby państwa członkowskie mogły ustalić inne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że nie będą one przekraczać 1 roku.
W przepisach prawa wspólnotowego określono również, co musi znaleźć się w deklaracji na potrzeby VAT. Muszą tam znaleźć się wszystkie niezbędne informacje potrzebne do obliczenia należnego podatku oraz dokonanych odliczeń, w danym przypadku, łącznie z całkowitą kwotą transakcji odnoszących się do tego podatku i odliczeń oraz całkowitą kwotą dostaw zwolnionych z podatku, jeśli wydaje się to niezbędne dla ustalenia podstawy wymiaru podatku.
Zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego każdy podatnik płaci kwotę netto podatku od wartości dodanej przy składaniu deklaracji podatkowej. Przepisy prawa wspólnotowego zezwalają państwom członkowskim na ustalenie innej daty płatności tej kwoty lub mogą ustalić wpłaty o charakterze zaliczkowym.
Równocześnie prawo wspólnotowe zezwoliło państwom członkowskim na nałożenie na podatnika obowiązku złożenia zeznania rocznego, zawierającego wskazane powyżej informacje, lecz dotyczące wszystkich transakcji dokonywanych w roku poprzednim.
Przepisy prawa wspólnotowego nakazują państwom członkowskim podjęcie wszelkich koniecznych środków w celu zapewnienia, aby osoby, które zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a) i b) uważane są za zobowiązane do zapłaty podatku zamiast podatnika mającego przedsiębiorstwo w innym kraju lub które są solidarnie zobowiązane do zapłaty, wypełniły powyżej wymienione obowiązki związane z deklaracją i płatnościami.
Do ich grona należą:
a) podatnicy dokonujący transakcji podlegających opodatkowaniu, za wyjątkiem transakcji wymienionych w art. 9 ust. 2 lit. e):
– przeniesienie i udzielenie praw autorskich, patentów, licencji, praw do znaków towarowych i podobnych praw,
– usługi reklamowe,
– usługi konsultantów, inżynierów, biur konsultingowych, prawników, księgowych oraz inne podobne usługi, jak również przetwarzanie danych i dostarczanie informacji,
– zobowiązania do całkowitego lub częściowego powstrzymania się od wykonywania działalności, określonego powyżej lub poniżej,
– operacje bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu skrytek sejfowych,
– zapewnienie personelu,
– świadczenie usług przez pośredników, którzy działają w imieniu i na rachunek osób trzecich, jeśli pośredniczą przy świadczeniu usług wymienionych w powyżej,
– które są dokonane przez podatnika rezydującego za granicą. W przypadku dokonania transakcji przez podatnika rezydującego za granicą państwa członkowskie mogą przyjąć regulacje zobowiązujące do zapłaty podatku inną osobę niż podatnik rezydujący za granicą. Między innymi osobą taką może być wyznaczony przedstawiciel podatkowy lub inna osoba, dla której przeprowadzana jest transakcja podlegająca opodatkowaniu. Państwa członkowskie mogą również postanowić, że inna osoba niż podatnik będzie solidarnie odpowiedzialna za zapłatę podatku;
b) odbiorca wskazanych powyżej usług, dostarczonych przez podatnika rezydującego za granicą; jednakże państwa członkowskie mogą wymagać, aby dostawca usług był solidarnie odpowiedzialny za zapłatę podatku.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że z zachowaniem wymogów stawianych przez prawo wspólnotowe, państwa członkowskie poprzez regulacje prawa krajowego mogą nałożyć inne obowiązki, które uznają za konieczne do prawidłowego naliczenia i pobrania podatku i uniknięcia oszustw podatkowych.
Ponadto państwa członkowskie poprzez regulacje prawa krajowego mogą zwolnić podatnika:
– z określonych obowiązków,
– od wszystkich obowiązków, jeżeli podatnicy ci dokonują tylko transakcji zwolnionych od podatku,
– z płatności należnego podatku, w przypadku gdy kwota podatku jest nieznaczna.
Podatek faktycznie należny
Pierwsze z analizowanych przeze mnie orzeczeń zapadło w sprawie C-342/87 pomiędzy Genius Holding BV a Staatssecretaris van Financiën (Holandia). Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez ETS, na podstawie przepisu art. 17(2), podatnik może korzystać z prawa do odliczenia VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który na mocy art. 21(1)(c) Dyrektywy jest należny wyłącznie z tego względu, iż został wykazany na fakturze.
W uzasadnieniu do tego rozstrzygnięcia stwierdzono, że fakt ograniczenia korzystania z prawa do odliczeń wyłącznie do podatków dotyczących dostaw towarów i świadczenia usług podaje w wątpliwość neutralność podatku VAT. Uznano w nim również, iż w celu zapewnienia przestrzegania tej zasady, do obowiązków państw członkowskich należy wprowadzenie w wewnętrznych systemach prawnych możliwości korygowania w każdym przypadku nieprawidłowo zafakturowanego podatku, jeśli wystawca faktury wykaże, iż działał w dobrej wierze.
Nota kredytowa
Z kolei w orzeczeniu w sprawie C-141/96 pomiędzy Finanzamt Osnabrück-Land a Bernhard Langhorst stwierdzono, że art. 22(3)(c) VI Dyrektywy upoważnia państwa członkowskie do traktowania noty kredytowej, wystawionej przez odbiorcę towarów lub usług, jako „dokumentu spełniającego rolę faktury”, jeżeli zawiera ona informacje wymagane przez tę dyrektywę dla faktury, która została wystawiona w porozumieniu z podatnikiem będącym dostawcą towarów lub usług i dostawca ma możliwość zakwestionowania wykazanej kwoty VAT. Trybunał zwrócił również uwagę, że podatnik, który nie zakwestionował kwoty podatku VAT wykazanej na nocie kredytowej spełniającej rolę faktury w kwocie wyższej w stosunku do kwoty należnej z tytułu transakcji opodatkowanych, musi być uznany za osobę wskazującą tę kwotę i w konsekwencji osobę zobowiązaną do zapłaty wykazanej kwoty w rozumieniu artykułu 21(1)(c) VI Dyrektywy.
Faktury fikcyjne
Następne orzeczenie zostało wydane w sprawie C-427/98 pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Federalną Niemiec. ETS przypomniał w nim, że przepis art. 21(1)(c) VI Dyrektywy ma na celu wyeliminowanie ryzyka uszczuplenia dochodów podatkowych w związku z niepoprawnymi lub fikcyjnymi fakturami. Jednakże ze względu na to, że dokonywany przez producenta na rzecz sprzedawcy zwrot wartości tzw. kuponów zniżkowych nie ma wpływu na inne transakcje w łańcuchu dystrybucji, nie można uznać, iż faktura wystawiona przez producenta na bezpośredniego klienta jest niepoprawna bądź fikcyjna. W tej sytuacji przepis nie wyklucza zastosowania podejścia przyjętego przez Trybunał w sprawie Elida Gibbs.
Korekta faktury
Ostatnie z orzeczeń zostało wydane w sprawie C-454/98 pomiędzy Schmeink & Cofreth AG & Co. KG a Finanzamt Borken oraz pomiędzy Manfred Strobel a Finanzamt Esslingen (Niemcy). Zdaniem ETS, jeśli wystawca faktury całkowicie wyeliminował w stosownym czasie ryzyko jakiegokolwiek obniżenia wpływów z tytułu podatków, zgodnie z zasadą neutralności VAT, podatek ten zafakturowany nieprawidłowo musi być skorygowany, niezależnie od tego, czy wystawca faktury działał w dobrej wierze.
Trybunał stanął na stanowisku, że do obowiązków państw członkowskich należy określenie procedur dotyczących korekty nieprawidłowo zafakturowanego podatku VAT, pod warunkiem, iż korekta taka nie będzie uzależniona od decyzji uznaniowej organów skarbowych. W uzasadnieniu do tego wyroku stwierdzono również, iż w przeciwieństwie do sytuacji w Genius Holding, w przypadkach w postępowaniu głównym, ryzyko uszczuplenia dochodów podatkowych zostało całkowicie wyeliminowane w odpowiednim czasie w związku z tym, iż wystawca faktury wycofał i zniszczył fakturę zanim wykorzystał ją odbiorca bądź – mimo iż faktura została faktycznie wykorzystana – jej wystawca rozliczył kwotę wykazaną odrębnie na fakturze. Istotne jest również i to, że wymóg, zgodnie z którym wystawca faktury zobowiązany jest wykazać, iż działał w dobrej wierze w związku z całkowitym wyeliminowaniem w odpowiednim czasie ryzyka uszczuplenia dochodów podatkowych, nie jest konieczny do zagwarantowania poboru VAT ani zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.
Opracował Wojciech Maruchin


Autopromocja

REKLAMA

Źródło: Ksiegowosc.infor.pl

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

Komentarze(0)

Pokaż:

Uwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
    QR Code
    Podatek PIT - część 2
    certificate
    Jak zdobyć Certyfikat:
    • Czytaj artykuły
    • Rozwiązuj testy
    • Zdobądź certyfikat
    1/10
    Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
    30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
    2 maja 2023 r. (wtorek)
    4 maja 2023 r. (czwartek)
    29 kwietnia 2023 r. (sobota)
    Następne
    Księgowość
    Zapisz się na newsletter
    Zobacz przykładowy newsletter
    Zapisz się
    Wpisz poprawny e-mail
    Tabela kursów średnich NBP z 29 marca 2024 roku [nr 064/A/NBP/2024]

    Tabela kursów średnich waluty krajowej w stosunku do walut obcych ogłoszona przez NBP 29 marca 2024 roku [nr 064/A/NBP/2024]. Jaki dzisiaj kurs euro? Jakie zmiany w kursach walut?

    Dostęp hurtowy do sieci zbudowanej ze środków KPO/FERC

    Rok 2023 upłynął pod znakiem śledzenia działań Centrum Projektów Polska Cyfrowa (dalej jako „CPPC”), planowaniem zasięgów sieci możliwych do zrealizowania w ramach dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej, wzmożoną pracą nad przygotowaniem wniosków o dofinansowanie, cierpliwym oczekiwaniem na ogłoszenie wyników naboru, żeby w końcu – dotrwać do etapu podpisania umowy o dofinansowanie i rozpocząć budowę nowej infrastruktury telekomunikacyjnej. Dla wielu operatorów emocje towarzyszące tym wydarzeniom, jak również powodzenie inwestycji nadal spędzają sen z powiek. Natomiast przed operatorami, którzy sami nie stawali w blokach startowych do konkursu o środki na budowę nowej infrastruktury telekomunikacyjnej, pojawia się pytanie jak będzie wyglądać wspólne funkcjonowanie obu grup w przyszłości.

    Polska ustawa o kryptoaktywach od 30 czerwca 2024 r. Założenia i cel nowych przepisów [omówienie projektu]

    Projekt ustawy o kryptoaktywach ma zaimplementować do krajowych przepisów rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1114 z dnia 31 maja 2023 r. w sprawie rynków kryptoaktywów oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 1095/2010 oraz dyrektyw 2013/36/UE i (UE) 2019/1937 (Dz. U. UE. L. z 2023 r. Nr 150, str. 40 z późn. zm.) (dalej: MiCA) określające zasady regulacji i nadzoru emisji, handlu i świadczenia usług związanych z kryptowalutami. Rozporządzenie obowiązuje już od 29 czerwca 2023 r., ale w pełni zacznie być stosowane dopiero w grudniu 2024 r. Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie nowych rozwiązań w obszarze sektora rynku kryptoaktywów, mających na celu realizację zadań wynikających z rozporządzenia MiCA, w szczególności w zakresie skutecznego nadzoru i ochrony inwestorów. Według ustawodawcy podjęcie działań zmierzających do realizacji ww. celów zapewni rozwój rynku w perspektywie wieloletniej oraz bezpieczeństwo przez rozszerzenie kompetencji nadzorczych. Za projekt ustawy odpowiada Podsekretarz Stanu Ministerstwa Finansów. 

    Eksport usług do Turcji na nowych zasadach od stycznia 2024

    Eksport usług występuje wówczas, gdy za miejsce świadczenia usług, czyli faktycznego opodatkowania, jest terytorium innego państwa. O miejscu opodatkowania danej usługi decyduje nie miejsce jej faktycznego wykonania, ale wskazane przepisami ustawy o VAT „miejsce jej świadczenia”. Charakterystyką usługi wykonanej poza granice terytorium kraju to takie świadczenie, od którego zobowiązanym do rozliczenia VAT jest zagraniczny nabywca tej usługi. Dla polskiego usługodawcy jest ona wówczas czynnością niepodlegającą opodatkowaniu (NP) w VAT.

    Rozlicz się przez internet. Dzięki usłudze Twój e-PIT szybko i łatwo rozliczysz swój PIT

    Okres rozliczeń rocznych PIT trwa do końca kwietnia. Dzięki usłudze Twój e-PIT udostępnionej przez Ministerstwo Finansów w e-Urzędzie Skarbowym (e-US) możesz szybko i wygodnie rozliczyć swój PIT. Zwłaszcza jeśli masz Profil Zaufany. Jeśli nie masz – założysz go od ręki.

    PIT 2024. Czy można rozliczyć podatki bez Profilu Zaufanego?

    Sezon rozliczeń podatkowych jest w pełni. Dzięki usłudze e-PIT dostępnej na stronie Ministerstwa Finansów, możesz  szybko rozliczyć swój PIT. Resort zaleca, aby z rozliczeniem nie zwlekać.

    Co można sobie odliczyć od podatku 2024? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu PIT?

    Co można odliczyć z podatku PIT? Z jakich ulg podatkowych można skorzystać w rozliczeniu w 2024 roku?

    Kto może wyjechać do sanatorium z ZUS-em w 2024 roku? Jak uzyskać skierowanie? Ile trzeba czekać?

    Nie tylko Narodowy Fundusz Zdrowia kieruje do miejscowości uzdrowiskowych, ale także Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z leczenia może skorzystać każdy ubezpieczony, który jest zagrożony utratą zdolności do pracy. Warunkiem jest jednak, by rehabilitacja poprawiła rokowania stanu zdrowia i przyczyniła się do powrotu do aktywności zawodowej.

    Limit pomocy de minimis dla MŚP 2024 - podwyżka od 1 maja

    Ministerstwo Finansów przygotowało projekt rozporządzenia, na podstawie którego MŚP nadal udzielana będzie pomoc de minimis w formie gwarancji BGK spłaty kredytu lub innego zobowiązania - napisał resort w OSR do projektu. Rozporządzenie wdroży w życie unijne przepisy wprowadzające nowy wyższy limit takiej pomocy dla jednego przedsiębiorstwa w ciągu 3 lat.

    Ulga sponsoringowa a koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych

    Po koniec 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że podmioty osiągające przychody z zysków kapitałowych również mogą odliczać koszty wspierania sportu, edukacji i kultury, na podstawie art. 18ee, niezależnie od tego czy koszty te zostaną przyporządkowane do przychodów z zysków kapitałowych czy pozostałych przychodów.

    REKLAMA