Polscy przedsiębiorcy mogą odzyskać VAT naliczony przy nabyciu na Cyprze towarów i usług związanych z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, jak również VAT zapłacony przez nich na Cyprze z tytułu importu towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością na terytorium Unii Europejskiej. Aby otrzymać zwrot, trzeba spełnić określone prawem warunki. Wniosek o zwrot trzeba wypełnić po grecku.
Przepisy cypryjskiej ustawy o VAT w zakresie zwrotu podatku zostały dostosowane do postanowień VIII dyrektywy Rady Unii Europejskiej. Jak wyjaśnili Robert Smoczyński i Karolina Kruś, eksperci z wrocławskiego biura Deloitte, prawo do ubiegania się o zwrot VAT mają tylko ci podatnicy, którzy w okresie, za jaki ma on być przyznany, nie dokonywali na terenie Cypru odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług. Wyjątkiem od powyższej zasady są: dostawa towarów lub świadczenie usług, w przypadku których podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku jest usługobiorca, a także świadczenie usług transportu towarów i usług z nimi związanych.
Kiedy nie przysługuje zwrot
Zwrot podatku nie przysługuje w związku z nabyciem na potrzeby reprezentacji i reklamy usług w zakresie rozrywki i kultury. Zwrotu VAT na Cyprze nie otrzymamy również w przypadku zakupu pojazdów samochodowych oraz zakupu towarów, niepotwierdzonego fakturą VAT. Biura podróży nie odzyskają również VAT naliczonego przy zakupie na Cyprze towarów i usług w zakresie turystyki.
Jakie dokumenty trzeba dołączyć do wniosku
Jak podkreślają eksperci z wrocławskiego biura Deloitte, podstawą uzyskania zwrotu podatku jest złożenie odpowiedniego wniosku na formularzu VAT 107, który należy wypełnić w języku greckim. Do wniosku należy dołączyć oryginały faktur VAT lub odpowiednich dokumentów importowych, na podstawie których może nastąpić zwrot podatku. Ponadto wymagane jest załączenie zaświadczenia wydanego przez polski urząd skarbowy, potwierdzającego, że wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym na terytorium Polski. Zaświadczenie takie powinno zawierać: nazwę i adres przedsiębiorcy oraz urzędu skarbowego wydającego zaświadczenie, oficjalną pieczęć urzędu skarbowego, charakter prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej wnioskodawcy.
Wniosek za dany rok podatkowy musi zostać złożony najpóźniej w terminie do 30 czerwca roku podatkowego następującego po roku, którego dotyczą załączane do wniosku faktury i dokumenty importowe. Wniosek należy wysłać na podany poniżej adres cypryjskiego urzędu, który zajmuje się zwrotem podatku. Termin złożenia wniosku, co do zasady, nie może ulec przedłużeniu.
Dodatkowo pytania podatników ubiegających się o zwrot VAT na Cyprze mogą być kierowane na adres e-mailowy właściwego departamentu cypryjskiego ministerstwa finansów: headquarters@vat.mof.gov.cy. Należy przy tym pamiętać, że ewentualna korespondencja zasadniczo powinna odbywać się w języku greckim.
Po jakim czasie otrzymamy zwrot
Według wyjaśnień ekspertów z wrocławskiego biura Deloitte zwrot podatku musi dotyczyć okresu obejmującego co najmniej 3 kolejne miesiące (wyjątek stanowią ostatnie miesiące w roku, np. listopad – grudzień lub grudzień) bądź całego roku kalendarzowego. Minimalna kwota wnioskowanego zwrotu wynosi w przypadku wniosku dotyczącego okresu dłuższego niż 3 kolejne miesiące, lecz krótszego niż rok kalendarzowy – 120 funtów cypryjskich (CYP), co obecnie stanowi równowartość ok. 210 euro. W przypadku gdy wniosek dotyczy całego roku kalendarzowego lub ostatnich miesięcy w roku (listopad – grudzień albo grudzień) minimalna kwota wnioskowanego zwrotu podatku wynosi 15 CYP (równowartość ok. 26 euro). Zwrot podatku powinien co do zasady nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Niemniej jednak, w przypadku gdy złożone dokumenty nie budzą żadnych zastrzeżeń, w praktyce na zwrot czeka się znacznie krócej, bo około 2 miesięcy.
Jakie stawki VAT obowiązują na Cyprze
Warto zwrócić uwagę, że stawki VAT występujące na Cyprze należą do najniższych w Europie. Stawka podstawowa wynosi 15 proc., a zredukowana 5 proc. Są to więc minimalne stawki przewidziane przez VI Dyrektywę Unii Europejskiej. Przewidziane przez przepisy niektórych krajów stawki niższe (np. 3 proc. w Polsce) mogą występować tylko czasowo na podstawie indywidualnych uzgodnień między Wspólnotą a krajem do niej wstępującym.
