Przepisy dotyczące możliwości odliczania części dywidendy wypłacanej wyłącznie przez spółkę niemiecką są niezgodne z prawem unijnym - stwierdził rzecznik generalny Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Rzecznik generalny Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydał 5 października 2006 roku opinię w sprawie Meilicke v. Finanzamt Bonn-Innenstadt (C-292/04), która dotyczy niemieckiego kredytu podatkowego, obejmującego część dywidendy. Rzecznik uznał, że przepisy te są niezgodne z prawem Unii, a Europejski Trybunał Sprawiedliwości nie powinien stosować w tej sprawie ograniczenia czasowego skutków wyroku.
Zgodnie z niemieckim prawem, podatnik może od podatku dochodowego odliczyć część dywidendy wypłaconej przez niemiecką spółkę. Udogodnienie to nie może być jednak stosowane w przypadku dywidend wypłacanych przez spółki z innych państw członkowskich.
Sprawa, w której opinię wydał rzecznik generalny, dotyczyła niemieckiego obywatela Heinza Meilicke, który w latach 1995-1997 otrzymywał dywidendę od holenderskich i duńskich spółek. Zwrócił się on do niemieckich władz podatkowych o odliczenie części tych dywidend na takich samych zasadach, które stosuje się w przypadku odliczenia dywidend wypłacanych przez spółki niemieckie. Ostatecznie władze zwróciły się z pytaniem do Trybunału o rozstrzygniecie zgodności zasad dotyczących prawa do odliczenia dywidendy z przepisami Unii Europejskiej.
Już w listopadzie 2005 roku rzecznik generalny Tizzano uznał, że przepisy te naruszają zasadę swobodnego przepływu kapitału. Wątpliwości Europejski ego Trybunału Sprawiedliwości wzbudziło jednak zagadnienie czasowego ograniczenia skutku uznania przepisów podatkowych za niezgodne z zasadą swobodnego przepływu kapitału. Dlatego Trybunał zdecydował się na ponowne otworzenie rozprawy i przekazanie sprawy do ponownego zaopiniowania.
W wydanej opinii rzecznik wskazał, że ograniczenie czasowe wyroku może być stosowane jedynie w wyjątkowych sytuacjach. Stanie się tak, gdy istnieje ryzyko poważnych ekonomicznych trudności będących wynikiem rozstrzygnięcia w sprawie i można wskazać obiektywne, znaczące niejasności dotyczące konsekwencji stosowania przepisów wspólnotowych.
