Strona główna » Księgowość » Wiadomości » Podatek od dochodu z pracy najemnej w rajach podatkowych

Podatek od dochodu z pracy najemnej w rajach podatkowych

Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów

03 listopada 2009, 06:50

Wiesława Moczydłowska

REKLAMA

W przypadku braku dowodów na uiszczenie podatku od wynagrodzenia podatnika z tytułu wykonywanej pracy należny podatek należy pobrać w Polsce – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 sierpnia 2009 r. (sygn. akt II FSK 470/08).

Podatnik w 2002 r. nie uzyskał żadnych przychodów w Polsce. Otrzymywał on jednak wynagrodzenie za pracę wykonywaną w tym okresie na stanowisku kapitana statku morskiego. Praca była świadczona na podstawie umowy o pracę, zawartej za pośrednictwem zagranicznego przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Norwegii. Zdaniem fiskusa podatnik zobowiązany był, na podstawie art. 45 ust. 1 updof, do złożenia zeznania podatkowego za 2002 r. w Polsce i zadeklarowania do opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego. Z obowiązku tego się nie wywiązał, co poskutkowało określeniem wysokości zobowiązania podatkowego w decyzji wymiarowej. Organ podatkowy argumentował, że firma, z którą podatnik podpisał umowę, działała jedynie jako zarządzająca w imieniu i na rzecz zatrudniającego go armatora z siedzibą na Bermudach. Bermudy znajdują się na liście krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, zwanych „rajami podatkowymi”. Podatnik zaskarżył decyzję organu do sądu administracyjnego. WSA w Gdańsku oddalił skargę podatnika. Podatnik zaskarżył wyrok WSA do NSA.

Autopromocja

Rozliczanie dochodów zagranicznych za 2023 rok

Błędy w rozliczeniach VAT. Na czym polegają i jak ich uniknąć - Poradnik Gazety Prawnej

Naczelny Sąd podzielił stanowisko sądu wojewódzkiego. Skoro skarżący nie podważył ustalenia, że miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa będącego jego pracodawcą było na Bermudach, to nie może być w niniejszej sprawie mowy o błędnym „niezastosowaniu” art. 24 ust. 1 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Warunkiem zwolnienia w Polsce dochodu podatnika uzyskanego z pracy najemnej na statku żeglugi międzynarodowej na mocy tego przepisu była zatem możliwość opodatkowania tego dochodu w Norwegii. Tymczasem takiej możliwości nie było, bowiem miejsce faktycznego zarządu spółki będącej właścicielem statku mieściło się na Bermudach. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 3 ww. umowy wynagrodzenia podatnika z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku (...) w komunikacji międzynarodowej mogłyby być opodatkowane w Norwegii wówczas, gdyby znajdowało się tam miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zatrudniającego skarżącego.

Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, to podatnik błędnie interpretował art. 15 ust. 3 umowy polsko-norweskiej, utożsamiając miejsce faktycznego zarządu armatora prowadzącego przedsiębiorstwo z miejscem faktycznego zarządu spółki zarządzającej, która działała w imieniu i na rzecz tego armatora.