Wiążące interpretacje podatkowe
REKLAMA
Od 1 stycznia br. podatnicy mają możliwość uzyskania w indywidualnej sprawie wiążącej interpretacji prawa podatkowego. Aby uzyskać wiążące stanowisko organu podatkowego, podatnik musi złożyć odpowiedni wniosek, w którym przedstawi stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie (więcej na temat wiążących interpretacji w cyklu http://www.gazetaprawna.pl/interpretacje/ ).
Po przeprowadzeniu sondy w wybranych urzędach skarbowych w Polsce okazało się, że w 10-20 proc. składanych wniosków występują podstawowe błędy. Jak powiedziała nam Bożena Reclik, zastępca naczelnika II US w Opolu, błędy proceduralne we wnioskach o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego niestety się zdarzają. – Są to błędy podstawowe, a mianowicie wniosek nie zawiera elementów wymienionych w art. 14 Ordynacji podatkowej. Przede wszystkim brak jest przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie. Zdarza się również, że brakuje opłaty skarbowej. Wniosków, które wymagają uzupełnienia, jest 10-20 proc. Taka sytuacja może wynikać z nieznajomości przepisów, bo akurat artykuł nakładający obowiązki na podatnika jest na tyle czytelny, że jest to kwestia nie interpretacji, lecz nieznajomości – dodała Bożena Reclik. Podobnie uważa Barbara Pośpiech, kierownik referatu orzecznictwa II US w Gdańsku, która jednocześnie zwróciła uwagę na fakt, że podatnicy wiedzą, że mogą wystąpić do urzędu z wnioskiem o interpretacje, ale nie czytają przepisów, które mówią o tym, co taki wniosek powinien zawierać, mimo że w urzędzie znajdują się karty informacyjne, co we wniosku zawrzeć. – Ale wiadomo, że taką kartę otrzyma podatnik, który przyjdzie do urzędu, a ten, który sam sporządza wniosek w domu, już takiej informacji nie ma – stwierdziła Barbara Pośpiech. Taka sama sytuacja jest w Kaliszu i Toruniu.
Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego musi:
• być pisemny
• zawierać wyczerpujący opis stanu faktycznego
• zawierać konkretne pytania
• zawierać stanowisko podatnika, czyli proponowaną przez niego wersję odpowiedzi na postawione pytania,
• być opłacony (naklejenie znaku opłaty skarbowej w wysokości 5 zł),
• zawierać wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres (miejsce zamieszkania lub pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) oraz NIP
Wzór wniosku opublikowaliśmy w „GP” z 10 stycznia br.
zobacz
Stefan Kobierski, kierownik referatu podatków pośrednich II US w Kaliszu, dodatkowo zauważył, że błędy we wnioskach wynikają prawdopodobnie z niedbalstwa podatników. – Jeżeli podatnik we wniosku powołuje się na art. 14 Ordynacji podatkowej, to musiał ten przepis przeczytać, a jest w nim wyraźnie napisane, co wniosek powinien zawierać – stwierdził.
Natomiast Bogusław Rochon, zastępca naczelnika I US w Toruniu, wyjaśnił, że w przypadku błędów we wnioskach urząd wzywa podatnika do jego uzupełnienia, choć często mimo wezwania podatnicy wniosków nie uzupełniają. – W naszym urzędzie rozstrzygnięć z uwagi na błędy było od stycznia do lutego br. siedem. Sześć z nich mimo wezwania nie zostało uzupełnionych. W jednym przypadku wniosek złożył nieuprawniony podmiot. W stosunku do wszystkich złożonych wniosków błędne wnioski stanowią 13 proc. – powiedział Bogusław Rochon.
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat