Chodzi o wyrok NSA z dnia 13 marca 2014 r., sygn. I FSK 585/13
Sprawa rozpatrywana przez NSA dotyczyła sporu, który toczył się między wschodnią szkołą sztuk walk tai-chi a Izbą Skarbową w Warszawie. Prowadzący szkołę sztuk walki, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT uznali, że skoro ich działalność związana jest z rozwojem i rozpowszechnianiem sportu, mogą być zwolnieni z podatku. Tak bowiem wynika z przepisów ustawy, na podstawie których usługi sportowe, nienastawione na zysk, świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń, zwolnione są z podatku VAT.
Szkoła tai-chi powołała się przy tym, że jak stowarzyszenie jest osobą prawną, a w zakres ich usług ma na celu poprawę i rozwój zdrowia, stosując chińską filozofię sportową.
Kiedy warto wybrać kwartalne rozliczenie VAT w 2015 r.
Innego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który powołując się na ustawę o sporcie (Dz.U. z 2010 r., nr 127, poz. 857 z późn. zm.) uznał, iż skoro stowarzyszenie nie jest związkiem ani klubem sportowym, to nie może zostać zwolnione z VAT-u. Interpretację uchylił WSA, twierdząc, że na podstawie ustawy o sporcie, na zwolnienie liczyć może wyłącznie stowarzyszenie tworzące związek sportowy określonych klubów sportowych.
Stowarzyszeniu - po złożeniu skargi kasacyjnej - rację przyznał Naczelny Sąd Administracyjny, powołując się na unijną dyrektywę (art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE). "Z unijnej regulacji wynika, że zwolnione z VAT jest świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Dyrektywa nie wprowadza więc takiego ograniczenia podmiotowego, jakie przyjął minister finansów i sąd I instancji" - stwierdził sędzia NSA, Arkadiusz Cudak.
NSA uznał, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L nr 347 poz. 1 ze zm.) należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku. Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT, które jest dosłownym wręcz odwzorowaniem art. 132 ust. 1 lit. f dyrektywy 112, nie dotyczy usług świadczonych na rzecz ostatecznych konsumentów.
Naczelny Sąd Administracyjny powołał się przy tym na wyrok TSUE z 21 lutego 2013 r. (w sprawie C-18/12). Orzeczenie odniosło się do tego, że z podatku VAT zwolnione może być miasto, które mimo, iż formalnie nie prowadzi żadnej działalności sportowej, to poprzez udostępnianie aqua parku, świadczy usługę ściśle związaną ze sportem.
autor.: Michał Bartkiewicz
Podyskutuj o tym na naszym FORUM