Przychody z tej transakcji będą równe wysokości ceny sprzedaży chorego zwierzęcia. Koszt własny sprzedaży ustala się w zależności od tego, czy zwierzę stanowiło środek trwały, czy też było przeznaczone do sprzedaży.
uzasadnienie
Zwierzęta mogą być wykazane w księgach rachunkowych jako inwentarz żywy, tj. składniki środków trwałych. W przypadku hodowli są to zwierzęta wykorzystane do reprodukcji. Nowo narodzone zwierzęta, hodowane w celu sprzedaży, są zaliczane do zapasów.
Ustalenie kosztu własnego sprzedanych produktów
W jednostkach produkcyjnych, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, koszt własny sprzedaży stanowi koszt wytworzenia produktów. Dlatego istotne znaczenie ma odpowiednio prowadzony rachunek kosztów, który umożliwia dokładne określenie wysokości zarówno jednostkowego, jak i całościowego kosztu. Ewidencja kosztów w tych jednostkach powinna odbywać się na kontach zespołu 4 i 5.
Podstawą odpowiedniego rachunku kosztów jest identyfikacja kosztów. W szczególnie skomplikowanych procesach produkcyjnych jest to bardzo ważny etap ustalenia kosztu wytworzenia.
W przypadku hodowli zwierząt identyfikuje się następujące koszty składające się na koszt wytworzenia poszczególnych produktów:
- Koszty bezpośrednie - są to koszty bezpośrednio związane z hodowaniem nowo narodzonych zwierząt (karma, siano, wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zajmujących się z zwierzętami itp.).
- Koszty pośrednie - są to koszty związane z utrzymywaniem hodowli:
- administracyjne (koszty ogólnego zarządu) - kosztów tych nie rozlicza się na pojedyncze produkty;
- ogólnoprodukcyjne (np. koszty utrzymywania stajni) - koszty te rozlicza się na pojedyncze produkty.
W przypadku gdy zwierzę padnie lub zachoruje, możemy mówić o brakach nienaprawialnych. Kosztami własnymi w pierwszym etapie trzeba obciążyć konto „Braki” w zespole 5. Konto to nie może wykazywać salda. Wykazane na nim koszty rozlicza się odpowiednio, w zależności od tego, czy stanowią one np. ubytek naturalny.
Przykład 1
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Ustalenie kosztu sprzedaży inwentarza żywego
Zwierzęta przeznaczone do reprodukcji odpowiadają definicji aktywów - zalicza się je do środków trwałych. Dla celów bilansowych, jak każdy inny środek trwały, podlegają amortyzacji. Dlatego w przypadku ich zachorowania koszt własny sprzedaży ustala się jak dla środków trwałych, które zostaną zlikwidowane z powodu utraty wartości przed zakończeniem okresu ekonomicznej użyteczności.
Przykład 2
Krowa utrzymywana do reprodukcji zachorowała, dlatego właściciel hodowli musiał ją sprzedać do ubojni. Wartość początkowa krowy wynosi 3500 zł. Dotychczasowe umorzenie to 1200 zł. Do ubojni sprzedano ją za cenę netto 1500 zł.
1. Sprzedaż krów:
Wn „Rozrachunki z odbiorcami” 1 500
Ma „Pozostałe przychody operacyjne” 1 500
2. Przekazanie zwierząt. Wartość księgowa środka trwałego:
3500 zł - 1200 zł = 2300 zł
Wn „Umorzenie środka trwałego” 1 200
- w analityce „Krowa”
Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 2 300
Ma „Środki trwałe” 3 500
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Gyöngyvér Takáts
specjalista ds. rachunkowości, pracownik redakcji