W obecnym stanie prawnym nie można powoływać się na orzecznictwo sądów wydane na podstawie przepisów obowiązujących przez 1 grudnia 2008 r., gdyż w tym stanie prawnym jest ono nieaktualne. Tak wypowiedział się WSA w Poznaniu w wyroku z 9 września 2009 r., sygn. akt I SA/Po 632/09. Fragment orzeczenia cytujemy poniżej. Jest to pierwszy wyrok dotyczący rozliczania faktur korygujących, w którym sąd orzekał na podstawie przepisów obowiązujących od 1 grudnia 2008 r. W kolejnym wyroku z 15 września 2009 r., sygn. akt I SA/Po 627/09, WSA w Poznaniu również uznał, że art. 29 ust. 4a ustawy o VAT jest zgodny z przepisami dyrektywy.
"W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4 art. 29 podatnik ma możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wystawionej uprzednio fakturze przez wystawienie faktury korygującej. Skutki podatkowe skorygowania wysokości podstawy opodatkowania mogą dla podatnika nastąpić pod warunkiem zachowania wymogów określonych w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 7 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 209, poz. 1320) i obowiązuje od 1 grudnia 2008 r., zgodnie z art. 15 tej ustawy.
Został on wprowadzony do ustawy z 11 marca 2004 r. w związku ze stwierdzeniem przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r. (sygn. akt K6/06) niekonstytucyjności § 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) jako wydanego bez upoważnienia ustawowego, i przewiduje możliwość dokonania przez podatnika obniżenia podstawy opodatkowania pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy, potwierdzenia otrzymania przez kontrahenta - nabywcę towarów lub usług - faktury korygującej.
Ten wymóg ustawowy ograniczony jest jedynie w odniesieniu do sytuacji przewidzianych w ust. 4b art. 29 ustawy o VAT.
Regulacja prawna przewidziana w art. 29 ust. 4a w.w. ustawy nie narusza postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE.L 06.347.1), bowiem przepis jej art. 90 § 1 jednoznacznie określa, że w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązywania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu ustawy, podstawą opodatkowania jest stosowanie obniżenia na warunkach określonych przez państwa członkowskie.
Tym samym powołany art. 90 § 1 w.w. Dyrektywy stanowi upoważnienie dla państwa członkowskiego m.in. Polski do wprowadzenia obwarowania formalnego uzależniającego zmianę przez podatnika-sprzedawcę podstawy opodatkowania (obrotu), o którym traktuje art. 29 ust. 4a ustawy o VAT.
Brak więc podstaw do uznania, że przepis ten narusza jak podnosi strona skarżąca art. 90 bądź art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE skoro państwo członkowskie upoważnione jest do stosowania we własnym zakresie zasad korygowania przez podatnika podstawy opodatkowania. Nie narusza on również zasady neutralności podatku VAT i art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE.
Nie można również podzielić zasadności powoływania się przez skarżącą spółkę na orzecznictwo (nieprawomocne) sądów administracyjnych, które stały na stanowisku, iż brak potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta podatnika nie stanowi przeszkody do obniżenia przez niego obrotu, bowiem orzecznictwo to dotyczyło stanu prawego sprzed daty wprowadzenia nowelizacji art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług tj. przed wyprowadzeniem m.in. ust. 4a do art. 29.
Wyrażone przez spółkę w skardze stanowisko ETS w sprawach C-177/99 i C-181/99 zajęte na podstawie uregulowań zawartych w nieobowiązującej już VI Dyrektywie, iż odstępstwa od zasady ogólnej dopuszczalne są wyłącznie pod warunkiem, iż przewidują je wprost przepisy Dyrektywy, w świetle przytoczonego wyżej art. 90 § 1 Dyrektywy 2006/112/WE potwierdza prawidłowość stanowiska zawartego w zaskarżonej interpretacji."
oprac. Joanna Dmowska