Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie we wczorajszym wyroku dotyczącym wiążącej interpretacji prawa podatkowego. Sprawa dotyczy interpretacji wydanej w nowym trybie obowiązującym od 1 stycznia 2005 r. Spór został rozstrzygnięty merytorycznie. Sąd zmienił też wykładnię organów podatkowych zawartą w interpretacji.
Skargę do WSA wniósł starosta. Miał wątpliwość, jak opodatkować VAT opłaty za użytkowanie wieczyste ustanowione przed 1 maja 2004 r., czyli przed wejściem w życie nowej ustawy o VAT.
Naczelnik urzędu skarbowego przypomniał, że opłaty te są opodatkowane VAT, ale uznał, że opłata, którą otrzymuje starosta, jest kwotą brutto (z VAT). Starosta z tym się nie zgodził i złożył zażalenie do izby skarbowej. Okazało się to bezskuteczne i sprawa trafiła na wokandę WSA. Tak jak w zażaleniu, również i w skardze starosta wskazywał, że interpretacja jest krzywdząca dla organu samorządu. Opłaty za użytkowanie wieczyste były ustalane na długie lata, a przepisy praktycznie uniemożliwiają ich zmiany, określając ściśle sytuacje, w jakich można to zrobić (np. znaczne podwyższenie wartości nieruchomości.
WSA uznał skargę za zasadną. Uchylając decyzję interpretację organów podatkowych uznał za błędną. W ocenie WSA prowadzi ona do tego, że VAT traci konsumpcyjny charakter, co jest przecież jednym z jego elementów podstawowych. Interpretacja jest niezgodna z prawem unijnym, a także z naszą konstytucją.
Zdaniem sądu interpretacja organów prowadzi też do zróżnicowania podatników. Jednostki samorządu, które ustanowiły opłaty wcześniej niepodlegające VAT, byłyby w gorszej sytuacji niż inni, którzy po zmianie przepisów mogli doliczyć VAT. W związku z tym w ocenie sądu opłata roczna nie jest kwotą brutto i starosta może do niej doliczyć 22 proc. VAT.
Wyrok nie jest prawomocny.
Aleksandra Tarka