Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 z późn. zm.) reguluje zasady zapłaty podatku od nieruchomości w zależności od statusu jej współwłaścicieli. Jak wyjaśnia Justyna Aftyka, prawnik w Kancelarii Prawnej Lakron M. Kargul i Wspólnicy, podstawę zapłaty podatku od nieruchomości przez jej współwłaścicieli, będących osobami fizycznymi, stanowi decyzja organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, ustalająca wymiar podatku. Jest on płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach do: 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego, przy czym współwłaściciele odpowiadają solidarnie za dopełnienie obowiązku podatkowego.
- Oznacza to, że organ podatkowy może żądać zapłaty całości lub części podatku od wszystkich współwłaścicieli łącznie, od kilku z osobna lub od każdego z nich - mówi Justyna Aftyka.
Zwraca uwagę, że odmienne zasady regulacji podatku od nieruchomości obowiązują w sytuacji, gdy nieruchomość stanowi współwłasność osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową.
- Wówczas osobom fizycznym nie doręcza się decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości. Obowiązane są one natomiast postępować według zasad obowiązujących w tym zakresie osoby prawne - mówi Justyna Aftyka.
Nasza rozmówczyni wyjaśnia, że oznacza to, iż w terminie do 15 stycznia składają organowi podatkowemu, właściwemu ze względu na miejsce położenia nieruchomości deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, oraz bez wezwania wpłacają obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości na rachunek budżetu właściwej gminy w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego.
MAGDALENA MAJKOWSKA