ETS rozpatrywał połączone sprawy C-203/08 i 258/08 w odpowiedzi na pytania prejudycjalne, z którymi zwróciły się holenderski sąd oraz rada stanu. Sprawy dotyczyły sporu pomiędzy holenderską fundacją Stichting de Nationale Sporttotalisator (De Lotto), zajmującą się jako monopolista prowadzeniem zakładów sportowych, gry lotto i gier liczbowych w Holandii, a dwiema prywatnymi spółkami Ladbrokes i Betfair (dalej „Spółki). Spółki były zarejestrowane w Wielkiej Brytanii i powołując się na swobodę świadczenia usług w Unii Europejskiej, zajmowały się organizowaniem przez internet zakładów sportowych i działalnością bukmacherską z przeznaczeniem dla mieszkańców Holandii.
Według ustaleń ETS, holenderskie uregulowanie dotyczące gier losowych całkowicie zakazuje oferowania interaktywnych gier losowych przez internet. Natomiast, do organizowania tradycyjnych gier losowych czy zakładów sportowych w Holandii niezbędne jest uzyskanie zezwolenia administracyjnego, którego organy krajowe udzielają tylko jednemu monopoliście dla każdej z dozwolonych gier losowych.
ETS przypomniał, że co do zasady artykuł 49 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską wymaga zniesienia jakichkolwiek ograniczeń swobodnego świadczenia usług, nawet gdy ograniczenia te stosowane są zarówno w stosunku do podmiotów krajowych, jak i podmiotów z innych państw członkowskich. Jednakże, jak wskazał ETS, ograniczenia te mogą być uzasadnione względami ochrony konsumentów, przeciwdziałania oszustwom i nakłanianiu obywateli do nadmiernych wydatków związanych z grą, jak też względami zapobiegania zakłóceniom porządku publicznego.
W toku postępowania przed ETS, Spółki wskazywały, że posiadają zezwolenia na działalność w sektorze gier losowych, uzyskane w Wielkiej Brytanii, w tym również na przeprowadzanie zakładów sportowych i innych gier losowych za pośrednictwem internetu i telefonu oraz podlegają w Wielkiej Brytanii bardzo surowej regulacji mającej na celu zapobieganie oszustwom i uzależnieniu od gier losowych. Okazało się to jednak, zdaniem ETS, niewystarczające. ETS przypomniał bowiem, że sektor gier losowych oferowanych przez internet nie jest przedmiotem harmonizacji w ramach Unii Europejskiej i każde państwo członkowskie może wprowadzić własne ograniczenia na swoim terytorium.
Podsumowując, z orzeczeń ETS jasno wynika, że każde państwo członkowskie ma prawo wprowadzać własne regulacje ograniczające swobodę świadczenia usług w zakresie gier losowych, zmierzające do ochrony swoich obywateli przed zgubnymi skutkami hazardu. W tym celu możliwy jest nawet zakaz niektórych sposobów świadczenia takich usług, np. za pośrednictwem internetu, jak i ograniczenie ilości podmiotów świadczących usługi w zakresie gier losowych.
Powyższe orzeczenia z punktu widzenia Polski i istniejących w naszym państwie ograniczeń w zakresie prowadzenia gier losowych są bardzo istotne. Ważne jest bowiem, aby istniejące w Polsce ograniczenia były zgodne z prawem Unii Europejskiej i orzecznictwem ETS, oraz aby podmioty krajowe, które są obowiązane do przestrzegania obowiązujących przepisów, wiedziały, że takie ograniczenia obowiązują również podmioty z innych państw członkowskich oferujące gry losowe w Polsce przez internet, pomimo istnienia zasady swobody świadczenia usług na terytorium Unii Europejskiej.
M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna