RADA
Sposób rozliczenia zależy od wartości i okresu użytkowania wyposażenia hotelu. Ponieważ wartość większości z wymienionych przedmiotów nie przekroczy 3500 zł, to nie stanowią one środków trwałych. Takie zakupione przedmioty można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania ich do używania. Nie jest natomiast możliwe rozliczanie poniesionych na ich zakup wydatków proporcjonalnie (w czasie). Jedynie w sytuacji gdyby opisane składniki majątkowe zostały uznane za środki trwałe, to byłaby możliwość rozliczania ich proporcjonalnie poprzez odpisy amortyzacyjne.
UZASADNIENIE
Sposób rozliczenia wyposażenia hotelu zależy od jego wartości i okresu użytkowania. Jeśli wartość zakupionych składników majątku nie przekroczy 3500 zł, ale przewidywany okres ich użytkowania będzie dłuższy niż rok, mogą Państwo wybrać jedno z następujących rozwiązań:
• nie zaliczać go do środków trwałych, a wydatek poniesiony na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania, lub
• zaliczyć taki składnik majątku do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować go jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym.
Z treści pytania wynika, że nie zakwalifikowali Państwo zakupionych składników majątkowych jako środków trwałych. W konsekwencji nie można ich rozliczać proporcjonalnie. Takie postępowanie byłoby sprzeczne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Organy podatkowe potwierdzają, że od rzeczowych składników majątkowych, które nie zostały zakwalifikowane jako środki trwale, nie należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Przykładowo: Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie, w piśmie nr IA-415/168/2006 z 29 stycznia 2007 r., stwierdził:
(...) rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych - nie podlegają odpisom amortyzacyjnym (...)
Pierwsze wyposażenie hotelu z punktu widzenia ustawy o rachunkowości
O ile w ustawach podatkowych istnieje kryterium wartościowe (3500 zł) zaliczania składników majątku do kategorii środków trwałych, o tyle w ustawie o rachunkowości takiej kwoty granicznej nie ma. W związku z tym dla przedmiotów:
• kontrolowanych przez jednostkę,
• o przewidywanym użytkowaniu przez okres dłuższy niż rok,
• przeznaczonych na własne potrzeby jednostki,
• kompletnych i zdatnych do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania,
jednostka może ustalić zarówno niższy, jak i wyższy próg wartościowy. Ustalenie takie powinno być zawarte przez kierownika jednostki w dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie (i zazwyczaj tak jest), by stosować do amortyzacji bilansowej stawki podatkowe, jeśli zapewniają one odpisanie środka trwałego przez okres jego ekonomicznej użyteczności.
Należy również wskazać, że ustawa o rachunkowości przewiduje (art. 32 ust. 6), że:
dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej można ustalać odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe w sposób uproszczony, przez dokonywanie zbiorczych odpisów dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem lub jednorazowo odpisując wartość tego rodzaju środków trwałych.
Reasumując: w przypadku zakupu „pierwszego wyposażenia” obejmującego przedmioty o cenie jednostkowej niższej niż 3500 zł można je zaliczyć do:
• materiałów - wówczas należy je odpisać w koszty zużycia w miesiącu oddania do użytkowania, lub
• środków trwałych - wówczas należy je odpisać w koszty amortyzacji jednorazowo lub stopniowo.
Wprowadzenie przedmiotów stanowiących „pierwsze wyposażenie” do ewidencji środków trwałych i dokonywanie stopniowej amortyzacji może być dla firmy opłacalne. Wysoka łączna wartość tych przedmiotów, jednorazowo odniesiona w koszty, mogłaby negatywnie wpłynąć na realizację podstawowej zasady w rachunkowości, tj. rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego.
• art. 16a i nast. ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2007 r. Nr 176, poz. 1238
• art. 32 ust. 6 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 208, poz. 1540
Paweł Muż
ekonomista, księgowy
Rafał Styczyński
doradca podatkowy