RADA
Wydatki udokumentowane paragonami mogą być - pod warunkiem odpowiedniego uzupełnienia treści paragonu - zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Dotyczy to również podatku VAT z takich paragonów. Szczegóły - w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone wyłącznie wydatki prawidłowo udokumentowane (przykładowo: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2003 r., sygn. akt SA/Sz 1387/02, publ. Prz. Podat. 2004/4/49). Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych ustalają sposób udokumentowania wydatków zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.
Podstawą zapisów w księgach rachunkowych stwierdzających dokonanie operacji gospodarczej są dowody księgowe (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Elementy, które musi zawierać dowód księgowy, wymienia art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Paragony nie zawierają wszystkich tych elementów (np. nie określają stron dokonujących operacji gospodarczej, lecz jedynie jedną ze stron, tj. sprzedającego).
Pomimo to w praktyce organy podatkowe dopuszczają, by wydatki udokumentowane tylko paragonami mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jako przykład można wskazać postanowienie Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 5 czerwca 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-129/07/KUKM, publ. http://sip.mf.gov.pl/sip/):
Poświadczenie transakcji dowodem zewnętrznym, który nie spełnia wymogów określonych w przepisach ustawy o rachunkowości, nie pozbawia podatnika możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W takim wypadku zdarzenie takie powinno zostać udokumentowane dodatkowym dowodem zastępczym, w którym zawarte zostaną brakujące elementy, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.
Z kolei w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2008 r. (nr IP-PB3-423-430/08-2/GJ, publ. http://sip.mf.gov.pl) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:
Aby określony wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ponadto powinien być prawidłowo udokumentowany. Wymienione w opisie stanu faktycznego paragony fiskalne, bilety i inne dowody zapłaty wraz z dokumentami wewnętrznymi Banku obejmują wszystkie dane wymagane powołanym art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Niezależnie od powyższego, pewne braki formalne w dokumentach księgowych zewnętrznych, na ogół brak numeru NIP wystawcy, również nie przesądzają o tym, że dany koszt nie wystąpił, co jest zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu wydatku udokumentowanego paragonem (jeśli treść paragonu zostanie w odpowiedni sposób uzupełniona) dotyczy wartości paragonu brutto, tj. wartości uwzględniającej VAT, który nie mógł zostać odliczony (gdyż VAT z paragonów nie podlega, co do zasady, odliczeniu).
Prawo do odliczenia z innych dokumentów niż faktura wynika z § 17 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Przepis ten wymienia dokumenty zrównane z fakturami. Tylko taki paragon, który spełni warunki określone w § 17 (np. paragon za przejazd autostradą), będzie podstawą odliczenia VAT. Wówczas do kosztów podatkowych należy zaliczyć kwotę kosztu netto.
• art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316
• art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1343
Tomasz Krywan
doradca podatkowy