Zapłata całej kwoty przed wysłaniem towaru tworzy obowiązek podatkowy w zakresie CIT w momencie zapłaty. Nazwanie zapłaty zaliczką nie wpłynie na zmianę momentu wystąpienia obowiązku podatkowego. Taki pogląd przyjął Dyrektor KIS, a sąd administracyjny zaakceptował stanowisko.
- Zapłata całej kwoty nie jest zaliczką. Zapis w umowie bez znaczenia dla podatku CIT
- Moment powstania obowiązku podatkowego w CIT – najwcześniejsza z okoliczności kluczowa
- Jak odróżnić zapłatę od zaliczki na gruncie podatku CIT?
- Stanowisko sądu – kluczowy faktyczny charakter czynności nazwanej błędnie zaliczką
Zapłata całej kwoty nie jest zaliczką. Zapis w umowie bez znaczenia dla podatku CIT
Wnioskodawcą interpretacji podatkowej była spółka sprzedająca kosmetyki m.in. za pomocą sklepu internetowego.
Spółka broniła tezy, że w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, winna ona rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy CIT tzn. w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury.
Art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT stanowi, że:
„Do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…)”
Spółka zamierzała umieścić zapis w warunkach umowy, który nazywałby zapłatę całości ceny „z góry”, zaliczką. Okazało się jednak, że taki zapis w umowie nie wpłynąłby na moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie CIT, gdyż realnie byłaby to zapłata ceny, a nie zaliczka.
Moment powstania obowiązku podatkowego w CIT – najwcześniejsza z okoliczności kluczowa
Dyrektor KIS uznał, że różne okoliczności mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego w zakresie CIT, jednak kluczowa jest najwcześniejsza z nich:
„(…) w świetle art. 12 ust. 3a ustawy CIT o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność, to przychód powstaje w tym dniu.”
Na podstawie tego stanowiska najwcześniejszym zdarzeniem było w tym przypadku otrzymanie należności, ta okoliczność została uznana za kluczową dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
Jak odróżnić zapłatę od zaliczki na gruncie podatku CIT?
Jak już wspomniano, spółka zamierzała nazwać zapłatę całej ceny zaliczką i na tej podstawie zastosować przepis dotyczący zaliczek. Jednak kluczowe było tu ustalenie definitywnego charakteru przysporzenia majątkowego po stronie spółki, co wyklucza stosowanie regulacji odnoszących się do zaliczek:
„(…) zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe i wpłaty na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…)”
Stanowisko sądu – kluczowy faktyczny charakter czynności nazwanej błędnie zaliczką
Zgodnie z orzeczeniem WSA we Wrocławiu z dnia 30 maja 2023 r. sygn. I SA/Wr 537/22
„Przewidziane w regulaminie sklepu internetowego okoliczności związane z możliwością zwrotu wpłacającemu środków nie mają jednak w ocenie Sądu wpływu na charakter dokonanej wpłaty (…) Nabywca towaru w dniu nabycia (złożenia zamówienia) dokonuje z góry definitywnej zapłaty, która ma charakter ostatecznego przysporzenia, a nie jak argumentuje skarżąca – zaliczki. O zaliczce (nawet 100 %) byłaby mowa gdyby należność była uiszczona w związku z deklaracją nabycia towaru, a nie – jak w niniejszej sprawie – w związku z jego zakupem.”
Wskazane orzeczenie sądu podkreśla, że zapis umowny używający nietrafnych pojęć wobec obiektywnych zdarzeń nie może być okolicznością zmieniającą następstwa podatkowe.