Zaliczenie wydatków reklamowych do kosztów podatkowych odbywa się na podstawie ogólnych przepisów dot. kosztów, tj. art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
W przypadku obu podatków dochodowych do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Na podstawie powyższych przepisów możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który wg racjonalnej oceny, mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia nawet jeśli przychód faktycznie nie wystąpi.
Kluczowym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest więc poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Niestety w prawie podatkowym próżno szukać definicji reklamy. W orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach organów podatkowych korzysta się więc z definicji słownikowej.
Stąd na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacjach o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.
Od reklamy należy odróżnić jednak informację handlową o towarach i o firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach.). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, ani zachęcających do jego nabycia.
Wydatki na reklamę stosowanie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i art. 15 ustawy o CIT stanowią koszty uzyskania przychodów.
Ustawodawca w art. 22 ust. 5-5d ustawy o PIT i art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT podzielił koszty na:
1. koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz
2. koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie).
Pierwsza kategoria kosztów, to te wydatki, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu.
Druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem oraz koszty, które pomimo, że niewątpliwie związane z osiągniętym przychodem, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.
Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o PIT i art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.
Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Datę poniesienia kosztu podatkowego określa art. 22 ust. 5d ustawy o PI ii art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady (bo jest kilka wyjątków wskazanych w tych dwóch przepisach), uważa się:
- dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo
- dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Natomiast koszty pośrednie, w tym koszty reklamy, powinny być natomiast zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia jako koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo innego dowodu.
Reprezentacja i reklama - co jest kosztem uzyskania przychodów
Gdy kosztów pośrednich nie można w sposób jednoznaczny powiązać z konkretnymi przychodami, nie można określić z jaką częścią przychodów związane są te koszty, wówczas wydatki na reklamę powinny stanowić koszty pośrednie.
Ale jeżeli z punktu widzenia ustawy o rachunkowości nie można tego rodzaju kosztów przyporządkować do innego okresu niż daty poniesienia, a dodatkowo nie wiadomo czy w ogóle przyniosą one jakikolwiek efekt gospodarczy, to nie są wówczas rozliczanie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów.
Czas i sposób rozliczenia kosztów powinien być uzasadniony ich charakterem oraz zachowaniem zasady ostrożności (art. 39 ustawy o rachunkowości).
Polecamy: Ile zapłacisz PIT przy sprzedaży domu, mieszkania lub działki?
Polecamy: Czy nieściągalne należności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów
Wydatki na reklamy (w tym np. gazetki reklamowe) są pośrednio związane z przychodami, a zatem w rachunku podatkowym należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tj. „jednorazowo” w dacie zaksięgowania jako koszt.
Nie są to bowiem koszty, które można bezpośrednio przypisać do określonego przychodu oraz konkretnych lat podatkowych, bowiem nie wiadomo czy w ogóle wygenerują przychody.