Tak uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 lipca 2021 r. (sygn. 0115-KDWT.4011.191.2021.1.KG).
Prawnik - przedsiębiorca kupuje telewizor. Czy to może być koszt podatkowy?
Z wnioskiem o interpretację wystąpił Prawnik, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (kancelarię prawniczą) z siedzibą w swoim mieszkaniu. W ramach działalności gospodarczej tego Prawnika konieczne jest uczestniczenie w różnego rodzaju spotkaniach (np. z klientami, przedstawicielami klientów) odbywanych często w formie wideokonferencji za pośrednictwem komunikatorów wideo ).
Ponadto Prawnik ten uczestniczy w rozprawach sądowych, które są przeprowadzane zdalnie on-line przez internet. Sąd przesyła z odpowiednim wyprzedzeniem link na rozprawę, pod którym rozpoznawana jest sprawa sądowa. Podczas rozprawy on-line wyświetlanych jest (jednocześnie) kilka osób: sędzia, pełnomocnictw stron, strony, świadkowie. W trakcie rozpraw konieczne jest również okazywanie dokumentów sądowi lub też sąd okazuje stronom/świadkom/pełnomocnikom dokumenty. Prawnik zwrócił uwagę, że w celu oceny zeznań świadków/stron niezbędne jest nie tylko wysłuchiwanie zeznań, ale często również ocena gestykulacji oraz mimiki przesłuchiwanych osób. Oczywiście trudniej to robić na ekranie zwykłego laptopa, a znacznie łatwiej na dużym ekranie.
W związku z potrzebą ciągłej komunikacji elektronicznej z klientami, a także udziału w zdalnych rozprawach sądowych, Prawnik zamierza zakupić telewizor, który ma służyć jako duży ekran komputerowy do w/w wideokonferencji oraz do prezentowania zawartości ekranu (tzw. screen-sharing).
Prawnik poinformował też, że w jego mieszkaniu (które służy jako siedziba jego Kancelarii) nie ma wydzielonego pomieszczenia na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Telewizor zostanie więc powieszony na ścianie w salono-kuchni, w której Prawnik świadczy swoje usługi. Poza czasem pracy pomieszczenie wykorzystywane jest do celów prywatnych Prawnika.
W związku z powyższym opisem prawnik zadał Dyrektorowi KIS pytanie:
Czy wydatki poniesione w związku z planowanym zakupem ww. sprzętu tj. telewizora, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości, skoro działalność gospodarcza prowadzona jest w miejscu stałego zamieszkania i może zachodzić podejrzenie organów skarbowych, że zakupiony sprzęt będzie mógł również służyć do prywatnych celów domowych?
Co jest kosztem w podatku dochodowym (PIT)?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przypomniał, że (co do zasady), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
- został właściwie udokumentowany;
- wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.
Konieczny związek kosztu z działalnością
Organ podatkowy zwrócił uwagę, że podatnik musi w szczególności (np. na wypadek kontroli podatkowej) wykazać na podstawie zgromadzonych dowodów, związek ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem. Podatnik powinien potrafić wykazać związek przyczynowy między poniesieniem konkretnego wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, organy podatkowe przyjmują, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Środki trwałe do 10 tys. zł bezpośrednio w kosztach podatkowych
Dyrektor KIS wskazał też, że wydatki na zakup środków trwałych (czyli rzeczowych składników majątku przedsiębiorcy, wykorzystywanych do działalności gospodarczej) można co do zasady zaliczać do kosztów podatkowych poprzez rozłożone w czasie odpisy amortyzacyjne.
Jednak (na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o PIT) podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Dlatego też, jeżeli wartość początkowa (np. cena zakupu) składników majątku nie przekracza 10 tys. zł, to podatnik ma wybór:
a) może nie zaliczyć ich do podlegających amortyzacji środków trwałych, o których mowa w art. 22a i art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosząc wydatki na nabycie/wytworzenie tych składników bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania; albo
b) może zaliczyć je do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując je w ewidencji środków trwałych, po czym:
- dokonać ich jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym lub
- dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej zgodnie z art. 22h-22m ww. ustawy.
Telewizor może być kosztem podatkowym firmy o ile nie służy do celów prywatnych
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w konkluzji omawianej interpretacji stwierdził, że (w świetle okoliczności opisanych we wniosku) wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup telewizora dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, spełnia przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W tej sytuacji – o ile wartość początkowa telewizora nie przekroczy 10 000 zł. – przedmiotowy wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej już w miesiącu oddania telewizora do używania na potrzeby prowadzonej działalności.
Organ podatkowy zwrócił jednocześnie uwagę na treść art. 23 ust. 1 pkt 49) ustawy o PIT, zgodnie z którym, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Warto zauważyć, że trudno będzie podatnikowi wykazać, że nie używa tego telewizora (także) do celów prywatnych. Jednak wykazanie okoliczności wskazanych w. art. 23 ust. 1 pkt 49) ustawy o PIT należeć będzie raczej do organów podatkowych, co też nie będzie proste.
oprac. Paweł Huczko