Tak
Jeżeli na potrzeby działalności wykorzystywany jest np. jeden pokój, można wyliczyć udział procentowy tego pomieszczenia w stosunku do ogólnej powierzchni całego mieszkania.
Utrzymanie lokalu, nawet jeżeli jest to lokal mieszkalny, stanowi, co do zasady, koszt przedsiębiorcy, jednak w kwalifikowaniu danego wydatku w ciężar wyniku podatkowego w świetle przepisów podatkowych obowiązuje przedsiębiorców wiele ograniczeń.
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 wyżej powołanej ustawy. Jeżeli zatem powyższe warunki zostaną spełnione, przy czym należy pamiętać, że związek kosztu z przychodem nie musi być bezpośredni, wydatki wynikające z eksploatacji lokalu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Pewien problem pojawia się w sytuacji, kiedy lokal mieszkalny nie jest w całości wykorzystywany w prowadzonej działalności. Przepisy podatkowe nie dają w takim przypadku żadnych wskazówek, jak rozstrzygnąć tego typu kwestię. Jeżeli jest to jeden pokój, można wyliczyć udział procentowy tego pomieszczenia w stosunku do ogólnej powierzchni całego mieszkania. Ponadto zostaje kwestia wyliczenia udziału w prowadzonej działalności gospodarczej udziału części wspólnej lokalu (korytarz, pomieszczenia sanitarne). Jeżeli przyjmie się, że jest ona proporcjonalna do stosunku, np. pokoju w pozostałej części pomieszczeń mieszkalnych, niebędących wykorzystywanych w działalności, to moim zdaniem organy podatkowe nie będą miały w takim przypadku żadnych wątpliwości. Zaprezentowany powyżej podział jest powszechnie przez nie akceptowany.
Taki podział nie zawsze jest jednak uzasadniony, bowiem zużycie część wspólnych lokalu mieszkalnego, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, może być znacznie wyższe aniżeli procentowy udział wykorzystywanej powierzchni. Wtedy należałoby podwyższyć wskaźniki wykorzystania powierzchni wspólnej na potrzeby prowadzonej działalności, należy jednak mieć uzasadnienie do przyjętego systemu rozliczeń.
PAWEŁ JABŁONOWSKI
doradca podatkowy, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 22 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).