Wzór deklaracji FIN-1
W Dzienniku Ustaw z 17 lutego 2016 r. opublikowane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 lutego 2016 r. w sprawie określenia wzoru deklaracji w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. 2016 poz. 193). Rozporządzenie MF określa wzór deklaracji w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych (FIN-1), stanowiący załącznik do rozporządzenia.
Rozporządzenie stanowi bezpośrednią konsekwencję wprowadzenia podatku od niektórych instytucji finansowych. Na mocy ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. poz. 68) ten nowy podatek obowiązuje od dnia 1 lutego 2016 r. W związku z nowymi regulacjami minister finansów zobowiązany był do przygotowania w drodze rozporządzenia wzoru deklaracji w zakresie tego podatku. Wzór ten umożliwia prawidłowe obliczenie podstawy opodatkowania, w tym wszystkich kwot ją obniżających oraz kwoty podatku. Wzór zawiera również objaśnienia co do terminu i miejsca złożenia deklaracji.
Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych - od 1 lutego 2016 r.
Rozporządzenie weszło w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, czyli w dniu 18 lutego 2016 r.
Wzór deklaracji w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych (FIN-1)
Pierwsze deklaracje za luty 2016 r.
Zgodnie z ustawą z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych pierwszym okresem rozliczeniowym, za który podatnicy obowiązani są dokonać obliczenia podatku i złożyć deklarację podatkową, jest miesiąc luty 2016 r.
Podatek bankowy podwyższa marże kredytów
Przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku. Podatek wynosi 0,0366% podstawy opodatkowania miesięcznie.
Natomiast podatnikami podatku są:
1) banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.);
2) oddziały banków zagranicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
3) oddziały instytucji kredytowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe;
4) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1450, z późn. zm.);
5) krajowe zakłady ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844);
6) krajowe zakłady reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
7) oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
8) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
9) instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2014 r. poz. 1497, z późn. zm.).
Pobór podatku od niektórych instytucji finansowych
Jak wynika z ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych podatnicy są obowiązani, bez wezwania właściwego organu podatkowego:
1) składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2) obliczać i wpłacać podatek na rachunek właściwego urzędu skarbowego
– za miesięczne okresy rozliczeniowe w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.
Podatek bankowy - Ministerstwo Finansów nie zgadza się z opinią EBC
Obowiązek składania deklaracji nie dotyczy podatników, w przypadku których wielkość podstawy opodatkowania określona zgodnie z art. 5 ust. 1–3 ustawy, po zastosowaniu obniżeń określonych w art. 5 ust. 4–9 ustawy, nie powoduje powstania obowiązku wpłacenia podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego.
Właściwym organem podatkowym w zakresie podatku jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo ze względu na siedzibę podatnika.
Natomiast w przypadku braku możliwości ustalenia właściwego organu podatkowego właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.