Zdarza się, że otrzymujemy z urzędu skarbowego, ale także od innych organów podatkowych, akty administracyjne oznaczone jako decyzja lub postanowienie. Są to dwa różne dokumenty wywołujące inne skutki w praktyce.
Artur Kłopotowski, ekspert w Grant Thornton Frąckowiak, wyjaśnia, że zgodnie z Ordynacją podatkową (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy stanowią inaczej.
- Decyzja rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji - tłumaczy Artur Kłopotowski.
Dodaje, że na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem sprawy należy rozumieć pewne zdarzenie, którego zaistnienie powoduje wszczęcie (na wniosek lub z urzędu) konkretnego postępowania podatkowego, mającego doprowadzić do ustalenia (określenia) podatkowych skutków powstałego zdarzenia.
- Tym samym urząd skarbowy, wydając decyzję, kończy postępowanie podatkowe, rozstrzygając co do istoty w danej sprawie. Rozstrzygnięcia mogą mieć różny charakter. Są takie, które wywołują dla adresatów określone skutki prawne o charakterze materialnym, np. ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego, stwierdzenie nadpłaty. Mogą też wystąpić orzeczenia formalnie jedynie kończące wszczęte i prowadzone postępowanie podatkowe, np. decyzja o umorzeniu postępowania - wymienia nasz rozmówca.
Jak tłumaczy ekspert, niezależnie od charakteru wydanego rozstrzygnięcia decyzja kończy postępowanie (sprawę) w danej instancji. Jeśli to jest decyzja wydana w I instancji, adresatowi służy prawo odwołania się do organu odwoławczego. Organ ten po przeprowadzeniu postępowania podatkowego wyda własną decyzję.
Natomiast w toku postępowania organ podatkowy wydaje postanowienia. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają sprawy, chyba że przepisy stanowią inaczej.