Okazuje się, że jest możliwe wyeliminowanie nawet ostatecznej i prawomocnej decyzji organu podatkowego, która oparta jest o przepis polskich ustaw podatkowych, o ile jest niezgodny z prawem unijnym.
Przepis art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:
1) została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości;
2) została wydana bez podstawy prawnej;
Polecamy: Karta podatkowa - poradnik użytkownika
3) została wydana z rażącym naruszeniem prawa;
4) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;
5) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;
6) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;
Polecamy: serwis Podatki osobiste
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa;
8) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.
W dniu 11 czerwca 2010 r. zapadł wyrok NSA (sygn. akt I FSK 449/09), w którym sąd stwierdził, że "rażące naruszenie prawa" w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej zachodzi nie tylko wtedy, gdy istnieje oczywisty dysonans pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją - ale także wówczas, gdy organ podatkowy wydał decyzję ostateczną w oparciu o przepis prawa krajowego, która to norma prawna, poprzez proste zestawienie, pozostaje w oczywistej sprzeczności z prawem wspólnotowym.
Warto zatem śledzić również prawo unijne i orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w Luksemburgu. Może się to przydać w stosowaniu polskiego prawa podatkowego.