Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w orzeczeniu z 4 października uznał, że kursy księgowe, finansowane w 100 proc. ze środków publicznych, są zwolnione z VAT (Sygn. akt I SA/Gd 859/11).
W niniejszej sprawie istota sporu sprowadzała się do interpretacji określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) warunku zwolnienia usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że skarżąca organizuje szkolenia dla firm prywatnych i instytucji sektora publicznego, które są w 100 proc. finansowane ze środków publicznych. Organizowane szkolenia mają na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu organizowane przez skarżącą szkolenia spełniają definicję szkoleń kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Wnioskodawca, dokonując opisu stanu faktycznego, sprecyzował, że przepływ środków dotacyjnych jest udokumentowany poprzez wpływ na odrębny rachunek prowadzony przez pracodawcę i dyspozycji z tego rachunku na rzecz strony skarżącej. Zapis „finansowana w całości ze środków publicznych” nie odnosi się w ocenie Sądu do podmiotów dysponujących środkami, lecz rzeczywistego w kontekście ekonomicznym źródła finansowania środkami, które nie zostały uzyskane przez podmiot jako przychód z działalności gospodarczej. Zatem środki dotacyjne uzyskane przez przedsiębiorcę na cele szkolenia pracowników stanowią środki publiczne w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 132 ust. 1 Dyrektywy VAT 2006/112/WE zakres zwolnienia czynności związanych z kształceniem zawodowym lub przekwalifikowaniem jest limitowany.
WSA w Gdańsku uznał, że zakres usług ściśle związanych z kształceniem wyznacza cel ustawowego zwolnienia, zatem mimo konieczności stosowania wiążącej wykładni przepisów normujących zwolnienia, to zasada ta nie może prowadzić do pozbawienia zwolnienia skuteczności (por. ETS, sprawa C-445/05 Werner Haderer).
Od 1 stycznia 2011 r. podstawowa stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 23 proc., z wyłączeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.
Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
Obowiązujący od 1 stycznia 2011 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 26-29 ustawy o VAT wprowadza zwolnienie o szerokim zakresie i obejmuje wiele usług korzystających ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie dotychczasowych przepisów (por. Dyrektywa VAT 2006/112/WE. Komentarz 2011, pod red. Jerzego Martini, UNIMEX 2011, str. 588).