Kopie faktur VAT w formie papierowej niekonieczne?
26 lipca 2010 r. Spółka prowadząca sprzedaż sprzętu komputerowego i usług złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania, przesyłania faktur oraz przechowywania kopii faktur.
We wniosku podniesiono, że w związku z szerokim zakresem prowadzonej działalności, drukowanie kopii faktur oraz ich przechowywanie w formie papierowej jest dla Spółki kosztowne i uciążliwe.
Jednocześnie wskazano, że w systemie informatycznym, opartym o relacyjną bazę danych, Spółka zapisuje wszystkie transakcje sprzedaży towarów i usług. Sposób przechowywania danych pozwala na wydrukowanie w każdym czasie kopii faktur. Kopie faktur wydrukowane w okresie późniejszym z systemu informatycznego są zgodne z oryginałami w sposób nie budzący wątpliwości pod względem danych dotyczących stron transakcji, przedmiotu transakcji, danych ilościowych i wartościowych oraz danych osoby wystawiającej fakturę.
W związku z powyższym zadano pytanie: Czy Spółka może nie drukować kopii faktur w dacie dokonania sprzedaży tylko przechowywać je w systemie informatycznym?
Polecane: Serwis VAT; Dział: Faktura
Zdaniem Spółki nie trzeba drukować kopii faktur VAT
Spółka stwierdziła, że taka możliwość istnieje.
Zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuję sprzedawca.
Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „oryginał”, a kopia faktury i faktury korygującej wyraz „kopia”. Z powyższego nie wynika, że oryginał i kopia faktury muszą być sporządzone w formie papierowej.
Na ten temat milczą także przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Spółka przywołała stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z dnia 8 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 396/10, w którym to WSA wskazał, że w żadnym przepisie rozporządzenia nie mówi się o drukowanej kopii faktury, co oznacza, że prawodawca nie zastrzegł formy drukowanej jako jedynej możliwej do przechowywania.
Przechowywanie faktur sprzedaży
Za istotną przesłankę wykładania omawianych przepisów, należy uznać funkcję jaką pełni konieczność przechowywania kopii faktury. Jest to funkcja kontrolna, zatem wykładnia winna ją uwzględniać.
Pomimo tych argumentów, w interpretacji indywidualnej z 11 października 2010 r., nr ITPP1/443-123/10/JK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Skuteczne zaskarżenie negatywnej interpretacji
Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu do usunięcia naruszenia prawa (skarżący powinien to uczynić w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się lub z łatwością mógł dowiedzieć o wydaniu interpretacji), Spółka złożyła skargę.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. skargę na działanie (jak w tym przypadku) lub bezczynność organu wnosi się za jego pośrednictwem, w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 i 54 § 1 ww. ustawy).
Termin wniesienia do sądu administracyjnego skargi na zmianę interpretacji podatkowej
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu skargi, wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 79/11, zaskarżoną interpretację uchylił.
WSA powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne w tym zakresie stwierdził, iż w przepisach rozporządzenia ustawodawca nie wskazuje na drukowaną kopię faktury VAT, a tym samym nie skorzystał z przewidzianego w art. 247 ust. 2 Dyrektywy uprawnienia do wprowadzenia szczególnych, krajowych uregulowań w zakresie sposobu przechowywania faktur i nie zastrzegł formy drukowanej jako jedynej możliwej formy do przechowywania.
Sąd stwierdził ponadto, iż brak ograniczenia w zakresie metod przechowywania faktur zapewnia realizację celów art. 246 Dyrektywy oraz jest zgodne z zasadą proporcjonalności.
Minister Finansów postanowił skorzystać z uprawnienia zakwestionowania stanowiska Sądu pierwszej instancji. Złożył skargę kasacyjną, która jednak została następnie wycofana, z uwagi na to, iż stanowisko WSA zawarte w zaskarżonym wyroku było zgodne z ugruntowaną i jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym również Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Postępowanie kasacyjne zostało umorzone, a Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy został zobligowany do zmiany interpretacji na korzyść wnioskodawcy - co uczynił w interpretacji podatkowej z 27 kwietnia 2012 r. (nr ITPP3/443-123/10/12-S/JK) .
Opracowała Katarzyna Dyrdowska