Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 lipca 2016 r. (sygn. I FSK 11315).
Sprawa dotyczy podatnika VAT - spółki działającej jako dealer samochodów osobowych, która nabywa samochody celem odsprzedaży. Samochody sprzedawane są klientom bezpośrednio po ich nabyciu bądź przed sprzedażą są wykorzystywane do różnych celów związanych z opodatkowaną działalnością (m.in. wspieranie sprzedaży poprzez udostępniania do jazd testowych, klientom serwisu jako pojazdy zastępcze oraz do jazd służbowych pracowników).
Na tym tle podatnik wystąpił do organu podatkowego o wydanie interpretacji w przedmiocie następujących pytań:
1) czy w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. spółce przysługiwało prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach działalności gospodarczej;
2) czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. spółce przysługuje prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej;
3) czy zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym po dniu 1 stycznia 2011 r., spółce przysługiwało i przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu samochodów wykorzystywanych w opodatkowanej działalności gospodarczej.
Polecamy: Praktyczny leksykon VAT 2016
Polecamy: Biuletyn VAT
Przedstawiając własne stanowisko, podatnik wskazał, że zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. jak i po 1 stycznia 2011 r. spółka posiada pełne prawo do odliczenia VAT, ponieważ przepisy art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy o VAT nie uzależniają możliwości odliczenia ani od cech technicznych, ani też od faktycznego przeznaczenia. Poza tym brak uzależnienia w przepisach o VAT prawa do odliczenia od czasu, jaki upływa pomiędzy nabyciem a sprzedażą pojazdu. W kontekście nabywania paliw do samochodów podatnik wskazał, że przysługiwać mu będzie odliczenie podatku naliczonego zarówno w poprzednim jak i nowym stanie prawnym na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ samochody nabywane przez spółkę nie wypełnia przesłanek 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT lub art. 4 ustawy z 16 grudnia 2010 r.
Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika w nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdów, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz nabyciu paliwa do ich napędu. W uzasadnieniu wskazał, że pojazdy wykorzystywane do jazd służbowych pracowników nie służą bezpośrednio wspieraniu sprzedaży, lecz ogólnie do działalności spółki stąd możliwość odliczenia VAT w wysokości 60% (nie więcej niż 6 000 zł) istniała wyłącznie do 31 grudnia 2010 r., zaś po tym terminie podatnik w ogóle nie był uprawniony do odliczeń.
Sprawa trafiła do WSA, który oddalił skargę podatnika, podzielając stanowisko i wykładnię przepisów dokonanych przez organ w zakwestionowanym przez skarżącą zakresie.
Podatnik złożył skargę kasacyjną do NSA, który częściowo przyznał rację podatnikowi i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Sąd przychylił się do argumentacji podatnika w części dotyczącej odliczenia VAT naliczonego przy wydatkach na samochody serwisowe, bowiem pozostają one w ścisłym związku z uatrakcyjnieniem warunków sprzedaży pojazdów, a także stanowią realizację zobowiązań z umów zawartych z kupującymi samochody (m.in. I FSK 1419/13, I FSK 796/13, I FSK 1442/13). Z kolei w zakresie pojazdów wykorzystywanych do celów służbowych przez pracowników sąd nie uznał argumentów spółki i orzekł, że samochody służbowe nie korzystają z odliczenia, na co wskazuje bogata linia orzecznicza.
Patryk Stelmach