Minister Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej, odnosząc się do art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zaznaczył, że nie będzie podatnikiem VAT osoba, którą wiąże stosunek prawny podobny do stosunku pracy, w ten sposób, że nie ponosi ona żadnego ryzyka gospodarczego za wykonywane obowiązki.
Skoro osoba zatrudniona na podstawie kontraktu menadżerskiego może zostać pociągnięta do odpowiedzialności zarówno wobec kontrahentów, jak i osób trzecich, może ona również ponieść ekonomiczne ryzyko z tym związane. Tym samym podmiot podpisując umowę ubezpieczenia, jeśli ta będzie chronić ubezpieczonego w zakresie stosunków wynikających z zawartego kontraktu menedżerskiego, potwierdza pośrednio niezależny charakter swojej odpowiedzialności.
Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz
Stanowisko Ministra Finansów podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 czerwca 2016 r., który wskazał, że jeśli zakres obowiązków i odpowiedzialności ujęty w kontrakcie menadżerskim wykracza poza „standardowe” obowiązki członka zarządu, co wymaga zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, a stosunek prawny łączący dany podmiot i spółkę przypomina stosunek cywilnoprawny, czynności wykonywane przez ten podmiot są wykonywane w ramach działalności gospodarczej i jest on podatnikiem podatku VAT.
Polecamy: Biuletyn VAT
Tym samym istnieje ryzyko wkroczenia w pewnego rodzaju podwójne opodatkowanie – VAT dla prowadzonej działalności gospodarczej i równocześnie PIT w ramach kontraktu menedżerskiego. Margines kreujący takie ryzyko może być trudny do uchwycenia. Na pewno osoby zawierające przytoczone umowy ubezpieczenia powinny przeanalizować swoją sytuację pod kątem nowego rozstrzygnięcia NSA.
Źródło: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 83/15.