Obowiązkiem państwa członkowskiego jest zapłata odsetek w przypadku opóźnienia w zapisaniu środków własnych na rachunek Komisji Europejskiej w wyznaczonym terminie - orzekł Europejski Trybunał Sprawiedliwości.
Obowiązkiem państwa członkowskiego jest jak najszybsze udostępnienie środków własnych Wspólnocie. Środki własne wprowadzane do budżetu składają się z przychodów, m.in. z ceł. Każde zatem opóźnienie w przekazaniu środków własnych Wspólnoty prowadzi do zapłaty odsetek przez dane państwo członkowskie.
Do udostępnienia środków własnych z tytułu ceł zobowiązana jest także Polska. Od 1 maja 2004 r. nasz kraj należy do obszaru celnego Wspólnoty. W Polsce rozpoczyna się wspólnotowy tranzyt zewnętrzny. Szczególnie my jesteśmy narażeni na niesolidnych importerów, ponieważ dług celny powstaje w miejscu, w którym towar zostaje objęty procedurą celną.
Kontrole w urzędach
Komisja Europejska przeprowadzała kontrole niemieckich organów celnych w latach 1983–1996, gdzie rozpoczynał się wspólnotowy tranzyt zewnętrzny. W wyniku kontroli stwierdziła, że wskutek nieprawidłowości popełnionych w tym okresie przez niemieckie organy celne, zostały udostępnione z opóźnieniem środki własne Wspólnoty. Opóźnienia wynikały z braku zakończenia procedury tranzytu wspólnotowego.
Z tego względu Komisja zwróciła się do władz niemieckich o niezwłoczne wszczęcie postępowania wymiarowego przez organy celne, w zakresie zgłoszeń tranzytowych. Z przeprowadzonych kontroli w Niemczech wynikało częste przekraczanie czternastomiesięcznego terminu, określonego przez wspólnotowe przepisy celne. Niemieckie władze celne opóźnienie uzasadniały tym, że nie były zobowiązane do pobierania opłat celnych przywozowych w tym terminie. W tych okolicznościach Komisja wniosła skargę do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Potrzebny dowód
Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził w wyroku C-104/02 z 14 kwietnia 2005 r., że jeśli sporne przesyłki towarów nie zostały przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia, a miejsce naruszenia lub nieprawidłowości nie mogą być ustalone, to urząd celny wyjścia ma określone obowiązki. Urząd celny powinien powiadomić o tym głównego zobowiązanego tak szybko, jak to możliwe, w każdym przypadku najpóźniej przed upływem 11 miesiąca od daty zarejestrowania zgłoszenia celnego do tranzytu wspólnotowego.
Powiadomienie powinno wskazywać zainteresowanemu, że przysługuje mu 3-miesięczny termin na dostarczenie urzędowi wyjścia dowodu potwierdzającego prawidłowość operacji tranzytu lub wskazującego miejsce, gdzie nastąpiły nieprawidłowości. Jeżeli dowód taki nie zostanie dostarczony po upływie terminu, właściwe państwo członkowskie podejmuje kroki w celu odzyskania długu celnego.
Za naruszenia kary
Obowiązkiem organów celnych, wynikających z przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego (WKC) i przepisów wykonawczych, jest zapewnienie starannego i jednolitego stosowania przepisów dotyczących odzyskania długu celnego. Sąd stwierdził, że opóźnienie w powiadamianiu głównego zobowiązanego o odpowiedniej kwocie należności celnych, z naruszeniem przepisów WKC, powoduje nieuchronne opóźnienie w ustaleniu tytułu Wspólnoty do środków własnych. Trybunał orzekł, że przekazując z opóźnieniem środki własne Wspólnocie, Niemcy uchybiły zobowiązaniom wynikającym z rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1214/92 z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie przepisów w celu wykonania procedury tranzytu wspólnotowego i niektórych uproszczeń oraz przepisów wykonawczych do WKC i rozporządzenia Rady nr 1552/89 z 29 maja 1989 r. wykonującego decyzję 88/376/EWG w sprawie systemu środków własnych Wspólnot.
Trybunał powołał się w wyroku też na orzecznictwo, m.in. sprawę C-96/89 dotyczącą skargi Komisji przeciwko Holandii, w którym stwierdzono, że istnieje nierozdzielny związek pomiędzy obowiązkiem ustalenia wspólnotowych środków własnych a obowiązkiem zapisania ich na rachunek Komisji w wyznaczonych terminach oraz obowiązkiem zapłaty odsetek za opóźnienie.
SŁOWNICZEK
Do udostępnienia środków własnych z tytułu ceł zobowiązana jest także Polska. Od 1 maja 2004 r. nasz kraj należy do obszaru celnego Wspólnoty. W Polsce rozpoczyna się wspólnotowy tranzyt zewnętrzny. Szczególnie my jesteśmy narażeni na niesolidnych importerów, ponieważ dług celny powstaje w miejscu, w którym towar zostaje objęty procedurą celną.
Kontrole w urzędach
Komisja Europejska przeprowadzała kontrole niemieckich organów celnych w latach 1983–1996, gdzie rozpoczynał się wspólnotowy tranzyt zewnętrzny. W wyniku kontroli stwierdziła, że wskutek nieprawidłowości popełnionych w tym okresie przez niemieckie organy celne, zostały udostępnione z opóźnieniem środki własne Wspólnoty. Opóźnienia wynikały z braku zakończenia procedury tranzytu wspólnotowego.
Z tego względu Komisja zwróciła się do władz niemieckich o niezwłoczne wszczęcie postępowania wymiarowego przez organy celne, w zakresie zgłoszeń tranzytowych. Z przeprowadzonych kontroli w Niemczech wynikało częste przekraczanie czternastomiesięcznego terminu, określonego przez wspólnotowe przepisy celne. Niemieckie władze celne opóźnienie uzasadniały tym, że nie były zobowiązane do pobierania opłat celnych przywozowych w tym terminie. W tych okolicznościach Komisja wniosła skargę do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Potrzebny dowód
Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził w wyroku C-104/02 z 14 kwietnia 2005 r., że jeśli sporne przesyłki towarów nie zostały przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia, a miejsce naruszenia lub nieprawidłowości nie mogą być ustalone, to urząd celny wyjścia ma określone obowiązki. Urząd celny powinien powiadomić o tym głównego zobowiązanego tak szybko, jak to możliwe, w każdym przypadku najpóźniej przed upływem 11 miesiąca od daty zarejestrowania zgłoszenia celnego do tranzytu wspólnotowego.
Powiadomienie powinno wskazywać zainteresowanemu, że przysługuje mu 3-miesięczny termin na dostarczenie urzędowi wyjścia dowodu potwierdzającego prawidłowość operacji tranzytu lub wskazującego miejsce, gdzie nastąpiły nieprawidłowości. Jeżeli dowód taki nie zostanie dostarczony po upływie terminu, właściwe państwo członkowskie podejmuje kroki w celu odzyskania długu celnego.
Za naruszenia kary
Obowiązkiem organów celnych, wynikających z przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego (WKC) i przepisów wykonawczych, jest zapewnienie starannego i jednolitego stosowania przepisów dotyczących odzyskania długu celnego. Sąd stwierdził, że opóźnienie w powiadamianiu głównego zobowiązanego o odpowiedniej kwocie należności celnych, z naruszeniem przepisów WKC, powoduje nieuchronne opóźnienie w ustaleniu tytułu Wspólnoty do środków własnych. Trybunał orzekł, że przekazując z opóźnieniem środki własne Wspólnocie, Niemcy uchybiły zobowiązaniom wynikającym z rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1214/92 z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie przepisów w celu wykonania procedury tranzytu wspólnotowego i niektórych uproszczeń oraz przepisów wykonawczych do WKC i rozporządzenia Rady nr 1552/89 z 29 maja 1989 r. wykonującego decyzję 88/376/EWG w sprawie systemu środków własnych Wspólnot.
Trybunał powołał się w wyroku też na orzecznictwo, m.in. sprawę C-96/89 dotyczącą skargi Komisji przeciwko Holandii, w którym stwierdzono, że istnieje nierozdzielny związek pomiędzy obowiązkiem ustalenia wspólnotowych środków własnych a obowiązkiem zapisania ich na rachunek Komisji w wyznaczonych terminach oraz obowiązkiem zapłaty odsetek za opóźnienie.
SŁOWNICZEK
Główny zobowiązany – osoba uprawniona do korzystania z procedury wspólnot owego tranzytu zewnętrznego, odpowiedzialna za przedstawienie w wyznaczonym terminie w urzędzie celnym przeznaczenia towarów w nienaruszonym stanie, z zachowaniem przepisów tej procedury.
Zewnętrzny tranzyt wspólnotowy – procedura celna pozwalająca na przemieszczenie m.in. towarów niewspólnotowych, niepodlegających w tym czasie należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej z jednego do drugiego miejsca, znajdującego się w obszarze celnym Wspólnoty.
Bogusław Śledź