Zgodnie z art. 3 ust. 1 omawianego rozporządzenia, sprzedaż opcji jako instrumentu finansowego uznana została za świadczenie usług we własnym imieniu, odrębne od świadczenia (transakcji) podstawowego, którego opcja dotyczy. Rozporządzenie stanowi, że co prawda przedmiotem usługi jest transakcja związana z papierami wartościowymi, ale ta sama sprzedaż opcji jest usługą niezależną od usługi podstawowej i stąd jest uznana za usługę o odmiennym charakterze niż usługa podstawowa.
Istotne są też regulacje dotyczące montażu maszyn. Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia normuje kwestię montażu różnych części maszyny dostarczonych przez klienta, uznając takie czynności za świadczenie usług, a nie dostawę towaru. Przepis ten dotyczy tylko montażu maszyn, nie montażu jakichkolwiek towarów. Porównując polski tekst rozporządzenia z innymi wersjami językowymi, można dostrzec istotną różnicę. Przyjmując za przykład tekst angielski, można zauważyć, że przewiduje on, że regulacja ta dotyczy jedynie przypadku, gdy nabywca maszyny dostarcza wszystkie części montującemu (wszystkie części, a nie różne części). Tymczasem polska wersja językowa nie podkreśla owej konieczności dostarczenia przez nabywcę wszystkich części. Nasuwa się więc pytanie, czy przez różne części w polskim tekście ustawy należy rozumieć wszystkie części. Czy raczej trzeba przyjąć, że jeśli nabywca maszyny dostarcza dwie części, do których dostawca maszyny dołącza 900 innych części, to takie świadczenie będzie traktowane jako świadczenie usług? Taka interpretacja byłaby pozbawiona sensu, jednak trzeba podkreślić, iż polski tekst rozporządzenia nie daje odpowiedzi na te pytania. Zważywszy jednak na intencje twórców rozporządzenia i logikę tych przepisów, należy przyjąć, iż różne części w polskim tekście rozporządzenia należy traktować jako wszystkie części dostarczone przez nabywców. Inna interpretacja spowodowałaby, że zbyt łatwo można by manipulować statusem podatkowym tej transakcji.
Przepis art. 5 określa miejsce świadczenia usług samego montażu maszyny. W przypadku świadczenia usług montażu (z wyjątkiem gdy montowane towary stają się częścią nieruchomości) miejscem świadczenia jest to, gdzie usługi są faktycznie świadczone - art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT. Oznacza to wykluczenie np. świadczenia usługi montowania i instalacji mechanizmu takich jak windy lub system klimatyzacji, gdy częścią usługi jest włączenie tego mechanizmu do całości budynku.
Na mocy art. 4 rozporządzenia nr 1777/2005, miejsce świadczenia usług związanych z organizacją pogrzebów w zakresie, w jakim usługi te stanowią jedną i tą samą usługę, określane jest według ogólnej zasady miejsca świadczenia (art. 27 ust. 1 ustawy o VAT), tj. w miejscu siedziby, stałym miejscu prowadzenia działalności lub w miejscu stałego zamieszkania.
Ciekawe są przepisy art. 6-8 omawianego rozporządzenia, określające miejsce świadczenia dla usługi tłumaczenia tekstów (art. 6), usługi polegającej na przyznaniu praw do transmisji telewizyjnych meczów piłki nożnej przez podmiot mający przedsiębiorstwo w państwie trzecim podatnikowi mającemu przedsiębiorstwo we Wspólnocie (art. 7) oraz usługi ubiegania się o zwroty lub otrzymywania zwrotów podatku na podstawie VIII Dyrektywy (art. 8). Do tych usług mają zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem miejscem świadczenia jest miejsce siedziby nabywcy. W polskiej ustawie o VAT od 1 maja 2004 r. istnieje przepis dotyczący tłumaczenia. Oznacza to, że polski ustawodawca znalazł i zastosował rozwiązanie, które dopiero tworzyło się w ustawodawstwie wspólnotowym.
TOMASZ MICHALIK
doradca podatkowy, partner MDDP