RADA
Nie. Fakt wpisania kamienicy do rejestru zabytków nie odbiera Państwu prawa do jej amortyzacji. Mają Państwo prawo ustalić indywidualną stawkę amortyzacji. Wyniesie ona 10% rocznie, gdyż okres amortyzacji kamienicy nie może być krótszy niż 10 lat.
UZASADNIENIE
Inwestowanie w nieruchomości wpisane do rejestru zabytków wymaga uzyskania wieku korzystnych dla inwestora decyzji urzędników odpowiedzialnych za zachowanie zabytków w odpowiednim stanie. Jednak z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej tego typu zakup ma też atuty. Jest nim na pewno prestiż oraz z reguły lokalizacja w centrum miasta, co ułatwia kontakty z kontrahentami, klientami i z urzędami.
Ponieważ kamienica pochodzi z XIX wieku, na pewno można ustalić indywidualną stawkę amortyzacji. Wynika to z przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. Dla budynków niemieszkalnych szybsza amortyzacja w stosunku do stawki 2,5% uzależniona jest od wieku nieruchomości. Im jest ona starsza, tym amortyzacja jest szybsza. Będzie tu mieć zastosowanie art. 22j ust. 1 pkt 4) updof. Przepis ten stanowi, że dla budynków niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres amortyzacji wynosi 40 lat pomniejszonych o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. W przypadku kamienicy z XIX wieku wynik pomniejszenia 40 lat o liczbę lat, które upłynęły od dnia jej oddania po raz pierwszy do używania, jest liczbą ujemną. Zakładając, że kamienica pochodzi z 1890 r., obliczenia wyglądałyby następująco: 40 lat - 117 lat. Nie oznacza to jednak możliwości amortyzacji jednorazowej. Artykuł 22j ust. 1 pkt 4 updof przewiduje bowiem minimalny okres amortyzacji wynoszący 10 lat,.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Od 1 stycznia 2007 r. budynki niemieszkalne, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, amortyzuje się w okresie wynoszącym 40 lat pomniejszonych o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Okres ten jednak nie może być krótszy niż 10 lat.
Potwierdzeniem prawidłowości odpowiedzi udzielonej na pytanie Czytelnika może być postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, nr RO-XV/415/PDOF-09/21/US/07. Zostało ono wydane 27 lutego 2007 r. i uwzględnia obecnie obowiązujący stan prawny. Organ podatkowy poinformował w nim, że dla budynku niemieszkalnego wpisanego do rejestru zabytków, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, przysługuje ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie. Dokonywanie amortyzacji przez okres 10 lat jest możliwe, pod warunkiem że od dnia oddania go po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go przez spółkę do ewidencji środków trwałych minęło minimum 30 lat. W przypadku kamienicy wybudowanej w XIX wieku warunek ten na pewno został spełniony.
- art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2007 r. Nr 115 poz. 793
Tomasz Król
konsultant podatkowy