Spółka powinna prowadzić ewidencję środków trwałych umożliwiającą jej przygotowanie sprawozdania finansowego zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości. W ustawie o rachunkowości nie jest podana dolna granica, od której środki trwałe są traktowane jako niskocenne i dla których zgodnie z art. 32 ust. 6 można ustalać odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe w sposób uproszczony, jednorazowo odpisując wartość tego rodzaju środków trwałych. Wiele jednostek, kierując się kryterium wartościowym określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, do niskocennych zalicza środki trwałe o wartości niższej niż 3,5 tys. zł.
Uproszczoną zasadę amortyzacji niskocennych środków trwałych można stosować, uwzględniając jednak art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku stosowania zasad rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego.
Przyjęcie tej metody dla potrzeb sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości wskazuje, iż wartość niskocennych środków trwałych i wartość odpisów amortyzacyjnych jest nieistotna zarówno w ujęciu jednostkowym, jak również łącznie.
Jeśli niskocenne środki trwałe stanowią jednolitą grupę, powinny być przyporządkowane do właściwej grupy. Jeśli dotyczy to różnych środków trwałych, dla których jedyną cechą wspólną jest ich niska wartość, a szczegółowa ewidencja z podziałem na grupy nie jest prowadzona, możemy ponownie zastosować uproszczenia i zakwalifikować je do grupy „inne środki trwałe”.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik powinien uwzględnić w ewidencji środków trwałych prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym przypadku zgodnie z ustawą o rachunkowości, informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych (podatkowych). Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wykorzystuje klasyfikację środków trwałych (KŚT) Głównego Urzędu Statystycznego. Ewidencja prowadzona przez jednostkę powinna uwzględniać tę klasyfikację, co umożliwia przyporządkowanie prawidłowych stawek podatkowych do poszczególnych środków trwałych. Ponieważ jednak w omawianej sytuacji spółka zastosowała uproszczoną amortyzację podatkową dla środków trwałych o wartości poniżej 3,5 tys. zł, polegającą na dokonaniu odpisu amortyzacyjnego jednorazowo, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, klasyfikacja do prawidłowej grupy zgodnie z KŚT nie ma znaczenia z punktu widzenia przepisów podatkowych. W związku z tym dla celów podatkowych możemy wyodrębnić oddzielną grupę środków trwałych niskocennych.
MICHAŁ OKONIEWSKI
menedżer, Audyt Deloitte
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 4 ust. 4 oraz art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.).
- Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).