JUSTYNA NIECKARZ
ekspert z Kancelarii Podatkowej Awans
Środek trwały, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, to rzeczowe aktywo trwałe o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. W myśl art. 32 ustawy o rachunkowości od środków trwałych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, nie później niż do chwili zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku adaptacji bądź modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także wydatków na nabycie części składowych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3,5 tys. zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy wydatki przekraczają kwotę 3,5 tys. zł w danym roku podatkowym i powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Zgodnie z postanowieniem naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 25 października 2006 r. nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały stanowi o jego ulepszeniu. Istotne znaczenie ma charakter wydatków poniesionych na środek trwały. Jeżeli wydatki te będą miały charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka, a niepowodujące zwiększenia tejże wartości użytkowej - można w całości zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków. Natomiast ponosząc w przypadku wydatków wykraczających poza charakter odtworzeniowy, powodujących zwiększenie zdolności użytkowej środka trwałego, mamy do czynienia z pojęciem ulepszenia, adaptacji bądź modernizacji. Z przedstawionego pytania wynika, że odpisy amortyzacyjne zrównały się z wartością początkową środka trwałego, a w wyniku uszkodzenia części środka trwałego nie mógł on spełniać swojej dotychczasowej funkcji. W celu przywrócenia pierwotnych zdolności dokupiono część składową środka trwałego. Wydatek taki nie powinien zatem być uznany za ulepszenie środka trwałego i tym samym nie podnosi wartości środka trwałego. Powinien być on rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu w miesiącu ujęcia dowodu księgowego w księgach.
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.).