Zagadnienie imprez okolicznościowych (integracyjnych) organizowanych przez pracodawców, przez długi okres czasu wzbudzało kontrowersje na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o CIT). Toczyły się dyskusje, czy wydatki poniesione przez pracodawcę na organizację takich imprez dla pracowników mają związek z przychodem, a tym samym, czy mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Nowelizacja ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2007 r. traktowana jest jako przyzwolenie ustawodawcy na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wspomnianych wydatków. W definicji kosztów uzyskania przychodów, tj. w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wyodrębniono bowiem wydatki pośrednio związane z powstaniem przychodu, ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia jego źródła.
Problematyczna jest jednak kwestia relacji między organizowaniem imprez okolicznościowych a działalnością socjalną, jaką może prowadzić pracodawca. W szczególności art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT wyklucza z kosztów uzyskania przychodów wydatki pracodawcy na działalność socjalną, ponoszone zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z definicją zawartą w tej ostatniej ustawie, przez działalność socjalną należy rozumieć między innymi usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej oraz sportowo-rekreacyjnej pracowników. W oparciu o tę definicję, organy podatkowe w niektórych interpretacjach dawały do zrozumienia, że organizowane imprezy okolicznościowe stanowią przejaw działalności socjalnej pracodawcy, wobec czego wydatki z nimi związane nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Taki wniosek wynika np. z interpretacji Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 4 sierpnia 2006 r., nr 1472/ROP 1/423-191/245/ 06/DP. Jak podkreślił urząd, przepis art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy o CIT nie mówi o wydatkach sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale o wydatkach na działalność socjalną określoną w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. na działalność wypoczynkową, sportowo-rekreacyjną, czy też kulturalno-oświatową. To oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną sfinansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jak również do nietworzących tego funduszu.
Jednak WSA w Warszawie zajął odmienne stanowisko.
ANDRZEJ DĘBIEC
partner Kancelaria Lovells