Koszty zatrudnienia ponoszone przez pracodawcę są zdecydowanie wyższe od zarobków, jakie otrzymuje pracownik. Oprócz wysokości wynagrodzenia przedsiębiorca musi uwzględniać także tzw. pozapłacowe koszty pracy.
Jednym z najważniejszych wydatków ponoszonych przez przedsiębiorstwa są właśnie koszty pracy. Definicja Głównego Urzędu Statystycznego określa je jako „koszty ponoszone przez pracodawcę na rzecz pozyskania, wykorzystania, utrzymania i doskonalenia zasobów pracy”.
Wśród całkowitych wydatków, jakie ponosi pracodawca zatrudniający pracownika na podstawie umowy o pracę, jedynie 60 proc. stanowi wynagrodzenie netto. Pozostała część to pozapłacowe koszty pracy - czyli podatki, składki odprowadzane na ubezpieczenia społeczne i do budżetu państwa. Według terminologii GUS, a także Międzynarodowej Organizacji Pracy, w ich skład wchodzą także wydatki ponoszone na kształcenie, przekwalifikowanie i bezpieczeństwo kadr.
Pomimo, że płaca jest najważniejszym elementem kosztów pracy, to jednak pozapłacowe obciążenia na pracę mają bardzo duży wpływ na ich wysokość i strukturę. Pośrednio oddziałują także na rynek pracy. Duży klina podatkowego, zdaniem wielu specjalistów rynku pracy oraz pracodawców niekorzystnie wpływa na funkcjonowanie przedsiębiorstw. Obciążenia z tytułu zatrudnienia są również jednym z głównych czynników kształtujących szarą strefę.
Badania przeprowadzone wśród pracodawców i pracowników potwierdzają fakt, że głównym powodem nielegalnego zatrudnienia jest chęć uniknięcia kosztów związanych ze zbyt wysokimi podatkami i ubezpieczeniami społecznymi.
Co należy rozumieć pod pojęciem pozapłacowe koszty pracy? Jaką część wydatków stanowią one w całkowitych kosztach pracy? Ile pracodawca musi wyłożyć z własnej kieszeni? Dlaczego opodatkowanie pracy ma tak istotny wpływ na rynek pracy oraz funkcjonowanie szarej strefy? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w artykule „Ile kosztuje zatrudnienie pracownika? -pozapłacowe koszty pracy w Polsce” w portalu rynekpracy.pl.
oprac. Adam Kuchta