12 lutego 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt SK 14/12w zakresie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów:
- § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 roku w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 roku do dnia 1 stycznia 2004 roku, z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,
- § 6 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i ust. 5 w związku z § 5 pkt 1 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 roku w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 roku do dnia 1 stycznia 2004 roku, w związku z art. 37 ust. 2 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 pkt 2a i ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) z art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 92 ust. 1 oraz z art. 217 Konstytucji RP.
W wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. oraz § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 roku w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, z późn. zm.) w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej polskiej.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny postanowił na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z późn. zm.) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Przedmiotem kontroli Trybunału Konstytucyjnego była norma wynikająca z § 6 ust. 5 ww. rozporządzenia, którą Trybunał uznał za powszechnie i w sposób utrwalony stosowaną w orzecznictwie sądów, zgodnie z którą nieprawidłowość danych zawartych w oświadczeniu, które spełniało wymogi, co do formy i treści, ale zawierało nieprawdziwe dane, była utożsamiana z brakiem takiego oświadczenia.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego w świetle art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji składania fałszywych oświadczeń przez osoby trzecie – nabywców oleju opałowego, w przypadku, gdy nie miał on świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego zawierające nieprawdziwe dane. Wówczas bowiem warunek skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej lub zwolnienia podatkowego miałby cechy niemożliwego do spełnienia, a więc godziłby w zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasadę proporcjonalności ograniczeń praw majątkowych jednostki. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego działanie podatnika przyjmującego oświadczenie zawierające nieprawdziwe dane spowodowane musi być okolicznościami, na które podatnik nie miał żadnego wpływu, a przez to nie mógł ich zweryfikować, bowiem ich weryfikacja nie mogła przynieść pozytywnych efektów (np. w sytuacji posługiwania się przez nabywcę fałszywymi dokumentami).
Jednocześnie TK podkreślił, iż potwierdzeniem braku świadomości sprzedawcy są ustalenia dokonane przez sąd karny w prawomocnym wyroku skazującym osoby odpowiedzialne za wprowadzenie w błąd sprzedającego olej opałowy.
Skutkiem niniejszego wyroku jest to, że od momentu jego wejścia w życie § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003r., i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego, nie będzie zawierał unormowania, które wyłączałoby możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki lub zwolnienia w podatku akcyzowym w przypadku nieświadomego przyjęcia przez podatnika oświadczenia o przeznaczeniu oleju opałowego zawierającego nieprawdziwe dane.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM