Marcin Krupa
biegły rewident z Europejskiego Centrum Audytu
Kwotę czynszu należy podzielić na okres równy okresowi leasingu i systematycznie ujmować w kosztach okresu. Pamiętać przy tym jednak należy, by owego podziału dokonywać z uwzględnieniem czasu, jakiego podokres dotyczy.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 17a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Oprócz wyżej wymienionych przesłanek uznanie umowy za leasing operacyjne wymaga, by zawarta była na okres stanowiący co najmniej 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, w przypadku podlegających amortyzacji rzeczy ruchomych oraz suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny VAT, nie była niższa od wartości początkowej przedmiotu leasingu.
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 15 ust. 4d ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 5c ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zmiana ustawy w ww. zakresie spowodowała dodatkowe komplikacje i możliwości manipulacji związane z faktem dualizacji sposobu rozliczania opłaty wstępnej, uzależniając ją od przyjętej metody ewidencji księgowej. Inne zasady bowiem dotyczą podatników prowadzących podatkową książkę przychodów i rozchodów, a inne prowadzących księgi rachunkowe. Podatnicy prowadzący PKPiR nadal mogą wybrać jedną z dwóch metod ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodu - metodę uproszczoną lub memoriałową.
Przy wyborze uproszczonej formy ewidencji, koszty uzyskania przychodu potrącane są tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, w związku z powyższym przy wyborze tej metody wstępną opłatę leasingową, również obecnie można, zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów pod datą wystawienia faktury.
Nowelizacja ustawy wprowadziła natomiast istotne ograniczenie w tym zakresie dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz PKPiR w wariancie memoriałowym. W tym przypadku zgodnie z aktualną linią interpretacyjną organów skarbowych w tym zakresie, pomimo faktu, iż opłaty wstępnej nie można przyporządkować do konkretnego przychodu, to dotyczy ona okresu dłuższego niż 12 miesięcy i jako taki powinna być rozliczana proporcjonalnie do czasu trwania umowy leasingu. Opłata wstępną związana jest z całym okresem trwania umowy leasingowej.
Kwestią do rozważenia jest określenie metody rozliczania opłaty na poszczególne okresy umowy. W tym zakresie można przyjąć kilka rozwiązań, tj. podział na miesiące, tygodnie i dni. W analizowanych przypadku najwłaściwsze wydaje się dokonanie podziału na miesiące. Przy czym w związku z faktem, iż umowę zawarto 27 marca 2008 r., proponowałbym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu marca 5/31 części opłaty wstępnej przypadającej na ten miesiąc.
(AP)