Do niedawna interpretacje organów podatkowych w takim przypadku jednoznacznie wskazywały na konieczność odwołania się do odpowiednich zasad potrącalności kosztów.
W zależności więc od uznania określonego wydatku za koszt bezpośrednio bądź pośrednio powiązany z przychodami, zdaniem organów należało zastosować reguły opisane w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT (dla korekt dotyczących kosztów bezpośrednich) lub 15 ust. 4d ustawy o CIT (gdy korekta dotyczyłaby kosztów innych niż bezpośrednio powiązane z przychodami).
Dla celów rozliczenia faktury-korekty w kosztach uzyskania przychodów istotne było również określenie dnia poniesienia kosztu, za który co do zasady uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust 4e ustawy o CIT).
Polecamy: Czy można anulować fakturę korygującą?
Polecamy: Wystawienie faktury korygującej a prawo do obniżenia VAT
Z powyższego wynikał wniosek, że w sytuacji, gdy podatnik otrzymał faktury korygujące dotyczące kosztów bezpośrednich po zakończeniu roku podatkowego, ale przed dniem sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia rocznego zeznania podatkowego, to powinien skorygować koszty podatkowe okresu poprzedniego (roku podatkowego, w którym osiągnięte zostały przychody wygenerowane dzięki tym kosztom).
Zaksięgowanie takiej faktury korygującej po dniu złożenia zeznania podatkowego powodowałoby konieczność uwzględnienia jej w rozliczeniu podatkowym za kolejny rok podatkowy.
Stosując reguły dotyczące kosztów pośrednio powiązanych z przychodami, należało fakturę korygującą takie koszty przypisać do bieżącego okresu tj. do dnia na który została ona ujęta w kosztach dla celów podatkowych. Takie stanowisko odnośnie korekt oby rodzajów kosztów odnaleźć można m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11.03.20011 r., sygn. IPPB5/423-922/10-4/AJ.
Obecnie jednak pojawiło się ryzyko, że przedstawiona zasada korygowania kosztów uzyskania przychodów może zostać zakwestionowana przez organy podatkowe.
Polecamy: Forma wystawienia faktury korygującej do faktury elektronicznej
Polecamy: Czy jest potrzebne potwierdzenie odbioru faktury korygującej?
Aktualnie bowiem można spotkać się z wykładnią analogiczną jak w przypadku korekty przychodów podatkowych sprowadzającą się do stwierdzenia, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości.
Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna, co miałoby oznaczać, że korekta kosztów uzyskania przychodów, wynikających z otrzymanej faktury korygującej, powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, którego dotyczyła pierwotna faktura (por. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26.10.2011 r., sygn IBPBI/2/423-874/11/MS oraz z dnia 18.02.2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1648/10/PC.
Na chwilę obecną trudno jednak stwierdzić czy zapoczątkowana przez Izbę w Katowicach wykładnia będzie kontynuowana także przez pozostałe izby - nie podzielił jej chociażby warszawski organ wydający interpretacje w powołanym wyżej orzeczeniu. Niemniej jednak zalecana jest ostrożność podatników w tej kwestii.