Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 790/12 dotyczył spółki, która w 2010 roku złożyła korekty zeznań CIT-8 w zakresie pośrednich kosztów uzyskania przychodu. Chciała ona dostosować własne rozliczenia do otrzymanej od izby skarbowej interpretacji podatkowej. Wynikało z niej, że pewna kwota, którą spółka wykazała w 2003 roku powinna zostać ujęta w 2004 roku.
Spółka złożyła odpowiednie korekty, mimo to naczelnik urzędu odpowiedział, że działanie nie było prawidłowe ponieważ zobowiązanie podatkowe za 2003 roku uległo już przedawnieniu. Nie mogła więc zmniejszyć kosztów za 2003 rok i zwiększyć ich za 2004 rok. Według organu spowodowałoby to podwójne zaliczenie danej kategorii wydatków do kosztów.
Izba Skarbowa oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zgodzili się z decyzją urzędu uznając ją za prawidłową. Sąd argumentował, że na podstawie ustawy o CIT nie jest dopuszczalne uwzględnienie kosztów w rozliczeniu za dowolne lata podatkowe. Można je uwzględniać w latach w których występują przychody powiązane z tymi kosztami. W konsekwencji, kiedy nie można skorygować rozliczeń z powodów przedawnienia nie ma możliwości zaliczenia do kosztów za rok podatkowy tych wydatków, które wcześnie zostały wykazane.
Zakup na raty a obowiązek korekty kosztów
Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok utrzymujący w mocy orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Uznał, że jeśli dojdzie do przedawnienia zobowiązania za dany rok podatkowy pojawia się domniemanie, że rozliczenia za ten okres były prawidłowe.
Z ordynacji podatkowej wynika, że podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować złożoną deklarację jeśli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, a zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym upłynął termin płatności podatku.
Moment korekty kosztów po otrzymaniu dotacji
Podobnie orzekły WSA w Rzeszowie w wyroku z 19 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 74/13) oraz WSA w Gliwicach w wyroku z 15 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Gl 1023/12). Sądy te w całości podzieliły stanowisko NSA z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2402/11), w którym Sąd stwierdził, że o momencie powstania obowiązku podatkowego decyduje to, w jakiej dacie podatnik (wierzyciel) może najwcześniej domagać się zapłaty z tytułu sprzedaży udziałów, czyli data wymagalności roszczenia z tego tytułu. Tak samo Naczelny Sąd Administracyjny orzekł w wyrokach m.in. z 9 czerwca 2010 r. (sygn. akt II FSK 282/09) i z 17 września 2009 r. (sygn. akt II FSK 549/08).
Zadaj pytanie na Forum
Na odmiennym stanowisku stoją natomiast organy podatkowe, które utrzymują, że przychód należny, podlegający wykazaniu w PIT-38, powstaje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży udziałów, a rozłożenie płatności na raty pozostaje bez znaczenia dla opodatkowania. W tym ujęciu przychód do opodatkowania należałoby wykazać do opodatkowania w całości w zeznaniu za rok podatkowy, w którym została zawarta umowa sprzedaży akcji lub udziałów.