To zasadnicza teza wynikająca z pisemnego uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 23 czerwca 2010 r. (I SA/Po 271/10).
Sprawa dotyczyła spółki kapitałowej, która w 2007 r. dokonała przejęcia innej spółki w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH. Innymi słowy, cały majątek spółki przejmowanej został przeniesiony na spółkę przejmującą, a ta ostatnia wyemitowała nowe akcje, objęte przez dotychczasowych udziałowców spółki przejętej. Naturalną konsekwencją tego połączenia było wykreślenie z rejestru spółki przejętej. Jednocześnie, spółka przejmująca stała się jej następcą prawnym.
W związku z tak nakreślonym stanem faktycznym, spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację. Zadała w nim pytanie, czy – jako spółka przejmująca – jest uprawniona do rozliczania straty wykazanej przez spółkę przejętą. Jak stwierdzono we wniosku, spółce przejętej przysługiwałoby prawo do rozliczania straty na podstawie i w granicach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.
Zgodnie z tym przepisem, stratę wykazaną w zamkniętym roku podatkowym (nazwijmy go rokiem referencyjnym) można rozliczać w kolejnych pięciu latach, przy czym w każdym z tych lat można odliczyć tylko 50% straty poniesionej w roku referencyjnym. Jednocześnie, zgodnie z Ordynacją podatkową, spółka przejmująca jest sukcesorem prawnym spółki przejętej, więc prawo, które przysługiwało tej ostatniej na dzień połączenia, powinno przejść na spółkę przejmującą.
We wniosku przyznano co prawda, że zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy szczególne mogą wprowadzać odstępstwa od ogólnych zasad sukcesji, ale – zdaniem wnioskodawcy – w omawianej materii takiego przepisu nie ma. W szczególności, za taki przepis nie może być uważany art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT. Przypomnijmy, że jest to regulacja, wedle której „przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania” nie uwzględnia się m.in. strat przedsiębiorców przejmowanych.
Zdaniem wnioskodawcy, regulacja ta mówi jedynie tyle, że na wstępnym etapie kalkulacji podatku – kiedy obliczany jest dochód – nie można uwzględniać straty „przedsiębiorcy przejmowanego” (w naszym przypadku: spółki przejętej).
Nie przeszkadza to jednak, by – zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT – rozliczyć stratę na dalszym etapie kalkulacji: jest to etap, na którym dochód (obliczony zgodnie z rygorami m.in. art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT) może być pomniejszany o odpowiednią część strat z lat ubiegłych.
W odpowiedzi na wniosek, dyrektor IS wydał interpretację, w której uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Okazało się zatem, że argumentacja odwołująca się do „dwóch etapów” obliczania podstawy opodatkowania była dla dyrektora nieprzekonująca. Dyrektor uznał więc – zgodnie z utartą praktyką – że art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT uniemożliwia rozliczanie straty wykazanej przez spółkę przejętą. Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem i wniosła skargę do WSA.
Sąd przyznał rację dyrektorowi IS i skargę oddalił. W pisemnym uzasadnieniu wyroku stwierdził, że dyrektor właściwie zinterpretował art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT jako przepis wykluczający możliwość rozliczania straty spółki, która została przejęta.
WSA stwierdził też, że celem tego przepisu było zablokowanie nadużyć polegających na tworzeniu spółek wykazujących straty, które następnie byłyby odliczane od dochodów następców prawnych.
Źródło: taxonline.pl